Bitik Bir Ailede Büyümek

Acaba hangisi kötünün iyisidir? Ayrılmış anne babayla mı büyümek yoksa bitmiş ilişkilerini çocukları için yürütüyormuş gibi yapan anne babayla büyümek mi? Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?

Saygılar

aslında ikiside iyi değil ama seçim yapmak gerekiyorsa,
ayrılmış anne baba ile büyümek daha iyidir.en azından olgun davranıp bitirmişlerdir.çocuk zaman zaman annedede bababada kalabilir ..düşünsenize ayrılmadıklarını
hergün kavga,tartışma olan sevgi olmayan (anne baba arasında)  bir evde çocuk nasıl bir psiloloji ile büyür..

diğer ailede ise sevgi bitmiştir ve çocuk için devam ettiriyorlardır ama ne zamana kadar o çocuk büyüdükçe anlıyacaktır bitmiş olan sevgiyi evdeki mutsuzluğu

Allaha şükürler olsun ki huzur dolu bir ailede büyümek nasip oldu.Fakat bir tercih yapmak gerekirse,ayrılmış anne baba daha sağlıklı geliyor.Eğer bir evde huzur gibi yüce bir duygu hissedilmiyorsa,saygı yoksa,sevgi malesef bitmişse ve işin içine yalandan mutluluklar giriyorsa,farkedilmeden bir çocuğun hayatı bitiriliyor demektir..Ayrı ama samimi,paylaşımcı ve en ufak bir sorunda bir araya toplanabilen bir ailede büyüyen çocuk;hayatının diğer kısmında kendi problemlerini çözebilen ve yaşadıklarından dolayı aile kavramının önemini bilen,bilinçli bir birey olarak yetişir.Yine de Allah hiç bir evlada annesiz,babasız bir evde büyümeyi nasip etmesin..

Yapmacık olarak yürütülen hiç bir şey iyi değildir eğer anlaşamıyorsan ayrılacaksın bence de ayrılmış anne babanın yanında büyümek ama Allah her ikisini de göstermesin mutlu bir aile de büyümek varken.......

Parçalanmış ailelerin çocuklarının ne zorluklar çektiğini  hepimiz görüyoruz çünkü bütün gün onlarla birlikteyiz ben fedakarlıktan yanayım aile parçalanmamalı gerekirse çocuklar için yaşamalı.Tabi ki en güzeli mutlu bir aile ortamı.Annem ben ve kardeşlerim için ne fedakarlıklar yaptı
Çok çileler çekti terkedip gitseydi perişan olurduk. 

Az çok kendi ailemdende pay çıkarırsam,efikis hocama katılıyorum aile parçalanmamalı son nokta dedikleri yer çok geç gelmeli
 günümüz koşullarında -malesef - aile kurulup çocuklar olucak ve eskiden anlaşan çift sonra anlaşamayacak ama çocuklar için fedakarlık göstericek!!

Allah yaşatmasın ama istemezdim ayrılmalarını.

bende bi karar vermek üzereyim arkadaşlar.5 yaşında bi oğlum var.onu hangi ortamda yetiştireceğimi inanın bilmiyorum.sanırım ayrılmayı daha uygun görüyorum.çünkü eğer bi ilişkide saygı kalmamışsa bu ortamda sağlıklı birey yetiştirebileceğime inanmıyorum.herşey çocuklar için ama saygımızı yitirirsek birilerinden daha büyük sorunlara yol açmazmı ilerde?saygıyı öğrenmeden büyüyen bi birey sağlıklı deildir bence.

Sevgidir insanı doyuran, doğumdan ölüme dek... Bebek, annesinden akan sevgiyi son damlasına kadar alır içine ki, yaşamı boyunca dağıtabilsin... Hayatı süresince sevgiyi vermekle kalmaz; alır da.
Aldıkça güçlenir; insanlığın keyfine varır. Peki ya sevginin olmadığı veya yetersiz olduğu durumlarda? Sevgisizlik bir ömür boyu mutsuzluk mu getirir?
Bazı anne-babalar, çocuklarını çetin hayat mücadelesinden yenik çıkmamaları için sevgilerini az göstererek veya hiç belli etmeyerek yetiştirirler. Her şey katı, disiplinli prensipler dahilindedir onlarda. Hatta kimisi eskilerin yaptığı gibi uykularında sevip okşarlar. Çünkü onların düşüncesinde aşırı sevgi gösterisi çocuğu şımartır, dolayısıyla eğitimini bozar. Peki, sevgiden yoksun bir çocukluk dönemi yaşayanlar, ömür boyunca mutsuz olmaya mı mahkumdur?
Anne-baba Kurbanı Mutsuz Çocuklar

Yoksul bir ailede doğmak, çocuklar için pek çok olanaktan yoksun olmanın yanı sıra, okula gitmek yerine erken yaşta çalışmaya başlamak anlamına da gelmektedir. Sokakta çalışan çocuklar okula devam edememekte, sigaraya- uyuşturucuya alışma, kolay yoldan para kazanma, suça yönelme, dışlanma, aşağılanma, şiddet gibi tehlikelere maruz kalmakta, sokakta yaşayan bir konuma gelebilmektedirler.

Son yıllarda Ülkemizde, sokakta yaşayan çocuk ve gençler için çeşitli projeler geliştirilmektedir. Bir sivil toplum örgütü olarak Umut Çocukları Derneği de çeşitli projeler
yürütmektedir. Bakırköy Umut Çocuk Evi’nde kayıtlı 63  çocuk ve gencin sokağa düşme nedenleri arasında yoksulluk başta gelmektedir. Tümü yoksul ailelerden gelen bu çocukların % 68’inin anne-babası hayattadır, % 24’ünün anne-babası ayrılmış, % 4’ünün annesi evden kaçmış, %4 ‘ünün anne-babası yoktur. Gerek ailelerinin, gerek kendilerinin eğitim düzeyleri de düşüktür.

Yoksulluk, çocukların sokağa düşmesinde en önemli etkenlerden biridir. Sokak çocuklarının rehabilitasyonlarındaki güçlükler, ailenin yoksulluğuna bağlı pek çok sorunun da  durumlarına eşlik etmesinden kaynaklanmaktadır.   

Anahtar kelimeler: Yoksulluk, sokak çocukları, sokakta çalışan çocuklar, Umut Çocukları Derneği, rehabilitasyon.

bende bi karar vermek üzereyim arkadaşlar.5 yaşında bi oğlum var.onu hangi ortamda yetiştireceğimi inanın bilmiyorum.sanırım ayrılmayı daha uygun görüyorum.çünkü eğer bi ilişkide saygı kalmamışsa bu ortamda sağlıklı birey yetiştirebileceğime inanmıyorum.herşey çocuklar için ama saygımızı yitirirsek birilerinden daha büyük sorunlara yol açmazmı ilerde?saygıyı öğrenmeden büyüyen bi birey sağlıklı deildir bence.

açıkçası ben evlilik için çaba sarfedilmesi gerektiğini düşünenlerdenim benimki sadece bi dost tavsiyesi gülle uğraşan gül kokar çöple uğraşan çöp.evliliğinizi gülleştirmeye çabalayın bence çünkü saygıyı tek kişi bitiremez.yuvanız ve çocuğunuz için birazcık özveri lütfen şuleöğretmenim

aycan öğretmenim evliliğimi bitirmek isteyen taraf ben deilim.şuna inanın ki arkama baktığımda şunuda yapsaydım evliliğim kurtulurdu dediğim hiç bi şey kalmadı.

Evet bizler ne kadar insanların mutlu olmasını istesek şu varki,2 kişi arasında yaşananları bilemiyorsak araya girmemiz gerektiğine inanıyorum,çünkü yaşanılanları bizler bilmediğimizden akıl vermeye kalkarız,eğer sevgi ve saygı bitmişse vede karar vermişse insan bu kararı verecektir.Yani bende ayrıldıysam suçmu?

suç sizde veya bizde.ne değişirki.sonuca bakmak lazım.yürümemiştir evlilik zorlamanın bi mantığı yok bence.suçlu aramaya kalkarsak o kadar buluruz ki.ama bi tek kendimize ulaşamıyoz sanırım.yada suçlu olarak hissetmiyoruz hissedemiyoruz.

 En acısı anne ve babasını tamamen kaybetmektir bana göre. Anne - baba ayrılsalarda, anlaşıyorlarmış gibi yapsalarda mutlaka çocuklarını ihmal etmezler.İlgilenirler. Ya onlarda yoksa...........