Ben Seni Sevdim

Kalem, kağıda değdiği an canı acırmış kağıdın; yazılanları biri okuyunca geçermiş acısı.
sade öyle yap...

Bir Yâr-i Sıddîk Anlar Halden,
Aşk Dersini Alır GÜL'den,
Hiç Riyâsız Tam GÖNÜL'den,
Seven Dostlara SELAM Olsun..!

kaçık bir tasarımdır hayat,bazen her şey yerli yerinde bazen de kaos hakimdir.sana sevgim de kızgınlığımda ondandır.

Seni Sevmeyene Fazla Sabır Gösterme.!
Sabrının Adı Yüzsüzlük Olur..
Bu Kadarla Kalmaz ;
Fedâkarlığın Eziklik,,
Sevgin de Kişiliksiz Olur..!!

( Hz~Mevlâna )

dünyada ölümden başkası yalan tek gerçek ise sevdiğinle beraber ölebilmek..

İlk önce konuşmaktan korkarsın sevdiğinle,
Sonra ona aşık olmaktan.
Bunlar neyse de,
En son kaybetmekten korkarsın işte.

Ey kalbi dua 'm .. .
Ben seni Ensar kavmi 'nin Resul 'u bekleyişinde.. .
İbrahim peygamber 'in ateşe bakışında.. .
Yusuf 'un kuyuda göz çukurlarından inip Rabb ' i Zülcelal 'a yolcu olan tebessümlerinde sevdim..

Oynamayacaksın sevdalı bir kalp ile
O kalp bir “Hu” çekti mi ihlas ile
Alev olur
Har olur,
Nar olur,
Âh olur
Ahı tutarsa yanarsın azap olur…

Yaşamın boyunca tanıştığın her insanın
aslında bir amaca hizmet ettiğini anlayacaksın
Bazıları senin imtihanın olacak,
bazısı seni kullanacak,
bazısı sana öğretecek
Fakat en önemlisi,
bazısı da içindeki en iyi yanları ortaya çıkarmanı sağlayacak.
İşte o daima yanında tutmaya değer olan olacak..

Sustuğu yerde açıldı kapılar, önüne serildi ışıltılı kelimeler, kalbi duygular..Hamuş!dedi ve sustu Mevlana..Sustu ve kapandı karanlıklara.. Karanlıklarda Şems doğdu sonra.. Baktı.. Gördü.. Adına Aşk dedi..Candan özge candan öte olana..Yaprakta tohumu, damlada okyanusu gördü sonra..

  Hamuş! Demiştim ben de kendime. Sözün bittiği yerde, noktanın konduğu yerde susmuştu bütün kelimelerim. Anlatmak yormuştu nazenin bedenimi..Anlaşılamamak ise en çok yüreğimi..    Sustuğu yerde anlaşılmaktı belli ki bütün derdi..

  Hamuş!Demiştim ben de kendime..Seni anlatmayan bütün kelimeleri susmuştum..Senle başlamayan bütün cümleleri bir bir bozmuştum.. Şems ol da gel karanlıklarıma doğ diye ummuştum..Umut_suz_muş_sun..U nutmuşum..

  Hamuş!Demiştim ben de kendime..Suskunluğum verilene rıza göstermekti..“İyi günde, kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta” diye başlayan o tekerlemeye eşlik etmekti..İyi ve güzeli sana kötü ve çirkini kendime seçmiştim..Suskunluğun bedeli sadece bu seçimdi..

  Hamuş!Demiştim ben de kendime..Dünü dünde bırakmak adına..”Şimdi yeni şeyler söylemek lazım”dı.

  Aşk! Demiştim sonra Aşk    Aranan bulunmuştu ama ne çare beklenen gitmişti..Aşk mı vardı , ötesi çoktan unutulmuştu!

  Hamuş! Demiştim ben de kendime.. Sana da Şems..

  Kör kuyulara atılmasaydın bütün karanlığına rağmen görecektin güneşi..Kapattın gözlerini, kestin attın son yanında yeşeren düşlerini..Şems olmak kolay mıydı? Canı canana teslim etmeden Şems olabilmek ? Kendinden geçmeden aydınlanır mıydı kör karanlıklar, açılır mıydı kilit vurulmuş kapılar..

  Hamuş!Demiştim ben de kendime.Sonra “ne olursan ol yine gel” demiştim..Önce kendine gel, sonra da kendindekine..Kendini bilmekti marifet..Kendini bulmaktı meziyet..

  Dev aynasında değil, boy aynasında seyretmekti asıl kendini keyfiyet..

  Bunca söz bilen, söz söyleyen birinin kendini suskun diye tanımlaması olacak iş miydi?

  Azlıklar yokluklara dönüştü.. An gelir ağızdan bir an evvel çıkmak için itişen kelimeler, sıkışıverdi yürekte. Durdular öylece eşikte, arafta, sessizce.. Susmak susamaya dönüştü hemen ardından.. Susuzluk; ne kelimelerin çeşmesinden, ne sözün rahmetinden etkilenmeye meyletmeden sakin ve usul kucağına aldı Hamuş'u..

  Sustuğunda Hamuş kendi kelimelerinin ardını görmeye başladı, neyi niçin söylediğini..Kelimeleri görmenin kör-ebilmek olduğunu..Bir kör kadar işitmeye bir sağır kadar görmeye başladı sustuğunda..    Eylemin ateşini söndüren kelimeler, ateşin altını harladılar soluklarıyla,h_içe dönük yüzünü sardı,sonra hamişlerden birinin peçesinin altına gizledi kendini,hiç olmadığı kadar çıplaktı en sonunda..

    Sonra “Bişnev!” dedi Mevlana..“Dinle!”    Sonra “Bişnev!” dedim ben de! Dinle!Hamuş ol dinle!Kendin ol dinle!Tövbe et dinle!Affetme istersen dinle!Ama dinle!İlla dinle!

    Hataya bedel, günaha kefaret biçmek senin neyine!Yenilen hakkı, hukuku, arşına, endazeye, kiloya, grama, grata vurmak senin neyineCüceler dev, ayaklar baş olmuşsa cüceyle boy, devle güç yarışına girmek senin neyine!Akıllar uçmuş, fikirler gitmiş, duygular yerle yeksan olmuşsa, namus, edep haya, en çok da namustan, edepten, hayadan, akıldan, fikirden yoksunların eline düşmüşse Konuşmak senin neyine!Sus ve dinle!..Hamuş ve bişnev!Yangın yerine bak!Ateşten, külden, kordan ne var elinde!Pervane değilsen yaklaşma sakın ateşe!Can’ı Canan’a teslime hazır değilsen “Ben Aşk’ım” deme kimseye..Aşk gelmesin seninle dile..Mecnun olup çöle düşmeyeceksen İncinmesin ne çöl ne Leyla ne gül ne de diken seninle!Ayağıma diken batacak diyorsan düşme çöle..Ah u zar ederim diyorsan çekme gözüne sürme!Talipsen kara bahta kör talihe..Dinle!“Gel, gel ne olursan ol yine gel" diyorsan, “Hamuş!” ol sen de.. Sonra da “Bişnev!” de en sevilene!Ve SEMAYA dursun yürekler AŞK’ın önünde..

 

kalp midir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mı körükleyen,
sahi nedir sevmek bir muma olmak mı yoksa yanan ateşe dokunmak mı..
şems-i tebrizi..

sevmek sadece senin nefesinde sönmek değil midir ey yar..

sevmek yürek ister
sevmek sevdğini görmek ister
sevmek kararlılık ister
güven kısaca ister
ister ister sevmek
ama istekleri bitmez sevmenin...

insanların içindeyim
seviyorum insanları
hareketi seviyorum, düşünceyi seviyorum
kavgamı seviyorum

sen kavgamın içinde
bir insansın sevgilim
seni seviyorum...

Nazım Hikmet

Nokta atışı! Çok severim..

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Nokta atışı! Çok severim..

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Güzel zümrem benim

Sevmek Nedir?

Sevmek inanmaktır. Sevmek yaşamaktır. Sevdiğini kendisi gibi, kendisinden de çok duyumsamaktır. Sevmek sevdiği olmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur. Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir sevmek. Ki tek kalp olunsun.Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Bir şey varsa istediğin bu senin için değil, sevgili için istediğindir. Ondan O'nun adına istersin.O'nu daha sonsuz sevebilmek için istersin. Sevme özgürlüğünü istersin, kabul edilmesini istersin. İstersin ama bir gün gelir bu istekler de son bulur. Kendinden istersin artık. Sevgiliyi daha çok sevmek istersin kendinden. Sonsuz kılmak istersin. Bu yolda sevgili olur mu, olmaz mı bunu sevgilinin isteği belirler. Sevmek sevgiliyi istememeyi öğrenmektir. Sevmek sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir.Sevmek; sevmeyi istemektir. Sevmek, beklememektir. Beklentilerin son bulduğu bir duraktır o. Öyle ki tüm gerçekler, tüm dünya silinir gider. Ne O'ndan anlaşılmayı beklersin, ne onu anlamayı. Ne onun gelmesini beklersin, ne onun Leyla, Mecnun olmasını. Beklediğin bir şey yoktur sevmeyi becermek dışında. Sevmek, gücenmemektir. Sevmek sevgililerin hiçbir sözüne üzülmemeyi öğrenmek demektir. Sevgilinin ölüm hançerine bile hayır dememektir sevmek. Onun vuruşuna, onun tokadına alınmamaktır, sevgiliden gelen her hareketi ve her sözü kabullenmektir. İhanetlere, hainliklere bile üzülmemektir. Sevgiliden gelen öl emrine bile ölürüm diyebilmektir. Kendi elleriyle kalbini bir bıçak ucuna koymaktır sevmek.Sevmek ölmektir. Sevmek, ölmesini bilmektir. Sevgili için yaşamaktır. Onun eli, kolu, gözü, kalbi olmaktır. Ama artık onun bir şeyi olunmadığı bir zaman ölmesini bilmektir! Sevmek, vermektir. Sevmek sevdiği için almasını bilmektir. Almamaya yemin ederek vermektir. Ama almalarda kurtaracaksa sevgiliyi almasını bilmektir sevmek! Sevmek, tükenmektir. Sevmekten ölürken tekrar varolmaktır o sevgiden. Sevmek sevgilinin gel deyişine hayır demektir. Sevgilinin aşkıyla boğuşurken, yüzerken o aşk denizinde sevgilinin uzanan eline hayır demektir. Sevgilinin bakan gözüne bakmamaktır sevmek. Ağlayan gözlere şefkat ve tebessümle yanıt verebilmektir.Sevmek, sevgili olmaktır. Sevgilinin yüzündeki gülücük olmaktır. Onu yaşama döndürecek bir damla su olmaktır. Sevmek sevgilinin limanı olmaktır. Sevmek sevdiğinin canı olmaktır. Onun ölümü isteyebileceği canı olmaktır. Sevmek yangın olmaktır. Yanmaktır, kor olmaktır. Dağ olmaktır, evren olmaktır. Her şey olmaktır, hiç olmaktır. Alev olup girmektir gönüllere. Sevmek yürümektir gönüllerde. Sevmek güvenmektir. Sevmek onaylanmaktır. Sevmek sevgiliye bir nefes gibi, bir ses gibi yakın olmaktır. Sevmek çok ötelerde olsa bile yaşamak ve yakın olmaktır sevgiliye. Yakınlılıktır, doğallıktır, özdenliktir sevmek. Yalansızlık, içtenlilik, ölümsüzlülüktür sevmek. İlk insanın, Havva'nın Adem'in saflığını ve temizliğini, çocuk masumluğunu taşımaktır sevmek. Gözyaşı olmaktır, yağan yağmur olmaktır. Bir sonbahar mevsiminin sarı yaprağı gibi yalnız olmaktır sevmek. Sevgilisizken sevgiliyi sevmektir. Sevmek üşümektir. Sevgilinin yokluğuna üşümektir. Sevgiliyle her şeyi göze almaktır sevmek.