"Mutluluk yaşanmaz, hatırlanır." Bu, böyledir. Yaşarken farkında olmayız genelde mutluluğun. Üstünden seneler geçer, alelade bir anda burnumuzun direği sızlar ve şöyle deriz; “Vay be! Ne de güzel zamanlarmış.” Hayat, mutlu olunan üç beş andır.
Çok doğru hocam hislerime tercüman olmuşsunuz insan mutlu olduğu zamanları farketmiyor yıllar sonra gözleri dolarak burnu sızlayarak hatırlayınca anlıyor keşke zamanı geri alabilsek diyor ama artık çok geç oluyor tabi. Birkaç yıl sonrada belki şuan ki zamanı burnumuzun direği sızlayarak hatırlayacagız bilemeyiz. O yüzden anı iyi değerlendirmek lazım.