Adı köpek..
Hani o çok değersiz bulduklarımızı aşağılayarak, küçümseyerek, kimi zaman küfrederek, kimi zaman tükürerek, söyleyince "Oh olsun!" dediğimiz, rahatladığımız o eşsiz(!) sıfatların sahibi, hayvanlar içinde de belki en şanssız hayvan...
İşimize gelince yaz kış kapımıza köle ettiğimiz, hırsızların düşmanı, çocuklarımızın oyuncağı, kimi zaman boğazına koca bir zinciri takıp özgürlüğünü kısıtladığımız, azgınlaşınca gözlerinin içine baka baka kafasına kurşun sıktığımız o
dilsiz varlık...
Oysa biz hüznü, acıyı, aşağılanmayı, aç kalmayı, sokaklarda kovalanmayı, keyfi tekmelenmeyi, çöpten bir şeyler aramayı, kar kışta soğuktan donup bir sokakta kimsesiz ölmeyi/insan olarak/ hep kendimizden biliyorduk...
Oysa hüzün herkese ortaktı..
Ama biz onu hiç bilmedik, bilmeyeceğiz de...
#adamın biri#