İyilikteki Niyetler saklansa bile kayıt tutuluyor nasıl olsa.
Seneler geçtikçe de anlıyor insan; yakın sandığı akrabalarından da görüyor o “iyilik” duygusunu. Babanın, ananın kardeşinden dahi görüyor. Yok baba yarısı, yok ana yarısı... Yok öyle bir şey! Bir teyze, sofrada, çocuğunun önüne koyduğunu senin tabağına da koyar, diğeri kardeşinle sen aranda seçim bile yapar hatta hatta bir diğeri ne arar ne sorar, yoksunuzdur bile onlar için. Kardeşini ayıran amca,teyze, hala, dayı, yeğeni mi ayırmayacakmış? 😒
İyi ki böyle akıllı, iyi yürekli anam babam var.