Beyazın Kaderi Kirlenmek, Siyahın Kaderi Suçlanmak

Hayatin içinden geçiyoruz, hayat da bizim...
Gün, karanliga döndügünde sorgulamalar basliyor, sabaha karsi ise yargilamalar...
Geçip giden gençligin zincirden bosanmis hayaletleri, sabaha karsi yatak odasinin bir kösesinde kendisine siranin gelmesini bekliyor.
Huzursuz gecelerin sabahi daha bir huzursuz oluyor.
Dünü düsünüyorsun...
Bugünü...
Gündüzü...
Geceyi...
O ani ve ertesi günü...
Ve bir sonraki geceyi...
Bu arada bugün kaçiyor ellerinden, zaman akiyor parmak aralarindan...
Geçmis yillarda hovardaca harcanan bir an bile, simdi çok agir bedel sayiliyor...
Sonra geçtigin caddeleri daha bir baska gözle geçiyorsun...
Kaldirim taslari sanki canli ve sert basarsan incinecek gibi...
Yillarca önünden geçtigin bakkalin suratindaki derinlesen izleri görünce, eve gittiginde ilk isin aynaya kosmak oluyor...
Ve günler günleri izliyor...
Ve sen de günleri izliyorsun bir yandan...
Kum saati çoktan tersine dönmüs, her düsen kum tanesi kursun gibi beynine ve ruhuna isliyor...
Ve aynaya her baktiginda gördügün adamin suratinda pismanlik biraz daha fazla okunuyor... Her seferinde:
Hayatinin içinden geçen tramvayda hiç bir zaman vatman olamiyorsun...
Ve raylarin dösendigi güzergâh da asla sana ait degil...
Kâh ayakta gidiyorsun, kâh bosalan bir yere oturuyorsun...
Bazen de ayakta durmaktan yorulup bir kenara çömeliyorsun...
Yillar geçiyor, eklemler biraz daha gevsiyor...
Beynindeki gri hücreler, ölürken ruhundaki en derin izler, birer uçuruma dönüsüyor...
Çokça beslenme sepeti kokulari duyuyorsun ve ilkokul ögretmenini hatirliyorsun...
Yeni bir beyaz yakanin sana verdigi sevinç, beslenme sepetinden çikan bir dilim sanayagli reçelli ekmek, sana bugünün en uç hazlarini yasatiyor...
Yerine bir sey koyamadigin sey; hatiralarin...
Seni ayakta tutarken ayakta vuran onlar...
Siyah oluyorsun bazen hayatin içinde, bazen beyaz kaliyorsun.
Ama beyaz kalsan kirleniyor, siyah olsan suçlaniyorsun...
Ve ölmeden bir dakika önce, koca bir hayatin bos yere geçtigini farkediyorsun...
Ben biliyorum bunu...
Ben defalarca öldüm.
Ve sunu sordum defalarca kendime:
Çok dogmak mi iyi, yoksa çok ölmek mi aci..
Neticede bu soru yerini su hükme birakti her seferinde:
Beyazin kaderi kirlenmek, siyahin kaderi suçlanmak

   Mutlu bir hayat yok sanırım.Belkide hayat sadece mutlu anlardan ibaret...
   Bembeyaz olamıyorsun istesende.Sürekli bişeyler kirletmek için  uğraşıyor sanki , kurtulmaya çalıştıkça daha da batıyorsun siyahın derinliklerine.Sonu gelmeyen o dipsiz kuyulara.Sonra düşünüyorsun adını koyamadığın bu hain acı değersizliklerde yitirecek seni...
   Yüreğim  her zaman hafif ıslak,gizli gizli ağlayıp hep içime atmaktan.Her sabah güneşin doğuşuyla beyazı bekliyorum.Belki güneş ışığıyla odama sızar diye...
   Yazınız için teşekkürler.Okuyunca derinlere götürüyor insanı...

Ben biliyorum bunu...
"Ben defalarca öldüm.
Ve sunu sordum defalarca kendime:
Çok dogmak mi iyi, yoksa çok ölmek mi aci..
Neticede bu soru yerini su hükme birakti her seferinde:
Beyazin kaderi kirlenmek, siyahin kaderi suçlanmak"

"Coffiner" hocam çook güzel olmuş.
Özellikle son cümleler harika...
Muhabbetle kalın.
Saygılar.

Coffiner hocam ne kadar hoş insanı düşündüre n yaşamın anlamını sorgulamamızı anlatan yazılar. Yetmez daha fazla adlı yazınızda çok güzeldi.Teşekkürler hocam

Bu güzel paylaşım icin tesekkürler öğretmenim..

Güzel yazı kutlarım sizi.

Hayat zıtlıklarla örülü..Güneş her gün batıyor sonra tekrar doğuyor..Ölenlerin hüznünü yeni doğanlar örtüyor..Acıda mutlulukda bir kalbe sığıyor..Vuslatta iftirakta bir ömürle bitiyor..Karanlığı aydınlık,mutluluğu hüzün,ayrılığı vuslat takip ediyor..

Kısa bir hayat ama uzun emeller saklıyor..

"Seni diğerlerinden farksız yapmaya
bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada
kendin olarak kalabilmek
dünyanın en zor savaşını vermek demektir..
Bu savaş bir başladı mı,
artık hiç bitmez!.."    (e.e.Cummings)

çok güzel bir yazı..teşekkürler coffiner öğretmenim..

hocam sonsuz teşekkürler....harika bir yazı.ben çok doğmaktan yanayım.
hayata nasıl bakarsak öyle görürüz ...olumsuzluklar hep var hayatta...ben herşeye rağmen şükredip yaşıyorum..
yine de siyahıyla beyazıyla hayat yaşamaya değer...

Çok anlamlı ,okudukça derinlere daldıran bir yazı,teşekkürler hocam...
Zaman akıyor gerçekten,dün,bugün,gece gündüz,yarın hangisini düşünürsek düşünelim hovardaca harcanan zamanlara içi sızlıyor insanın derin bir AH!geçiyor...Bazan siyah,bazan beyaz,bazan kapkara yaşıyor insan...

yaşamın kanunlarını anlatanelimizden kayıp giden zamana serzenişte bulunan fikirlerinizi paylaştığınız için teşekkürler

Arkadaslar ben tesekkür ederim.Zaman ayırıp bir de yorum yazma zahmetinde bulunmussunuz.