Biz Önce Doğru Olalım, Doğru Bizi Buluyor...

Geçenlerde çok enteresan bir yazi geçti elime.
Aynen aktariyorum:
’Bir A4 kagidini önünüze alin.
Bembeyaz ve bos...
Üzerinde hiçbir leke yok!
Simdi:
Bir kalem ile tam orta yere sadece bir nokta koyun!
Ve çekilin geriye bakin:
Ne görüyorsunuz?
Noktayi mi?
Dikkatinizi nokta mi çekiyor?
A4 kagidi ebadinca o beyazlik ve safiyet hiç nazarinizi celbetmiyor mu?
Sadece nokta mi sizin ilgi odaginiz?
Insan A4 kagidina benzer.
Saf ve temiz büyük bir sathi vardir, arada da noktalar!
Maalesef insanlar, insanlara bakarlarken sadece lekelere dikkat ederler.
Ondaki menfi huylara...
Degerlendirirken bir kara nokta bütün sathi mahfeder sanki.
Halbuki: Insan muazzam bir safligi ve temizligi de bünyesinde bulundurur.
Lekeli taraflarina dikkat edince bu temizlik görünmez haliyle...
Ama, dikkati çekmedi diye, o temiz ve lekesiz bölümler hiçbir zaman yok olmaz. Degerlendirirken birilerini, bir de bu gözle bakilmasi gerekir...
Ayrica Allah’in lekeleri silen bir silgisi vardir.
Pismanlik damlalari, en kuvvetli leke sökücüdür.
O’nun affettigini affedememek, ancak bedbahtlik olacaktir.
O’na belki denilecek ki:
’Seni neden affedeyim, sen kimi affettin?’
Seni neden setr edeyim, sen kimi setr ettin?’
‘Seni neden esirgeyeyim, sen kimi esirgedin?’
Kim bu dünyada kime ne ile muamele etmis ise onunla muamele olunacaktir.
Çok mu serlidir insan acaba seytandan?
O bile ’acaba Rabb’im bana merhamet edecek mi’diye ümitlenirken ’lekesi çok bunun, diye birinden tiksintiyle yüz çevirmek’aynaya küsmek sadece aslinda...
Halbuki biz lekeye küseriz, lekeliye degil...
Simdi buraya kadar okudunuz...
Bu sözlere taraftar misiniz?
Sizin hiç mi hataniz, suçunuz ve lekeniz yok?
Siz, elestirdiklerinizden, küstüklerinizden ve yargiladiklarinizdan daha mi safsiniz?
Herkesin cetveli kendisi olsun biraz...
Herkes, elestirdiginin yanina önce kendini koysun.
Ve sorsun:
‘Ben çok mu temizim? Hiç mi kabahatim, eksigim yok?’
Bu soruyu sordugunuzda alacaginiz cevap bellidir.
Herkesin bir kusuru, bir eksigi ve bir zaafi vardir.
Ama bizler, yargilamayi severiz ve yargilarken de kendimizi hiç hesaba çekmeyiz.
Basimiza gelen islerden, içine düstügümüz durumlardan hep baskalarina suç ve fatura çikaracagimiza, lütfen biraz da kendimize dönüp su soruyu soralim:
’Benim yanlisim nedir? Ben nerede hata yaptim.’
Ve ben kimim ki bu kadar eksikken baskasini yargilama hakkini kendimde buluyorum.
Iyi insani bulmak için, önce iyi insan olmak gerekiyor.
Biz önce dogru olalim, dogru bizi buluyor...

'herkes kapısının önünü süpürse dünya tertemiz olur'

aklıma bu söz geldi haklısınız hocam insanlar genelde başkalarının hatasını görür kendini eleştirmez ama bırakın iğneyi çuvaldızı batırmamızın zamanı geldi de geçiyor..

  çok güzel bir yazı.herkes kendi hatasını görebilseydi hayat çok daha güzel olurdu.dürüstlük ,doğruluk belki anlık durumlarda kaybettirir ama geriye baktığında keşke demeyeceğin ,kalp kırmadığın için üzülmeyeceğin ,gönül rahatlığı ile yaşayacağın bir hayat serer önüne.şimdi bakıyorumda toplumumuza ,sanki evrim geçirdikte herşeyy ters düz oldu.işin gerçeği doğru davranmaya çalıştığım sürece  çoğunlukta hep yanlışlarla karşılaştım.Allah herkesi kendi değerinde insanlarla karşılaştırsınve bize çok geç olmadan yanlışlarımızı fark ettirsin

"doğruyu insanların ölçüsü ile değil,insanları doğrunun ölçüsü ile tanımak gerekir" Hz. Ali

"Günahtan sonra günah işlemek 1. günahın cazasıdır.Sevaptan sonra sevap işlemek ilk sevabın mükafatıdır"

öğretmenim ilginç bir paylaşım.çok teşekkürler.

"Günahtan sonra günah işlemek 1. günahın cazasıdır.Sevaptan sonra sevap işlemek ilk sevabın mükafatıdır"

saygıdeğer hocam bu söz size mi ait acaba?

saygıdeğer hocam bu söz size mi ait acaba?

Muhammet müzeyyin 'e ait ajnadama yazmışım ünv yıllarımda

Muhammet müzeyyin 'e ait ajnadama yazmışım ünv yıllarımda

teşekkürler öğretmenim

Yazılanları okurken aklıma bir hikaye geldi, yeri gelmişken de sizinlede paylasmak istedim ;

Dervişin biri eski İstanbul sokaklarında :
"-Sen doğru ol kem belasını bulur.Sen doğru ol kem belasını bulur."Diye diye dolaşıyormuş.Padişahın biri tebdil-i kıyafet çarşıda gezerken dervişin sözlerini duymuş,ilgisini çekmiş ve dervişe :

"-Hergün sarayıma gel seninle muhabbet ederiz "demiş.

Dervişimiz ertesi gün ......

Sarayın kapısına gitmiş padişahın karşısına çıkarılmış sohbet muhabbet zaman geçmiş saraydan ayrılırken padişah dervişin cebine bir altın konulmasını emretmiş.

Sarayın dışında dervişimizi takip eden sahte derviş kılıklı biri yanına yanaşmış ,

"-Ya arkadaş ,Padişah seni neden saraya davet etti ?Derdi neymiş?"falan filan bir yığın sorgu suale tutmuş.Her gün bir altın aldığını da öğrenince."Onun yaptığı işi ben de yaparım" diye düşünmüş.Sormuş,

"-Ya kardeş, hergün ben de seninle gelsem rahatsız olmazsın değil mi?" demiş belki Padişah bana da bir altın verir çoluk çocuğum nasiplenir."
İyi dervişimiz:

"-Padişahım kabul ederse neden olmasın sende gelirsin tabii "demiş.

Gel zaman git zaman padişah her muhabbet sonrası bir ona bir öbürüne birer altın verdirir olmuuuş.
Sahte derviş bir sabah gerçek dervişimizi çorba içmeye davet etmiş.Garsona da gizlice arkadaşının çorbasına bol sarmısak koymasını tembihlemiş.Gerçek dervişin

"-Padişah'ımla muhabbet ederken kötü kokarım "sözlerine sözüm ona çare de üretmiş

"-ağzına mendil tutarsın kardeşim "demiş.O gün aynen böyle olmuş bizim derviş ağzını mendille örterek padişahla söyleşisini sürdürmüş.Bu arada sahte derviş fırsat bulduğunda Padişahın kulağına eğilip,

"- efendim arkadaşım ağzını mendille neden kapatıyordu biliyormusunuz ,ağzınız kokuyormuş o kokuyu duymamak için" demiş.

Padişah çok sinirlenmiş çağırın o dervişi demiş. gerçek dervişimize sarayın fırıncısına verilmek üzere bir pusula vermiş ve ,

"-Al bunu fırıncıya götür" demiş.okuma yazması yok tabii tam kapıdan çıkıp fırıncıya gidecekken sahte derviş :

"-İstersen ver o pusulayı ben götüreyim fırıncıya , belki Padişah ekmek lütfetmiştir çocuklara götürürüm senin ekmeğe ihtiyacın mı olur?" demiş.

Onunda okuması yok,pusula böylece sahte dervişin elinden fırıncıya ulaşmış.fırıncı kağıtta yazılan "bunu sana getireni kızgın fırına at" emrini hemen yerine getirip sahte dervişi küt ,alev alev yanan kızgın fırına yollamış.Ertesi gün gerçek derviş yine saraya gelmiş.Padişah şaşırmış:

"- Hayrola sen dün fırıncıya gitmedinmi ?"diye sormuş..Derviş de olanları birbir anlatmış.Padişah dervişin kulağına eğilmiş:

"-SEN DOĞRU OL ,KEM BELASINI BULUR "demiş.

teşekkürler coffiner öğretmenim..gerçekten çok güzel bir hikayeymiş..iyi ki paylaştınız

paylaşımlarınız için teşekkürler...

coffiner güzel hikayeydi teşekkürler

Çok güzeel.Teşekkürler hocam.

'SEN DOĞRU OL ,KEM BELASINI BULUR '

bu benim hayat felsefemdir ..