bazen bütün gün didişiyoruz çocuklarımla "artık dayanamayacağım" diyorum ama akşam eve giderken hepsi boynuma sarılıp beni öpmek için yarışırken "iyi ki sınıf öğretmeni olmuşum" diye düşünüyorum. bu kısır döngüyü sürekli yaşadığım halde her sabah neşeyle okula gidiyorum
beni tanıyanlar da çoğu kez "başka iş yapamazdın" diyor. galiba haklılar