Bu yazı tüylerimi diken diken etti. Mezun olduğum yıl atandım ancak hala bu KPSS belasından kurtuluş için fikirler düşünüyorum ve çok üzülüyorum. Bu duyguyu ilk 4. sınıfta okul deneyimine giderken yaşamıştım. Herkes gibi ben de ders anlattım. Bir arkadaşım ise kendi konusunu öyle güzel anlattı ki, acaba ben böyle mükemmel bir öğretmen olabilir miyim diye düşünüp imrenmiştim. Ve o hala atanamadı, bense 5. yılımı çalışacağım. Oysa o " taç yapraklar"ı o kadar güzel anlatmıştı ki...
Buna ben bile adalet diyemem!