Bam Teli

Yokluğunda demlenir aşk,
Karışır sabahın buğusuna..
Tut ki çocuğum hep ağlarım..
Ya da bir sokak kedisi ile
Oyunlar oynar avunurum..
kış olur üşürüm sensizlikte..

BekLiyorum . . !
KaLbimde Yakup Peygamberin Sabrı ,
Yusufi Bir HasretLe YaşLı GözLerim . . .
SöyLe ; VusLatın Önünde ZüLeyhaLar mı Var . . ?
KuyuLar mı Çok Derin . . ?
Yoksa ZindanLara mı Mahkum OLdu Yüreğin . .

Saçak altına sığınmış
Göçmen kuşun
 Kar tanecikleri arasında
 Düşen beyaz tüyünü de
 Görebilmek
 İşte
 Sevmek.....

Onu öptüm... Ve öpücüğümün onu tüm kalbimle sevdiğimi, ondan önce hayatımın ne kadar tatsız ve renksiz olduğunu, onsuz bir geleceğin ise karanlık ve korkunç olduğunu göstermesini diledim.

Ama güzel yüzünü, gülümsemeni düşünebilmek ve kısmen de olsa bunun bana ait olabileceğini bilmek hayatım boyunca başıma gelen en harika şey.

Birbirlerine aşktan başka verecek hiçbir şeyleri yoktu...

Onu öptüm ve dudaklarımı dudaklarının üstüne kenetledim. Nefeslerimiz birleşti, gözyaşlarım tuz olup tenine karıştı. Kendi kendime, onun her bir zerresinin vücudumda özümsenip yutulacağını, canlı ve ebedi parçalar haline geleceğini söyledim. Her bir parçamı onun üzerine kurmak istiyordum. Ona benden bir şeyler bırakmalıydım...

Sıradan insanlar ayak izi bırakır gider,sıra dışı insanlar yürek izi bırakır giderler bu dünyadan. .

Anlamak masraflı iştir; emek, gayret, samimiyet ister. Yanlış anlamak kolaydır oysa. Biraz kötü niyet, biraz da cahillik kafidir.

yoksun ya
güvercin avlıyor avluda kedi
kızlar gülüşüyor bahçede
gül üşüyor –gül üşür-
yoksun ya, bezden anne
yapıyor öksüz
öpmek için kendisine.

İbrahim Tenekeci

Yanarak var olmayı kabullenmekle,
Sönerek yok olmak arasında yapılacak seçimden ibaretti bütün hikâye.

Nazan Bekiroğlu

Sadakat, tek kalıp bir elbiseydi. Kimine bol, kimine dar geldi.Dürüstlük, çok beyazdı. Temiz tutamam deyip, kimse almadı.Velhasıl, insanoğlu çıplak kaldı. Ar, edep ve haya sığınacak bir beden aradı. İşte aşk, bütün bu kusurları bir ten olup kapattı. Aşk'a, bir vefa borcu kaldı. Onu'da, Allah (c.c) için sevenler aldı...
Mevlana Celaleddin-i Rumi - Mesnevi

Diğerlerine göre yaşarsan; kaç kuruşun olduğu önemlidir. Değerlerine göre yaşarsan; nasıl bir duruşun olduğu önemlidir...

İnsan kırılan kalbi için küsmeyi bulmuş. Bakmış affedemiyor, susmayı bulmuş....

Kalbi olanların çok az olduğu bu yitik çağda;
Hüzünlenmek bir ayrıcalıktır...!
Hüznü taşımak da...!"