Bizim Yunus ( Emre)

Sabır saadeti ebedi kalır, sabır kimde ise o nasip alır..
                                                         Yunus Emre

"Ben dost ile dost olmuşum.Kimseler dost olmaz bana."
  Yunus Emre

HEY BENİM ÖMRÜM KUŞU

Hey benim ömrüm kuşu, kande varasın bir gün
Ecel arayı görür, ele giresin bir gün

Gele göğsüne kona, tenin tutuşa yana
Bir kadeh şerbet suna, içe kanasın bir gün

Görmeğe gelenleri, hal hatır soranları
Sevgili yarenleri, görmez olasın bir gün

Yarenlerin geleler, seni tacilleyeler
Soyalar donlarını, uryan olasın bir gün

Tap tımar eyle tene, yarar eyle bu cana
Şol yılana çiyana, nasip olasın bir gün

Münkerle Nekir gele, gele karşında dura
Dilince sual sora, cevap veresin bir gün

Aşık Yunus nidesin, acep kanda gidesin
Erenler meclisine, girmez olasın bir gün

Eteğin At Edinip

Sen canından geçmeden, canan arzu kılarsın
Belden zünnur kesmeden, iman arzu kılarsın

Men arefe nefsehu dersin illa değilsin
Melaikten yukarı, seyran arzu kılarsın

Tıfl-ı nareste gibi, eteğin at edinüp
Ele çevgan almadan, meydan arzu kılarsın

Bilemedin sen seni, sadefte ne cevhersin
Mısıra sultan iken, Ken'an arzu kılarsın

Yunus imdi her derde, Eyyup gibi sabr eyle
Derde katlanımazsın, derman arzu kılarsın

Acep N'ola benim Halim

Bir korku düştü canıma, acep n'ola benim halim
Derman olmaz ise bana, acep n'ola benim halim
Canım tenimden üzüle, gitmek yararı düzüle
Bu suret nakşı bozula, acep n'ola benim halim


Dünya donların soyucak, yuyucu tenim yuyucak
İletip kabre koyucak, acep n'ola benim halim


Eller gidip ben kalıcak, sinde yalnız olucak
Münkerle Nekir gelicek, acep n'ola benim halim


Ne ayak tuta, ne elim, ne aklım kala, ne bilim
Cevap vermez ise dilim, acep n'ola benim halim


Mezardan duru gelicek, hak terazi kurulacak
Amelimiz görülecek, acep n'ola benim halim


Miskin Yunus eydür sözü, kan yaş ile dolu gözü
Dergahına tutar yüzü, acep n'ola benim halim

Dertli ne ağlayıp gezersin burda? 
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür. 
Nice dertli kondu göçtü buradan, 
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür. 

Bu dert benim munisimdir, yarimdir, 
Arşa çıkan benim ah ve zarımdır. 
Seni ağlatan lutf ıssı kerimdir, 
Ağlatırsa Mevlâ'm yine güldürür. 

Daim Hakk'a cemalini dile dur, 
Zikr ile mevlayı dilden ana dur. 
Kahrı kime ise lütfu onadır, 
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür. 

Sevdaya salma şu garib başını, 
Akıtır gözünden kanlı yaşını. 
Kerimdir onarır kulun işini, 
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür. 

Yunus senin gözlerinde çok hal var, 
Önünde uğrayıp geçecek yol var. 
Gece gündüz dur da Mevla'ya yalvar, 
Ağlatırsa Mevla'm yine güldürür. 

Yunus Emre 

Yusuf Bulunur Ken'an Bulunmaz

Bir ne derttir ana derman bulunmaz
Ya bu ne yaredir zahmı belirmez

Yitürdüm Yusuf'um Ken'an elinde
Yusuf'um bulundu, Ken'an bulunmaz

Beyim arif isen, var sen yolunca
Bunda başlar yiter, kanlar sorulmaz

Manisiz kişiden hiç nesne gelmez
Kovası yok kuyudan su çekilmez

Kuyu cismindürür mani kovası
Çekerler kovayı suyu belirmez

Erenler kapısı, mürüvvet kapısı
Sıtk ile gelenler, mahrum gülünmez

Yunus bu manide gark oldu gitti
Geri gelmekliğe aklı belirmez

Hak'tan gelen şerbeti içtik Elhamdü-lillah
Şok kudret denizini geçtik Elhamdü-lillah

Şu karşıki dağları, meşeleri bağları
Sağlık safalık ile, aştık Elhamdü-lillah

Kuru idik yaş olduk, ayak idik baş olduk
Havalandık kuş olduk, uçtuk Elhamdü-lillah

Vardığımız illere, şol sefa gönüllere
Halka Taptuk manisin, saçtık Elhamdü-lillah

Beri gel barışalım, yad isen bilişelim
Atımız eyerlendi, eştik Elhamdü-lillah

İndik Rum'u kışladık, çok hayr ü şer işledik
Üş bahar geldi, geri göçtük Elhamdü-lillah

Dirfilli pınar olduk, irkildik ırmak olduk
Aktık denize daldık, taştık Elhamdü-lillah

Taptuk'un tapusunda, kul olduk kapusunda
Yunus miskin çiğ idik, piştik Elhamdü-lillah

Mutasavvıf ve şair olan Yunus Emre 638 (1240) yılında doğmuştur. Mürşidi Tapduk Emre’dir.

Anadolu Türkçesinin oluşumunda büyük rol oynayan Yunus, dili sanatkârane bir üslupla işleyip Türkçe’de bir tasavvuf dili oluşturmuştur. Yunus’un şiirleri daha yazıldığı dönemden itibaren dilden dile dolaşmaya başlamış, XVI. Yüzyıldan itibaren de bütün Türk-İslam coğrafyasına yayılmıştır. Günümüzde Anadolu’dan Balkanlara kadar geniş bir coğrafyada Müslüman-Türk kültürünün izlerinin sürmesinde Yunus’un şiirlerinin büyük etkisi vardır.

Yunus, ilahilerinde samimiyeti ve aşkıyla derinlikli, akıcı bir üsluba ulaşmış, bütün insanlığı ilahi aşka, kardeşliğe, merhamet ve şefkate davet etmiş, insan olmanın, kendini bilmenin, Cenâb-ı Hakka ulaşmanın yollarını anlatmıştır. “Bir kez gönül yıktın ise, bu kıldığın namaz değil” diyen Yunus’un sevgi temeli üzerine kurulu düşünce dünyası, insanı sevme noktasında kalmayıp Allah sevgisine uzanır. Onun tarif ettiği insan, Hz. Peygamber’in şahsında temsil edilen “insan-ı kâmil”dir. Yunus Emre 82 yıl yaşamış ve 720’de (1320) vefat etmiştir.

Yunus Emre de diyor ki:
Sözünü bilen kişinin, yüzünü ağ ede bir söz.
Sözü pişirip diyenin, işini sağ ede bir söz.
Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı,
Söz ola zehirli aşı, bal ile yağ ede bir söz.

.

"Mal da yalan, mülk de yalan, var biraz da sen oyalan.."

- Yunus Emre Hazretleri

"Biz bir vasıtayız arada, söz söyleriz gönlümüze ne gelirse.
Çünkü Hak emir verip, söyle der cana, bu hikmet ondan gelir."

BİR BEN VARDIR BENDE
Severim ben Seni candan içeru
Yolum vardır bu erkandan içeru

Şeriat, tarikat yoldur varana
Hakikat meyvası andan içeru

Dinin terk edenin küfürdür işi
Ol ne küfürdür, imandan içeru

Beni bende demen, ben de değilim
Bir ben vardır bende, benden içeru

Beni benden alana ermez elim
Kim kadem basa Sultandan içeru

Süleyman kuş dilin bilir dediler
Süleyman var, Süleyman'dan içeru

Tecelliden nasip erdi kimine
Kiminin maksudu bundan içeru

Senin aşkın beni benden alıptır
Ne şirin dert bu, dermandan içeru

Miskin Yunus, gözü tuş oldu Sana
Kapıda bir kuldur, Sultandan içeru

Biz Dünyadan Gider Olduk,
Kalanlara Selâm Olsun,
Bizim için Hayır Dua,
Kılanlara Selam Olsun..

(Yunus Emre)