hocam hepimiz aynı sıkıntıları yaşıyoruz. 4. yılımdayım ve her sene sil baştan başlıyorum. evet umutsuzluğu kapıldığım çok anlar oldu. istifa dilekçemi hazırlamıştım.ancak düşündüm ben olmazsam bu çocuklar ne olacak..benden sonra gelecek kimse emek harcayacak mı? mesleğimin gereği bu değil mi? bilmiyormuydum bu sıkıntıların olacağını..gibi düşünerek vazgeçtim. şu anda yaşadğınız sıkıntıların aynısını yaşıyorum. ama sabah geldiğimde öğrencilerimin bana " günaydın öğretmeniiiimmmm" diyip sarılmaları her türlü sıkıntımı benden alıp götürüyor. Sadece sabırlı olun ve kendinizi yıpratmayın..kolay gelsin.
bende arada bir dilekçe yazıyorum
ama henüz altnı imzalayabildiğim olmadı
her defasında yeni planlar yeni umutlarla bir kez daha diyorum bu son denemelerim hiç bitmedi
yine de bitmesin
olduğum yer de bildiğimiz batı yani:)) tam batı olmasada karadeniz:)) hani hep doğudaki cocuklara ailelere bahane buluruz ya:))
simdi ne yapmam gerektiği konusunda fikre ihtiyacım var sanırım çünkü çözüm yollarım tüknedi gibi:)))