kafayı yememek elde değil iki senedir aynı okuldayım nerdeyse bir çimen boyu yüreyememisim yazık
eylülde alıyorum haziranda toparlayıp yolluyorum ama yok
veliler ilgisiz çocuklar desen akılları nerde bulamıyorum
beşinci sınıftaki öğrencilerim okuduklarını yazamıyor
matematikte fende sosyalde hatta ingilizcede bile iyiler ama ders türkçe olunca yazma iki cümleden üç cümleye çıkınca durum berbat
allahım ne yapacağımı bilemez durumdayım
2 ler desen e yi zor tanıyorlar öğrettiğim hiç birsey kalmamıs hiç birsey
nerden baslasam ne yapsam bilemiyorum sanırım tek umudum birler
onlarla da daha çizgileri yeni toparladık
sanırım istifa etmem gerek
oysa ilk yılım ne kadar verimliydi benim adıma
ama buraya atanmam ....sanırım son anları yasıyorum:((
hiç bu kadar umutsuz olmamıstım daha önce.....
Hocam yapmayın Allah aşkına. Nedir bu umutsuzluk, bir eğitimciye yakıştıramadım.
Hemen hepımızın başına gelen şeyler bunlar. Tatil dönüşü öğrencılerın ne kadar geriye gittiğini hepımız görüyoruz. Bu olay sizin mesleki açıdan yeterli olup olmadığınızı göstermez.
Şair ne demiş;
Umutsuzluk = En büyük günah.
Umut varsa ver dünyayı sırtıma..
Başarılar diliyorum.Hocam einanıyorum ki her şey çok daha iyi olacak.