Bam Teli

Kelimelerin insanın içinden bir yerden geldiğini anlayınca, birinin sesini duymak onun içine temas etmeye dönüşür."

Kelimelerin insanın içinden bir yerden geldiğini anlayınca, birinin sesini duymak onun içine temas etmeye dönüşür."

ne güzel bir ifade. Kullandığımız dilin, iç sesin kendimize özgü olduğunu düşündüğümüz pek çok şeyin aslisinda başkası üzerinden kendimize yoneldigimiz anlar o kadar çok olmuştur ki. Kendimizle olan konuşmamızın aslında başkalarınin aklınızdaki tasarımı olduğunu çok güzel ifade etmişsin üstad.. Yanılmıyorsam elbet...

Estağfurullah üstadım..
Gönül merkezimizde artçı sarsıntılar eşliğinde kaynayan cezveden dem bulmuş sozler...meskun mahalde hallice muhabbet ama çaysız...

Kış geliyor buralara yavaş yavaş
Pencere önlerinde çay vaktidir
Hasretle bakılır yağmur çiseleyen sokaklara
Uzaklara süzülür gözler buğulu camlardan
Bardağa dem, yüreğe gam vurma mevsimidir artık...

Gözlerin
yükü ağır iki kırlangıç
Bana doğru kalbime doğru
uçan uçan iki kırlangıç
Kimi zaman değip geçen
kimi zaman çarpıp kalan
karanlık şeylerden aydınlıklar taşıyan
sevinçle kederi
aşkla çileyi
bugünle yarını yansıtan
iki kırlangıç.

Süreyya Berfe

"İyi bir zihne sahip olmak yeterli değildir, önemli olan onu iyi kullanmaktır."

Rene Descartes

Zaman ve mekân.
Hayat sürecinin iki aslî unsuru.
Biri değişir diğeri akar gider. İkisinde de karşımıza çıkanlar iyi olsun yeter ki. Elbet kötü de çıkacak. Sınanmak, ders almak, yol göstermek için. Akıp giden hayatın geri sayımı ise doğumla birlikte çoktan başlamıştı. Zaman ve mekan ikisi birlikte veda edecek sonuçta.

Bir gün, için içimde neyim varsa alacak...

Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik,
İki yitik hasret,
İki parça can...

Ahmed Arif

Erken vazgeçişlerim vardı benim
seninse erken tükenişlerin
ve gece uygun değildi beklemeye
yine de bekledim...

avcumda unutulmuş binlerce gölge
yeraltında öldürülmeyi bekledim
günışığı vururken gözüme
ölmeyecektim
katilim yoktu, katilim çok...

Erken vazgeçişlerim vardı benim
seninse erken tükenişlerin
ve gece uygun değildi beklemeye
yine de bekledim...

avcumda unutulmuş binlerce gölge
yeraltında öldürülmeyi bekledim
günışığı vururken gözüme
ölmeyecektim
katilim yoktu, katilim çok...

şiir mi dediniz. bu satırları defalerca kez okudum, harika ustad... yüreğine ve kelimelerine sağlık...

susmak sınırsız imkanlar sağlarken, konuşmak yeni sınırlar yaratır... size nefretle yaklaşanlara karşı sesiz kalmaktaki; -isa'nın sağdan yediğiniz tokat karşısında sol yanağınızı çevirin demesindeki hikmet te bu, empedoklesin kölelere efendi şiddeti karşısında sesiz kalmalarını salık vermesi de...
bu kadarı da olmaz diyenlerdenim... Ama zor bir kavgadan kaçmadan önce bunu bir düşünmek gerek, en azından korkak değil, akıllı olarak anılırsınız.

Mutlu olmak, tartışmaları bitiren en güzel cevaptır.

"Coşkuyla yürüdüğüm her yola, gözlerim dolu dolu buruk bir tebessümle bakarken buldum kendimi. Nefes nefese çaldığım her kapıya; başım öne eğik, omuzlarımda hayal kırıklığının akıl almaz yüküyle döndüm sırtımı. Şimdi ne ben ümitvari cümleler kurayım, ne de içimdeki yaralı serçeler."

Birini sevmek için karşılık beklemem ki.. zaten sevdiğim hiçbir şarkı da benim için bestelenmedi.