Üstad;zarif kaleminden kopan derin ve duygusal bir mavi bulutla kalı duyguların okura yansıdığı kalemi/kalemleri okumayı seviyorum…
teşekkür ederim dostum...bazen düşüyoruz pencereden...ancak, pencereler siyah beyaz bir dünyaya bakıyor, çok söyledim benim suçum değil diye...ne yapayım babamın uzvuyla övünecek kadar kibirli olmayı beceremiyorum...her yeri karanlık görünce insan yazamıyor ve dostlar özlüyor...