Ben Seni Sevdim

"Herkes herkesi aynı sevemez dostlarım; Kimileri gururunun yettiği kadar sever, kimileri de ömrünün yettiği kadar…"
- Bukowski

Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil,
o kişide bilmediğin bir zamanın,
beklenmedik bir anında kendini bulmaktır... (F.Dostoyevski)

Elbette mühimdir “çok sevmek.”
Lâkin “hep sevmek” daha mühimdir ..

ÖLÇÜlü olsun,ömür boyu olsun..

Sevgi bir şey istemez,
tamamlanmaktan başka... (H.Gibran)

İnsanın düşünenleri olmalı;
Merak edenleri,
Hesapsız kitapsız değer verenleri,
Uzakta olunca özleyenleri,
Sesini duyunca sevinenleri olmalı…
Duâlarına katanları ,
Kapısı, sofrası, gönlü hep açık olanları,
ve Elif gibi sevebileceği..

"Sevgiliye verilen en güzel hediye, sadakâttir."
Hz. Ali (r.a) —

Ne yapın edin bir gönüle girin...
Bırakın kerpici taşı, bir gönül yapın ki Hakk cemalini orda göresiniz..

Sevgi emekmiş,Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...

~ Can Dündar ~

Ben seni
Bir Karadeniz uşağının Fadime’sini sevmesi gibi sevdim
Yüreğim ne zaman seni görse sanki horon teperdi
Gelişin bir bayram sevinci yaşatırdı çocuk yüreğime
Sırf senin için içimdeki çocuk o gün bayramlıklarını giyerdi
Sen ise bir gülüşünle
Sanki dünyanın bütün oyuncaklarını verirdin ellerime
Gittiğin geceler ardından bir genç usulca
Ordu’nun Dereleri’ni söylerdi
Ve sen hiç bilmesen de
Yine yaşlar dolardı benim gözlerime

Sevgide minnettarlık, sevecenlik ve birlik duygusu vardır. Eğer bu üç duyguyu da hissediyorsan, seviyorsun demektir.

~ Osho ~

Anlamak, sevmenin başlangıcıdır..’'

Ben seni
En çok, babamın anamı sevmesi gibi sevdim

''Seven, sevdiğinin her şeyine ‘seve seve’ razı olur...''

  Kalp ruha der ki :Ben severim, aşık olurum;ama acısını nedense hep sen çekersin.
  Ruh da cevap verir : Sen yeterki sev.
                                        Şems-i Tebrizi

En Fazla İçimde Ölürsün 
 
En fazla içimde ölürsün
 Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
 Kızıl sonbaharım
 Hangi aşk kendi fırtınasına dayanabildi

 Ellerimde çoğul bir gölge kuşu
 Adının arkasına basmadan yürüdüm
 Alnımda birikti çizikler
 Adımdan çıkardım aklımı
Aklımsız kaldım
 Neylersin
İnsanız
 Ne yapsak eksiğiz işte
 Ölüme ayarlı saatiz


 En fazla içimde ölürsün
 Sorarım
Şiir papirüslerinin hangi köşesine karaladın beni?
 Hangi hare’mden yakaladın da çiğnemeden yuttun gözlerimi?
 Kekeme repliklerin ezber bozduran kuşu
 Hangi rüzgârlara sattın da saçlarını
Devrik cümlelerimin öznesi oldun?

İçindeki kötü senaryoların kahramanı olmak istemezdim
 Dağıldı bak derlenip toplanmış dağılmalarım


 En fazla içimde ölürsün
 Nasılsa yokluk rehin bırakılıyor kalana
 Kalan gidene denk neyi varsa susuyor.
 Ve susmak inceltiyor her yarayı
Ve susmak bakmak oluyor
 Gitmediğin her yere

 Kim tutuklanmış yalnızlıktan
 Gizin içine gizlenen kim
 Söyle beni nerene sakladın
 Ki şimdi bu kadar sokaktayım

 En fazla içimde ölürsün
 Karla karışık yağarsın yara Bereme
 Karma karışık kalırsın cinnet şeridinde
 Kaldırımların kaldıramadığı her neyse işte
 Bulamadığın her ne varsa büyük yıkımların izinde
 Sana borcum olsun
 Hiç yazılmayacak bir şiirin içinde





 En fazla içimde ölürsün
 Yanağında yanar avucum
 Avucumda imlası bozuk bir şiir kalır
 Gözlerinin namlusu döner, yakar kirpiklerimi
 Kulağımda bir tepenin rüzgârı uğuldar
 Gırtlağıma kadar aşka batarım
 Yeteri yok. Eksiği fazla.

 Neyin kaldı eksilenlerden arta
İçeri doğru kapanan bir kapıydın
 Saçlarından geçtim önce
 Ve kendimden öylece
 Neyim yoksa var bildim
 Eğildim
 Eksildim
 Eridim
 Bir seni bitirmedim

 Hangi rüzgarlara sattın da saçlarını
Uğultusuna tutunamadın

 Ömürden nefes çalarak ne kadar yaşarsa insan
 Öyle yaşadım gözlerini
 Tenimde itiş kakış
Cebimde depremlerin
 Esrarlı gece ayinleri
 Volkanik şiirler
 Usul usul giymedim mi sözlerini
 Yalnızlığın tiradını kapamadım mı her sefer
 Sensizlik seni anlattı en çok
 Vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti
 Söyle saçlarında öldüğüm
 Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?


 En fazla içimde ölürsün
 Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
 Tenimin yırtıldığı yerden mi girdin içeri
 Açar gibi yaparak açık bir kapıyı
Beni ikiye böldün
 Hadi içimi kendine aldın da
 Beni nerde bıraktın
 Hangisini seçerdin benim için
 Ve hangisinden vazgeçerdin kendin için

 Ben yarama çoktan sen bastım
 Yaşım kadar gencim
 Adın çabuk diye geçti
 Ardında aç köpekleri bırakarak
 Ezberimden geçtim.
 Hızla biten aşk şarkılarından geçtim
 Senden bir şey eksiltmeden sana çok şey bırakmaktı aşk
 Bildim


 Biz dalkavuk bir aydınlığın yerine
 Onurlu bir karanlığı seçtik
 Ve bir öyküden ağlarcasına geçtik
 Cesurduk çünkü
 Kendimizi kendi düşlerimizden kovacak kadar

 Ömrüne yüz çevirmiş iki masalcıyız
 Gerisi hiçlik
 Gerisi yokluk

 Sensizliğin anlattığı ne vardı senden başka
 Bir hayatın tüm yanılgılarını
Saçlarında çözdüm
Şimdi beni hangi yanımdan susacaksın
 Sessizlikte bir dildir
 Çoğul susulur
 Pusulur
Şimdi beni hangi yanımdan kusacaksın

 Yıkık şehrimin izbesi
 En fazla içimde ölürsün
 En çok
 Gözlerime gömülürsün.
 Gözlerimi kaparım
 Vasiyetimi yazarım
 
Kahraman Tazeoğlu 

seni sevmek felsefedir şüphesiz
ahmed arif