Biz Burda Eşek Başı Mıyız?

Gerçekten çok üzücü bir olay...Fakat ben o öğrenciye bu cümlenin daha önceden bir eğitimci tarafından kullanıldığını düşünüyorum....O da bunu ilk fırsatta kullanmıştır...

Saygısızlık ile özgüven farklı şeyler ama nedense çocuklara özgüven kazandırayım derken,  saygısız bireyler yetiştiriyoruz...

Öğretmenim geçmiş olsun,kolay gelsin.

bu sanırım evlerde ailelerin öğretmenlerle ilgili konuşmalarından esinlenerek söylenmiş çok yakışıksız bir söz.Üzüntünüz üzüntümüzdür hocam

yeni nesile yazık.bu gerçekten ailelerden kaynaklanıyor.tamam çocuğunun yanında olacaksın ama herşey belli bir ölçüde olmalı.evde çocuğa hep okulda ne yaşadığı,biri vurdu mu,kötü söz söylendi mi ....hep bunlar soruluyor.öğretmene evde saygı olmazsa öğrenciden ne beklenir...işte böyle ukalaca, saygısızca konuşur...

hocam üzüntünüzü anlayabiliyorum.Gerçekten kırıcı oluyo öğrencilerimizden bu tür sözler duymak.Ben köy öğretmeniyim.Salı günü bir öğrencimden duyduğum söz beni de çok incitti.Dışarıda müthiş bir kar ve soğuk var soba kendini ısıtmıyorki sınıfı ısıtsın.Neyse..Ben sabahları erken gelip sobayı boşaltıyor dolduruyor ve yakıyorum.Amacım çocuklar geldiklerinde sıcak bi sınıf bulsunlar.Çünkü okula gelene kadar kıpkırmızı kesiliyorlar soğuktan.3. dersin ortalarında sobada ısınmak istediklerini söylediklerinde dersi kestim ve sobaya yaklaştılar.öğrencilerimden birinin sözü tokat gibiydi..İşiniz iş valla biz don tutuyoruz siz ısınıyorsunuz dedi.Bunu söylerken ayak tırnaklarımın dahi soguktan sızladığından, ısınmak için vaktim olup da sobaya yanaşamadığımdan,bir o sıraya bir bu sıraya koşuşturmaktan insani ihtiyaçlarımı bile unuttuğumdan haberleri yoktu..Onlar için keyfim keyifti..kırıldım çünkü verdiğim emkler hiçbirşeydi..Yitirdiğimiz değerler öyle büyük ki artık köy kent demiyor, yozlaşıyoruz,toplum yapımız çözülüyor..Biz öğretmenler eğitmek için varız ancak tek taraflı olacak birşey değil bu..Aile çok önemli.Veli okul öğretmen işbirliğinin önemi daha da artıyor..

böyle şeyler genelde gelişim çagında olur ne diyeceklerini kime nasıl söz söyleyeceklerini tartamaz çocuklar bazen! ama ya bunlardan daha kötülerini velilerden duymak hemde alakasız yere!!!!!!!

bazen insan otum derken başka şey  der  ama  bu,  onun bunu söyleme hakkını vermez... çok nahoş bir durum gerçekten,  Allah  sabır versin

işimiz hakikaten çok zor. ben de köydeyim ve küfür sorunu çok fazla. bunun önüne de geçebileceğimizi sanmıyorum. çünkü çocuk aileden öyle görüyor.bahçede oynarken gözlemliyorum iki laflarından biri küfürlü. nasıl oluyorda derste de kullanmıyorlar şaşırıyorum.1. sınıfta ki bir öğrencimle biraz konuştum küfürlü konuşmamasını ve  bunun yanlış olduğunu, ailenin de bu konuda kızıp kızmadığını sordum.çocuğun cevabı daha vahim. 'yok kızmıyorlar. babamda hep böyle konuşuyor. zaten babam hadi bir küfrette duyayım  diyor 'dedi.eğitime önce hangisinden başlamalı acaba?

gerçekten zor bir durum.Allah sabır versin.şimdiki nesilde hakikaten bazı değerler eksik gibi.çocuklar büyüklerini saymıyor..Allah tüm öğretmenlerimize sabırlar versin.işimiz zor...

biz öğrenciyken ... lafları da sinir bozucu. aile gelip biz böyle yapmazdık etmezdik, öğretmenden korkardık gibisinden laflar ediyorlar. bu durum bu hale nasıl geldi  sorgulamak lazım. merkezde ki bi arkadaşım öğrencinin saygısızlığı karşısında sesini yükseltti diye veli kapıya dikilmiş. sınıfta öğrenciye sesini yükselttiği için öğrencinin gururu incinmiş.tamam dayak çözüm değil bencede. ama çocuğa dokunma , bağırma , aman kaşlarını çatıp bakma...çocuk çıksın tepemize. sonra da nerde eski öğretmenler densin.yine de şükür halimize diyorum bizimkiler küçük. biraz daha büyüdükçe yapılan saygısızlık boyutu da büyüyor.neler duyuyoruz. nerede yanlış yapıyoruz?ya da daha ne yapmalıyız?

Hocam öncelikle geçmiş olsun:(
bir veli olarak çocuğumun böyle bir saygısızlık yapmasını asla istemem...
Sorun biz ailelerde olduğu kadar eğitim sisteminden de kaynaklanıyor.
Veli merkezli bir eğitim sisteminde öğretmen arkadaşlarımızın bazıları velilere şirin görünmek için verdikleri tavizlerin neticesi bu durumlara gelindiğini düşünüyorum...
Fatih Sultan Mehmet'in hocasını babasına şikayet ettiği hikaye aklıma geldi.
Fatih Sultan Mehmet birgün dersten geldiğinde hocasının (muhtemelen Akşemsettin) sert tutumundan ve zor sorularından babasına şikayette bulunur. Padişah II.Murat tamam oğlum,yarın gider hocana nedenini sorarım diye karşılık verir. Akşamdan hocaya haber salınır, sabah Padişah ve Fatih hocanın karşındadır. Padişah, padişah olduğu için birazda üst telden konuşur, Sen çocuklara kızıyormuşsun, onlara zor sorular sorup bilemeyenlere cazalar veriyormuşsun diye azarlamaya başlayınca, hoca Padişaha daha üst telden cevap verir. Padişahım, burası benim sınıfım, çocuklar benim çocuklarım, ister döverim, ister cezalandırırım. Sınıfımda olduğunuza göre şimdi sizide döverim diyerek sopasına uzanmış. Önceden planlandığı gibi Padişah II. Murat sınıftan kaçarak kurtulmuş dayaktan. Akşamada Fatihe nasihat etmiş.
-Oğlum ben padişahken beni dövmeye kalkan hoca sizi hayli hayli döver...
Biz veliler çocuklarımızın kıymetini düşünürken milletin geleceğini riske attığımızın farkında değiliz...

ya ne olacak öğrencilerin velilerin bu tavrı bu edaları gayet normal arkadaslar...meb bakanı öğretmeni kuzuya cevirdi...veli gelir bir tokat attın diye müdürüne sikayet eder..müdürünün yanında seni bir dövmediği kalır..müdüründe buna seyirci kalır velinin gönlünü etmeye calısırsa olacağı bu..meb bakanı ve müdürler aslanı kediye boğdurdu malasef...medya bilgisayar çocuklara olan ilgi falan hepsi hkaye....olan bu ..iştee

Hocam acemi üye olduğum için mesajınıza cevap veremiyorum
özür dilerim...

Arkadaşlar fecii bir nesil yetişiyor, uyaranlar iyice arttı: tv, internet..vs. ve en önemlisi de aile. Bilhassa ilkokul çocukları bir kamera gibi herşeyi kaydediyorlar belleklerine. Yani mutlaka o söz çocuğun ailesinden, çevresinden duyduğu bir sözdür, çok da idrakinde olarak söylediğini düşünmüyorum hocam, kendinizi fazla üzmeyin bu yüzden.

Ama bir anmı da paylaşmadan geçemeyeceğim:
Geçen yıl son sınıfta okul deneyimi dersinde gittiğimiz okulda 2şer kişi giriyoruz derslere. Yanımdaki arkadaşım da akşam geç yatmış, dayanamadı kafasını sıraya koydu biraz, öndeki 3. sınıf öğrencisi arkasına döndü ve konuşma aynen şöyle:
-Seni öğretmene şikayet edeceğim, şimdi böyle yaparsan öğretmen olunca nasıl olursun kim bilir...
(Bizim arkadaş şaşkın tabi neye uğradığını anlamadı durumu kurtarmaya bakıyor:)
-Dön bakiim önüne!.. Senin babanı da sevmezdim zaten...
(çocuk gayet pişkin:)
-Ben de senin amcanı sevmezdim..
---------------------
Gördüğünüz üzere arkadaşlar herşeye hazırlıklı olmalıyız şu zamanda. Kendimizi fazla üzmeyelim, durumu kurtarıp çocuklara yaptıkları yanlışsa bunu farkettirmeye çalışalım....

Herkese kolay gelsin.

köy okullarının gözünü seveyim

Öğretmene saygı elbette olması gerek ama bence herkese her zaman saygı öğretilmeli çocuklara.(Bu eğitim için inanın aile bir yerden sonra yetmiyor bence:()İş ailede bitiyor diyorsunuz ama ben kızımı okula gayet terbiyeli, saygılı göndermiştim dönem başında.(Henüz 1.sınıf)Okula başladığından bu yana hal, hareketleri, konuşma uslubu, ağzından çıkan sözlerin kontrolsüzlüğü ciddi anlamda aramızda çatışmalara sebep olmaya başladı.Çünkü bizim ailemizde küfür edilmez, yalan söylenmezdi.Çocuk sınıftaki arkadaşlarını taklide başladı ve onlardan çok şeyler kaptı okul başladığından bu yana.Veli olarak ben üzerime düşeni yapmıştım ve yapmaya da devam ediyorum ama okula başladıktan sonra galiba arkadaş çevresi benden öne geçti.Ben anne olduğum için elbette tüm büyüklerine olması gerektiği gibi benimle de konuşurken saygılı , ölçülü ve terbiyeli  (tüm büyüklerine de bana olması gerektiği gibi) olması konusunda sık sık uyarıyorum kızımı ama görüyorum ki hala arkadaşlarıyla aynı statüye koyuyor beni.Kaldı ki ben arkadaşlarıyla da terbiyeli ve belli düzeyde ilişki kurması yönünde eğitmiştim onu.Fakat sınıfındaki diğer çocuklara uyum sağlayıp, onlarla arkadaş olabilmek ve kendini kabul ettirebilmek için onlara uyum sağlamayı yeğliyor doğal olarak .Bunun da bilincindeyim.Ama allaha şükür öğretmenine karşı kontrolsüz değil.Bunu bari başarmışım:(Ama nereye kadar gücüm yeter kızıma bilemiyorum. Şimdilik benim bilgim ve kontrolüm dışında Tv seyretme şansı bile yok.O yüzden Tv'den olumsuz etkilenme durumu da yok.kesinlikle okul çevresi şimdilik!Topluma uyum çabası yüzünden , toplumun geneli gibi olacak endişesi de beni yiyip bitiriyor.Oysa neden arkadaşları onun gibi olmuyor da kızım onlara benzemeye çalışıyor, neden kızım değişiyor.Neden bozulan güzellik oluyor?Bu sorular beynimi kurcalıyor ama sanırım çoğunluk daha baskın olduğu için ve kızım çok küçük olduğu için direnemiyor diye düşünüyorum.Görüldüğü üzere aile yetmiyor arkadaşlar!Bir kaç yıl sonra belki okul çevresinden hoşlanmadığım için çocuğumun okulunu değiştirmeyi bile düşünmeye başladım ciddi ciddi.Ama toplumca dejenere olmuşuz zaten.Sadece şimdiki öğrencileriniz mi böyle?Otobüslerdeki 20'li-30'lu yaşlardaki gençlik daha mı saygılı lütfen?Yüzleri bile kızarmadan, ağızlarında geviş getirircesine sakızları olan ve kulaklarının ikisini birden tıkamış, dış dünyaya kapanmış, duyarsız bir yığın bencil 20'li-30'lu yaşlarında gençliklerle dolu büyükşehirlerde otobüsler arkadaşlar!Demekki 30yıl önceki veliler ve öğretmenlerde büyük hatalar yapmışlar bana göre!Maalesef durum içler acısı.Her gün aynı manzarayı gördüğüm halde hala alışamadım bu gerçeğe:(