öğretmenim çok komiksiniz deyip kahkahalarla güldükleri de oluyor, çıt çıkarmadan sessizce bekledikleri anda oluyo... önemli olan o yürekleri pırıl pırıl olan bebeleri en azından oyun oynarken teneffüste sevebilmek. öğrenemiyor olabilir çok da yaramaz ve sorumsuz da olabilir... elimi gelip öpmeleri, paylaşmaları gülmeleri sarılmaları önlüğümü leke yaptıklarını hep birlikte gülmeleri, bazen dersi bırakıp hep bir ağızdan boşverrr diye bağırmamız( elimiz ile de boşver işareti yaparak tabi
)) ) muhteşem anlarımız oluyor... hiç birşey öğrenmedi dediğim öğrencimin ela lale el ele diye okuyabilmesi.... onlar daha bebek... dün oyuncağı ile oynayan bebeğe şimdi bu e diye inandırmaya çalışıyor sakın unutma yarın lll diyip el yazacağız demek.... ondan çok şey beklemek bence... bizde öğrendik bunlar da öğrenecek... pollyana cı değilim. pozitif bakmayı becermeye çalışıyorum . mesleğimi çok isteyerek seçmedim belki ama şimdi öyleeee mutlu oluyorum ki...... benimde üzüldüğüm zamanlar oluyo... ama bebeklerim bence benimle mutlu
)) sınıfımı evimden çok seviyorum her yerine elim ulaştı çünkü çok şükür... onlar nankörlük yapmayıp okuyacaklardır galibam