Bam Teli

Sen koydun bu kalbi bu güzelliğin önüne...
Şükrü Erbaş

Bugün seni çok özledim, bunu hangi gün okursan oku.

                                  (Alıntı)

Nefse zor gelen kurtuluş; kolay gelen ise felaket olabilir.

Şimdi bir türkü söylese birisi, sesi kim bilir ne güzel kokar.

Şükrü Erbaş

*Çabuk şişen balon, erken patlar.*

Ne için bu dünyadaydık? Yaşamak için mi, ölmek için mi? Ve neden hayat sürekli bizi vuruyordu? Öldürmek için mi, güçlendirmek için mi?

Bazen donar insan;
           buz gibi olur,
                   üşümez
                     üşütür,
susar
    susturur.

kış…

     Daha hayatımız başlarken biri bize ölmekte olduğumuzu söylemeli.
      O zaman hayatımızın her anını dolu dolu yaşardık.
     Bir yapın da bakın!
     Yapmak istediğiniz neyse, şimdi yapın!
     Yarınların sayısı çok değil.

"Yağmur yağsın isterdim bu sabah.."

Yağmur yağıyor.

Çok şükür.

Hayat zıtlıklarla dolu. Bu da hayatı çok anlamlı kılıyor. Aynı olayı farklı nedenlerle zıt yönde şiddetle isteyen iki komşu gibi.

Birinin meyve ağaçlarının şiddetle suya intiyacı var. Hem de yapraklarından su alması lazım. Dua ediyor yağmur yağsın bugün diye.

Yan komşusunun da meyve ağaçları var. Haşere sarmış ağaçları. İlaç vermesi gerekiyor. İstiyor ki bugün hava açık ve rüzgârsız olsun.

Hayatın her alanında bu zıtlıklara şahit oluruz. Hepsi de doğal ve anlamlıdır.

Önemli olan da her zaman HÜSNÜ NİYETİ, VİCDANI, HOŞGÖRÜYÜ, EMPATİYİ, SAYGIYI kalplerde ve zihinlerde muhafaza etmektir.

Benim asıl anlatılacak yanım öğretmenliğimdir. Topluma milletime ben öğretmenlik yapabiliyorsam, beni onunla anlatın .Yoksa kazandığım zaferler yaptığım öteki işlerle beni anlatmanız pek önemli değildir..ATATÜRK

*Bazen bir cümle bir kelime o kadar değerlidir ki kimse bunu o an bilemez ,düşünemez.Seni çok iyi tanıyandan başka..*

Ne güzel bir prensiptir! Yük olan değil, yük alan.Zorlaştıran değil, kolaylaştıran. Nefret ettiren değil ,sevdiren olmak!

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tır..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

Nazım Hikmet Ran