karşısındaki insanları "yeterince" kullandığını zannederek amaçlarına ulaşmak için yol katettiğini zanneden kişi, bu yolla daima "başarı" ya ulaşacağını düşünerek çok yanılıyor ve ben çaktırmadan onun kötü niyetle hiçbir iş başaramayacağını görüyorum ve uzaktan kendisini izliyorum ve gülüyorum sadece. bir yerde okumuştum:
"insanlara artık başarmak yetmiyor; başkalarının başarısızlıklarını da görmek istiyorlar." geçen sene yaşatmaya çalıştığı tam da buydu!
bu seneyi de böyle geçirmek varmış.
kendi içimizde bulduğumuz huzur... ne güzel şeysin sen!