İnsan Hayatı Üzerine

"Ahlakın yanına nezaketi,
Maneviyatın yanına samimiyeti koyabildik mi,
Bu dünyadaki en hassas terazi, İnsanın içidir.."

Özellikle eşi çalışmayan memurlarda bir zamanlar "10.Yıl Sendromu" vardı.
Zira, o anki kanunlara göre 10. yılını doldurmadan vefat eden memurların dul kalan eş ve yetim çocuklarına maaş bağlanmıyordu.
   Sanırım 2010 lu yıllarda bu, 5 yila düşürülmüştü.
  Süreç 10 yıl iken; gün ya da ay farkı ile mağduriyetler olmuştu sanırım.

"İki sebep için değişiriz:
Ya yeterince öğrenir ve değişmek isteriz
ya da yeterince yaralanır ve değişmek zorunda kalirız.

    İnsan kendini rahatsız, huzursuz edecek olaylar, kişiler, durumlar, gelişmeler vb. için zihnen önceden hazır olursa daha huzurlu ve mutlu olabilir. Bu, olumsuzlukları bir kabullenmiş değil; olumsuzluklara karşı zihnen bir ön hazırlık ve tedbirli olma olayıdır kanımca.

Herkesin bir hikayesi var. Kimi pireyi deve yapmış işin içinden çıkamıyor, kimi göremediği gülün kokusuna sevinip şükrediyor. Senin gülüp geçtiğine, bir başkası oturup ağlıyor. Mutluluğundan bir tutam veremezsin kimseye ya da kimsenin acısını alamazsın bir süre. Yaşanması gerekeni yaşar insan. Bazen yana yakıla bazen güle oynaya....
 

Hayatının ABC'si:

Anlamak
Beklemek
Celallenmemek

“Kim ki, evine dönerken uzun yolu seçerse o kişi yalnızdır…”

     Hayat; insanoğluna verilmiş en büyük armağan, hak ve emanettir.
    Bunu; verenin rızasını alma, insanlığa ve doğaya yararlı işler yapmak suretiyle değerlendirmenin anlamı ve değerini anlatmaya kelimeler yetmese gerek.

"Yüzün nerede gülüyorsa ,
  yüreğin oradadır.."

        İtikadı olan insanların yaşam felsefesi şu olmalı bence:
   "Sınırlı olan dünya hayatında mutlu olacağım şeyler var. Tıpkı hayatım gibi onlar da sınırlı. Fakat sonsuz zamanlı ödülü kazanırsam; hem hayat hem de mutluluk unsurları sınırsız olacak. O halde, ödülü verecek olan Yaratıcının rızasını kazanmaya çalışmak, benim temel ilkem olmalı."

Ne olursa olsun birşeyleri elinizin tersiyle yitirmeyi òğrenin. Yoksa birilerinin kölesi olursunuz.

M Ü R D E D İ Ğ İ N
Hayata ha şimdi, ha sonra başlayım derken bir bakıyorsun
tükenmiş ömür...
Avucumuzda son kullanma tarihi çoktan geçmiş bir yığın
TECRÜBE kalıyor.
Atsan atılmıyor,
satsan satılmıyor!..
"Gençlik bir kuştu;
tutmak istedim tutamadım.
Yaşlılık bir paçavra; satmak istedim satamadım."
B i r
i k i n d i
g ö l g e s i
Ö M Ü R
d e d i ğ i n...
Gece olur duramazsın,
güneş vurur kalamazsın.
Sade bir ikindilik, kısa bir dinlencelik…
Dünyaya ait ne varsa harcanıp gidiyor.
Yiyip içmeler, gezip tozmalar,
gülüp eğlenmeler...
Evin, arabanın taksitleri,
filanca yerde yaptığımız tatiller,
almalar vermeler,
saçıp savurmalar,
bizim zannettiğimiz saklayıp durduğumuz altınlar,
azıcık bile vermeye kıyamadığımız paralar…
Hepsi bir bir kaçıyor bizden,
ya da istemesek de biz onlardan ayrılmak zorunda kalıyoruz…
B i r
S E C D E
y e r l e r i
k a l ı y o r
g e r i y e

Alnımızda mıh gibi çakılı kalıyor.
Bozulmuyor, kokmuyor, yitmiyor…
Bir o bize kalıyor…
O k ş a n m ı ş b i r
y e t i m b a ş ı
ö p ü l m ü ş
a n n e e l i
a l ı n m ı ş
b i r b a b a d u a s ı
Reyyan kapısından geçmek için vize mahiyetinde, saklanmış ORUǒlar…
Gizliden; şöyle kimseye çaktırmadan bir fakirin eline tutuşturulmuş, birileri görür diye konulmuş SADAKA'lar kalıyor…
Masivadan sıyrılıp, vakit saat dinlemeden açılmış eller,
tek O’ndan istemeler,
tek O’na gönderilmiş dilekçeler kalıyor…
Yürekten söylenmiş
E l h a m d u l i l l a h,
acizce,
kulca edilmiş nasuh bir
t e v b e,
isyanları yıkayan
g ö z y a ş l a r ı
kalıyor…
Mümince gülüşler, şeker tadında sözler….
Kimsenin etini yemeden,
kırıp dökmeden,
gözünde yaş bırakmadan geçirilmiş günler kalıyor...
Biraz dur, bekle biraz…
Arada bir arkana dön ve geriye neler bıraktığına bak...
Harcanmış yıllarını seyret usulca.
Bak nasıl bitiyor ömür dediğin…
Bir KAPIYA bir kere gidersin,
ikincisinde utanırsın...
Ama bir
K A P I
var ki her gün gidersin,
gitmelere
D O Y A M A Z S I N
Çünkü bilirsin seni KAPISINDAN
kovmayacak
bir tek
O V A R D I R
Her gün,
her gün içini dökersin,
bir O SIKILMAZ senden,
bir O affeder seni,
bir O yüzüne vurmaz AYIPLARINI
S e n i
s e n d e n
d a h a
i y i
b i l e n d i r çünkü !...

*İnsan birşeyi elde etmek için çabalar.
Onu elde edince de bir kenara atar.
Gerçek değerini ise onu kaybedince anlar..!*.

       İnsanoğluna dünyada sınırlı bir hayat verilmiş ve bunu en iyi şekilde değerlendirerek, sonsuz bir zamanda tüm isteklerini elde etme ödülü hakkı tanınmıştır.
    Ama onun, sınırlı hayatında sınırsız isteklerinin peşine düşmesi çok garip olsa gerek.

Hayat sürecinde hiç eksik olmayan iki durum var sanki.
..... Mücadele
.....Sabır
Her ikisi de birbirini destekleyen iki unsur.
Her ikisi de yerinde, zamanında ve ayarında olursa; hayat daha anlamlı ve değerli olur.