ESKERİZ BiZ ESKERİZ
Oğlan, köyünden ilk kez çıkıp askere gitmiş. Köyü de Afyon’un Şuhut ilçesine bağlı küçücük bir yer.
Köyden Şuhut’a gidip gelenler için söz konusu yerleşme merkezinin adı: Kasaba – Gasabaya gittik, Gasabadan geliyoz... Köylünün hayatında “Şuhut” lafı hiç geçmiyor.
Bizim oğlan askerliğinin birinci yılını devirmiş. Komutanı yirmi gün izin vermiş. Sevincinden uçuyor. Çok özlediği köyüne gidecek.
Biraz safça olduğundan bölükteki arkadaşları uyarmışlar..”Aman ha!” demişler. “Şehirliler çok kurnazdır. Senin köylü olduğunu anlarlarsa, paranı neyim elinden alırlar. Dikkatli ol, herkese inanma.”
Bizim oğlan bu tembihler kulağında yola çıkmış. Trenle Afyon’a gelmiş. Oradan da Şuhut’a otobüsle geçip, yürüyerek köyüne gidecek. Garaja gitmiş. “Gasaba otobüsü” nü sormuş.. Hangi kasaba demişler...
Hem cevap verememiş, hem de kıllanmış beni aldatacaklar diye ve ayrılmış oradan.
Çaresiz o geceyi bir handa geçirmiş.
Ertesi gün yine garaja gitmiş. “Gasabaya nasıl getçem” diye soruyor. Millet “Gasabanın adı ne?” deyince cevabını veremiyor. Veremediği gibi yine, “beni kandıracaklar” diye huylanıp gerisin geri hana dönüyor.
Onun böyle kös kös oturması hancının dikkatini çekmiş. Meğer o da Şuhut’tanmış. Oğlanı konuşturunca köyünün Şuhut’ta olduğunu anlamış. “Oğlum” demiş, ”Kasaba diye otobüs kaldırmazlar. Şuhut’a gideceğim de. Şuhut otobüsüne bin.”
Şehirli kurnaz ve hilebaz ya! Oğlan inanmıyor. Her gün gittiği garajdan eli boş dönmesine rağmen inadından vazgeçmiyor. Hancı bakmış olacağı yok. Gariban bütün iznini handa geçirip köyüne gidemeyecek. Acıyor da!
Gidip Şuhut otobüsünü bulmuş...
.”Aman, durum böyleyken böyle.. Bizim hanın önünden geçin..Gasabaya!..Gasabaya!..diye seslenin de şu gariban köyüne gidebilsin..” dilleri dökmüş.
Şoför kabul etmiş.
Ertesi gün saati geldiğinde muavin “Gasabaya!.. Gasabaya!..” diye bağırmaya başlamış. “Gasaba” lafını duyan asker, dengini kapıp fırlamış.
Tam otobüse binerken, kendisini seyretmekte olan hancıyla göz göze gelmiş, lafını esirgememiş.
“Şeherliyim diye gendini gurnaz belliyon emme, her guşun eti yenmez. Eskeriz biz esker.
