Dün gece saat 19:00 'da köydeki velilerimle toplantı yapmıştım. 27/ veliden 19 kişi katıldı. Yarın saat 14:00'te okulumuzu temizleyeceğiz dedim. Yeni aldığımız sobaları kuracağız, yerleri, camları sileceğiz, sıraları,tuvaletleri yıkayacağız, masaları altına kadar sileceğiz, ben tek başıma yapamıyorum, keşke yapabilsem dedim.
Ertesi gün (bugün- şimdi dün oldu, dün bile dün oldu 00:08 )
Saat dün 14:10 derse nasıl daldıysam, sonra saate baktım. Bugün temizlik vardı diye hatırladım.
Koridora baktım. (uzun sanmayın 5-6 metre) 1 kişi var.
Üzüldüm stres bastı, Halbuki dünden önceki dünde çok iyi konuştuğumu sanıyordum.
Okul öncesi öğretmenime sordum. Gelen var mı başka. 1-2 kişi daha var, dedi, bir eli telefonda.
Sonra 3-6-9- 11 . Bir sürü köylü bayan veli geldi, çoğunu tanıyamadım. Belki onlar ilk kez yüzüme baktı, belki ilk kez ben onların yüzüne baktım.
Altından girdiler üstünden çıktılar. Ben arabamla kendimi bir soba borusu almaya, bir tuvalet temizleyici (Çıkmayan kakalar için) bulaşık teli almaya, bir o kömürlüğe, bir sürü masa sıra taşırken, bir yandan kapasitesi dolan telefon hafızasına çektiği-öğrenciye tutturduğum videoları bilgisayara kopyalarken buldum.
Gelişi güzel gibi oldu ama bu gün çok güzel oldu. Hizmet ettiklerinin, sana bana kendi çocuğuna hizmet ettiğini görmek, bitmiş şarjımı yeniden doldurdu.
Edit 00:43 ( Sanırım Cumhuriyet Bayramını dün kutladım, bugün anladım.)
