Şiirde dedigi gibi onu düsündükce kendimi buluyorum bunu öğrendim ne yapiyor ne ediyor diye onu düsünmekten meraktan kavrulurken meger kendimi buluyormusum onda onu ögrendimm
seni düşündükçe
Seni düşündükçe, istanbulu seviyorum
Daha bir güzelleşiyor
Komşunun sıska, zayıf çocuğu
Serin, tatlı bir rüzgar esiyor
Odamın penceresinden bakıyorum
Sokaktan güzel bir kız geçiyor
Seni düşündükçe, şarkılar söylüyorum
Ziyanın öyküsü ne de acıklı
Ankara havaları çaldırıyorum üst üste
Bilgisayarın soğuk, itici ekranı
Nasıl da ısıtıyor içimi
Ki Gözlerim gözlerine değiyor
Seni düşündükçe, sarılıyorum kaleme kağıda
Parmaklarım daha hünerli
Heyecanla çiziyorum bir fabrika taslağını
İçten bir gülümseme beliriyor…
Duvarda asılı bir resimde kalıyor gözlerim
Yeşile ne kadar hasret kalmışım, anlıyorum
Seni düşündükçe, merakla bakıyorum bulutlara
Sadece siyah, beyaz ya da gri değil
Ne çok rengi varmış hayatın:
Boğazda erguvana çalan elbisen
Ve maviye boyanmış okyanuslar için
Tanrıya şükrediyorum
Seni düşündükçe, uzak dağları düşünüyorum
Ağrı’da bulutlar duvak gibi
Soğuğun gözyaşını dondurduğunu biliyorum
Eminim, bir kaval sesi yükseliyor uzaklardan
Kürt kızlarının gözleri ışıl ışıl
Kendimi buluyorum, seni düşündükçe
