Ben Öğretmen Oldum (Meslekteki İlk Gün)

Şehit öğretmenlerimizden Aybüke Yalçın'ın zamanında atmış olduğu mesaj ile açtım konuyu. "Ben Öğretmen Oldum" Burdan bir kez daha Allah rahmet eylesin inşallah.

Gelelim konuya, biraz gülümsemek, biraz anıları canlandırmak...

Meslekteki ilk gününüz ile ilgili ne hatırlıyorsunuz?

İlk gün... Hava nasıldı mesela? İlk görev yaptığınız okulla ilgili "o günden" neler canlanıyor hafızanızda, öğrencilerinizi ilk görüşünüz, ilk tepkiniz?

Çay verdiler mi size örneğin? Soba mı yaktınız girer girmez...

Öğretmenliğimin ilk günü, öyle böyle değil buz gibi bir hava. her taraf karla kaplı... ama nasıl bir soğuk göz kırpıyorum gözlerim acıyor. bu gün gibi hatırlıyorum. öğretmen olmuşum ama şaşkın ördek gibiyim tabii. neyse girdim sınıfa çocuklara isimlik yapışım, müdür beyin hayırdır plaka mı taktın çocuklara deyişi. ilk gün tahtaya yazı yazışım, çocukların biz el yazısı yazıyoruz, böyle yazmıyoruz deyişi...

Mesleğin ilk günü beş sınıflı köy olunda müdür yetkili tek öğretmen birinci sınıflara uyum haftası varmış ilk kez uygulandığı sene öğrenci yok benim haberim yok okulda temizlik yaparken müfettişler gelmişti ilk günümde sağolsunlar daha okulu yeni açmışken mühürün yerini sormuşlardı çekmeceye bile bakmadım ki oradaymış bilmiyorum dediğimde ciddi uyarılmıştım

Mesleğin ilk günü beş sınıflı köy olunda müdür yetkili tek öğretmen birinci sınıflara uyum haftası varmış ilk kez uygulandığı sene öğrenci yok benim haberim yok okulda temizlik yaparken müfettişler gelmişti ilk günümde sağolsunlar daha okulu yeni açmışken mühürün yerini sormuşlardı çekmeceye bile bakmadım ki oradaymış bilmiyorum dediğimde ciddi uyarılmıştım

benimki de birleştirilmişti hocam. 4-5. sınıfları verdiler bana. çocuklar benden iyi biliyorlar sınıf defteri nerde, kapalı bilmem nerenin anahtarı nerde...

İlçeye atandım. 5. sınıflara gireceğim söylendi. 5-A sınıfına baktım, her yer pırıl pırıl, kitaplıkta boy boy kitaplar, dergiler, masalarda örtüler... Allah'ım ne güzel sınıf diye düşündüm. Zil çaldı, öğrencileri içeri alırken okul müdürünün eşiyle zümre olduğumu öğrendim. Sınıfım 5-B'ymiş.  Orda da kapakları ve bir rafı kırık bir dolap, içinde kitap falan yok. Öğrencilerimin 6 tanesi bedensel engelli, okuma yazma bilmeyen 3 öğrenci var. İlk iki tenefüste çıkmadım, sınıfa grafik yapmak için öğrenci bilgilerini falan aldım, panoları boşalttım, bu arada evrak imzalatmak için müdür geldi, ayakta imzalayınca sandalyem olmadığını gördü, hemen sınıfa yolladı. Sonra 3. tenefüste öğretmenler odasına gittim, çayı herkes kendisi alıyormuş, yan odada minik bir çay makinesi var, başında hizmetli duruyor. Kaç lira diye sordum, ortak para toplanıyormuş, maaşı alınca senden de isteriz hocam, şimdilik bizden dedi. Okul bitiminde müdür ve müdür yardımcısı beni yanlarına çağırdılar. Benim sınıfta her yıl öğretmen değiştiği için bir düzen olmadığını, benim bunu kuracağıma inandıklarını söylediler. Hatta bir velimin marangoz olduğunu, dolabı tamir edeceğini, tarif edersem pano da yapabileceğini söylediler. Çok mutlu oldum, gururlandım. Sevinç içinde eve döndüm.
Sonrasında hiçbiri olmadı tabii ki.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam, karamsar başladı, ah vah yaparak okudum. sonunda gülümsedim. en sonunda bildiğiniz kahkaha attım. affınıza sığınarak.   yarabbim... ne günler...

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam, karamsar başladı, ah vah yaparak okudum. sonunda gülümsedim. en sonunda bildiğiniz kahkaha attım. affınıza sığınarak.   yarabbim... ne günler...

Tabii ki bir yıl dolunca eş durumundan eşimin yanına geldiğimi, il içi tayinde eş durumundan gelenlere hak verilmediğini ve 4 yıl birleştirilmiş sınıflı köyde 1-2-3 bir arada okuttuğumu söylemeyeceğim. 2 öğretmeniz, okulda hizmetli yok diye temizlik yaptık, acıktık. Köyde bakkal yok. Öğrencilerden birinin eline para verdik, bize yumurtayla ekmek getirsin diye. Öğretmenim kimsede ekmek de yok yumurta da demişti. Ben de yanımdaki arkadaşa ne kadar vefakar insanlar, öğretmenden para almaya utanıyorlar, birazdan ne Allah verdiyse getirirler dedim.  "Bunlar insana su bile vermez hocam" dedi.
Arkadaşım okul açıldıktan bir hafta sonra tayin oldu, ben de müdür yetkili. 4 yılda öğrendim.
Vermiyorlarmış gerçekten. Parasıyla bile birşey vermiyorlarmış.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam, çoğumuzun bir köy okulunda aç susuz kalma hikayesi var galiba. bende de var, kaç gün sayısını bilmem.

ama biraz daha insaflılardı benim köyümdeki halk. bilseler getirirlerdi muhtemelen. inkar edemem şimdi.

Ne güzel bir konu başlığı
Mezun oldum, o yıl ücretli öğretmenlik ile başladı maceram. Birleştirilmiş sınıf, üç sınıflı. Bir de ana sınıfı var. Oraya da bir usta öğretici vermişler. Müdür yetkililik ve sınıf öğretmenliği bende. Öğretmen askere gitmiş, bütün evrakları, sınıf defterini dahil okulun lojmanına kilitlemiş gitmiş. Örnek hiçbir şey yok. Gelen evrak nedir, giden evrak nereye yazılır, birleştirilmiş sınıflı okulda defter nasıl doldurulur... Bir sürü soru ile başladım okula. Daha ilk günün yarısında şunu anladım, üniversitede söylenen herşey teoriden ibaretmis. Hayat bambaşka imis. O okuduğumuz kitaplar, anlatılan avantajlı durumlar falan hepsi hikaye geldi bana ilk günden
Veliler çocukları getirdiler, gelen giden bana hep aynı şeyi söyledi. " Bunlara güler yüz gösterme, kır kollarını bacaklarını" bunları duydukça karşı çıktım, karşı çıktıkça korkmaya başladım
Usta ogreticinin de ilk yılı, o benden de tecrübesiz idi
İlk haftalarda kömür geldi. Çocuklarla torba torba taşıdık okulun deposuna. Sonra milli eğitim dedi ki, evrak nerde hocam
Kase istediler, bir hafta boyunca her gün milli eğitime gittim neyden bahsettiklerini anlayıp da bulabilmek için.
Bir tane kaynaştırma öğrencim vardı. Bahçede bütün köyün odunları duruyordu. Oraya indirmişler. Çocukların tepelerinde koşuyorlar, zil desen çalmıyor elimde çanla koşturup duruyorum kaynaştırma öğrencim ben seslenince içeri gelsin diye, alıyor başını gidiyor bahçeden dışarı. Bir iki koşup yetiştim ama yetisemeyince annesini arıyordum , büküp getiriyordu.
Hiç unutmayacağım bir anım vardı. Aynı film gibi gelmişti bana o zamanlar.
Çok şiddet düşkünü ve. Aynı zamanda dayak Arsizi olmuş bir öğrencimi teneffüste ağlarken duydum. O an çok korktum çünkü o çocuk asla kolay kolay aglamazdi açıdan. Koştum bahçeye, kaynaştırma öğrencisi odunların arasından bir.demir çubuk bulmuş ve vurmuş buna. Gözüne bir parmak uzaklığa denk gelmis. Kaşının kenarı parmağını soksan içeri girecek şekilde delinmiş. Araba yok, internet yok, arkadaşa emanet ettim sınıfı yürüdük köy meydanına. Girdik kahveden içeri. Dedim yetişin, kimin arabası varsa bizi sağlık ocağına götürsün. Sağolsun bir amca aldı bizi götürdü, dikiş attırıp geri gelmistik...
Annem yıllar olmasında rağmen hala okul değiştirdikce sorar , o okula benziyor mu diye şimdiki tecrübe ile onca olumsuz şey yasamazdik tabiki ama... 

Atandığımız ilde kurayla okullar çekiliyor. Ben kurayı kaçırdım ama yerime çekilen kurada il merkezine bağlı bir köy çıkmış. (Çok sonraları kararnameyi değiştirten kişiyle tesadüfen tanıştım.) Ertesi gün gittiğimde başka bir ilçenin en uzak köyünün bir okuluna kararnameyi elime verdiler. İlk şoku orada yaşadım. İlçeye gittim göreve başlama yazısı için köye yolladılar. Araya araya sonunda köy minibüsünü buldum ki zaten kalkmak üzereymiş. Şoför yanına oturttular yanıma da korucubaşı oturdu. Köy ilçe merkezine 18 km uzaklıktaydı. Köye varana  kadar korucubaşı öyle şeyler anlattı ki ödüm kopmuştu. Nasıl kopmasındı? Şurada pusu kuruldu şu kadar asker şehit oldu. Orada bomba patladı şu kadar asker şehit oldu diye diye birkaç manga askeri yok etti. Ya Rabbi dedim ben nereye düştüm?
Damı akıtan bir lojmanı, ayağında ayakkabı dahi olmayan çocukların olduğu, şebekenin belli yükseltilerde çektiği bir yerdi işte. Köyü hiç değil de o gözleri pırıl parlayan minik çocukları özlüyorum. Hey gidi yıllar hey! Ne de çabuk geçmiş. Anlatılabilecek o kadar çok şey var ki, sözcükler şimdi düğümlendi kaldı...

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocalarım, neler canlanıyor değil mi düşündükçe. forumu aktif kullanan öğretmenlerimizden, büyük abla/ağabey meslektaşlarımızdan da fazla mesaj bekliyorum. merakla...

Biyoloji öğretmenliği mezunuyum.sınıf öğretmeni olarak birleştirilmiş sınıfa atandım.ulaşımı olmayan bir köy.yıl 1996.
4-5 birleştirilmiş sınıfa girdim.pırıl pırıl ve merakla bakan 25 göz bana bakıyor.hepsi beni inceliyor.ben 22 onlar 10-11  yaş.ben 45 kilo.bazılarından daha minik görünüyorum.
Eeeeee ne yapacağız.öğretmeniniz ne yapıyordu çocuklar deyişim.hemen 4 lerden bir kız kalktı anlattı.inanılmaz zeki bir kız çocuğu.hep benim sağ kolum oldu.bana öğretmenliği o öğretti desem yeridir.Ben çok şanslı idim.eski öğretmenleri çok iyi yetiştirmiş.çok başarılı çocuklardı.ben onlarla okul çıkışı dere kenarında buluşup oyun oynadım.mantar toplayıp benim evimde pişirip yedik.yani onlarla büyüdüm.ne güzel günlerdi.5 sene çalıştım o köyde.hala oraları o çocukları hatırlayınca burnumun direği sızlar.Öyle temiz öyle güzel insanlardı.

Ben atanır atanmaz. Hemen 8 saat lik otobüse binip ertesi gün il mem açılmadan kapıdan ilk giren bendim:)

2007 agustosta dogubayazıta atandım. arkadasım sınıf öğretmenliği okuyor 3 e geçti. dedim bizim ordan gecen otobus gece 2-3 gibi agrıda olur. tanıdıgın varsa gece bizi alsın sabah il mem e gidip goreve atama kararnamesi alırız. aarkadasım bir numara verdi. neyse agrıya indim gece kimse yok numarrayı aradım cevap yok.
eleştirtte asker olan bir cocuk da uyuyakalmıs. agrıda indi. terminaldeki çay ocagı Allahtan acık. sabahladık orda. il memde işleri halledip dogubayazıt otobusune bindim.

ilçeye girdik tek katlı, kerpiç evler, aha dogu dedikleri bu olsa gerek. ilçe mem de işleri haledip okula gidip goreve basladım.

mudurle konusurken neden tayin istemediniz dedim guldu.5. yılıydı galiba. bir seminer calıslarını o zaman ogrendim sanıyorum ki 15-20 gun sonra okul baslayacak

öğretmen evinde o gun için bir yer buldum. tefadusen biriyle tanıstım. alalacele ev tuttuk. (hala o ev arkadasım ile gorusurum)

okul basladı. 75 kişi var. uyum calısması var. erken basladık. yoklama dahi alamıyorum. anlamıyorlar. bir kısmı türkçe bilmiyor....

bir kısmı surekli devamsızmıs, liste 60 a düştü. 5. sınıftan mezun edince 45-50 kişiydi mevcutlar.

o sınıfımı ve o ogrencilermi hep hatırlarım bazıları bayram arar. faceboak ta konusurz bazen.

güzel gunlerdi gercekten. bir köy okulu kadar olmasa da zor muydu evet  üniversiteden cıkıp da o anlatılanların ideallerin gercekleşmedigi bir cok engelin oldugu ortama, şehre alısmak...

7 yıl kaldım o okulda. sonra es durumu oldu.  Gazi ( ilkokulu ) gönlümde yaradır...

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]    


mesleğe başlarken ne umduk, ne bulduk ama iyi ya da kötü unuttuk mu oraları, unutmadık türünde bir video.