N'idem Ben Gönül İle
N'idem ben gönül ile, benimle bile bir dem durmaz,
Maşûk yüzün gördü meğer, öğütleyip ökün dermez.
Tanrı için ey uslular gönlüm bana buluverin,
Vardı dost ile buluştu, bana geri boyun vermez.
Bunun gibi gönül ile nice dirlik iltebilem,
Bıraktı yabana beni, bir dem gelip hâlim sormaz.
Gönül bana yoldaş iken, zühd ü tâat kılar idim,
Yıkıldı bu tertiplerim, gönülsüzüm elim ermez.
Gönül içeri dost ile, ben kapıda feryâd ü zar,
Bin yıl zârî kılar isem, işbu nedir diye sormaz.
Aydır isem eyâ gönül, hani farîza yâ sünnet,
Aydır yok teşvişi koya, bu seviye amel sığmaz.
Eğerleyin aydır isem, gör boynumda borç kalmasın,
Kakır boşar söver bana, aydır ki ey Hakk'ı görmez.
Ağız ağızdan kutludur, ola ki sözünüz tuta,
Ben yüz bin yıl söyler isem, sözüm kulağına girmez.
Gönlüm dahî canım dahî el bir etti şu ikisi,
Yüz bin Yunus'tan ferâgat, dost yüzünden gözün ırmaz.
Yunus Emre
