Buyrun Şiir Yazalım!

Hadi bir şiir de benden olsun...

[[
[b][/b[/i]][/color]

Bir arkadaşımın genç yaşta ani ölümünün ardından karısını ve kızını düşünerek yazdığım bir şiir...

ÖLÜM
Ölüm
Sessizlik, hüzün
Belki de güneşin
Batması kadar doğal
Bulutların ağladığı gibi hızlı
Akıyor gözyaşları
Dindirmiyor hiç bir şey
Acı, yılan gibi sarmış etrafını

Ağlamak dıştan olduğu kadar
İçten de yakıyor şimdi içini
Sanki yaşamıyor, rüyada
Kederler sarıyor bütün kalbini
Bağırmak istiyor bağıramıyor
Haykırmak istiyor nafile
Yaşadıkları güzel günler
Geliyor gözlerinin önüne

Böyle değildi hayalleri
Daha çok şey vardı yaşanacak
Nerede o diye soran gözlere
Bomboş gözlerle bakarak
Belli ki anlatmak istiyor
Kabusların ardına saklanarak
Bu belirsiz ve ani ayrılığın
Anlamını çıkarmaya çalışıyor...
                                         H.Helvacı

D Ü N...

Kuytu bir köydü...
Dağlarında meşe bağlı.
Gündüz,
Irmaklar akardı ortasından berrak,
Gecesinde...
Annesiz çocuklar gibi korkak.



Atılmış bir kenar da okul,
Penceresinde renk renk naylon camlar...
Annesiz çocuklar gibiydi
Sahipsiz,biçare...
 Ay Nisandı,sıcacıktı...
Öyleyse neden üşüyordu camlar

Derdi:
Orası,
Güneşin düşmediği köy.
Orası,
Kimsenin gelmediği yer...
Burada insan boşluğu,
Boşlukta kendini yerdi...

Bir küçük "Yusuf'um" vardı,
Namıyla"hırsız Ahmet'in oğlu.
"Doğru Ahmetti"
Gözleri simsiyah..
Lakin...acı dolu.
Sonra zehra,sonra kara osman,
Fukara "derviş dayı'nın"oğlu...
Elif,hatice...
Kimler sayayım...
Unuttum hepsini...Bitirdi herşeyi zaman!

Şimdi kocaman binaların tam ortasında,
Göz kırpıyor bana,
O naylon camlar...
Buruşmuş mektuplar gibisin,
Diyor ki:
Anlasana.

Şımarık ağaç,
Karanlık güneş...
Pislik akan ırmak,
Sana mı kaldı şımarmak!

Artık o köy yok,o ırmak yok!
Bu şehirde herşey sahte ve yaman...
Kurdeleli toprak kokan
Elif,ahmet, zehra...
Onlar gibi değil:
 Selam söyleyelim hadi gel,
Hadi gel...
Bayrak bayrak yarınlara.



*Adamınbiri88*

 

RENKLER...

Vakit; ölümün yol ayrımında...
Güneş mi battı,kör mü oldun?
Sen  zamanı yiyen adam,
Sabahı mı bekliyordun yoksa,
Okunan ezan-ı akşamında.

Tez geçti gitti ömür...Vah ki vah!
Buz oldu güneş...Eyvah ki eyvah!
Sabah bitti,akşam da öyle...
Kapat artık gözlerini
Öldü bütün renkler.
Kalmadı kırmızı...Kalmadı siyah.

"Adamınbiri91"

EŞKIYANIN SEVDASI

Eşkıya dediğin ruhu kederli bir şairdir aslında
Yüreği kurşun gibi ağır, gönlü aşka sağırdır.

Yıldızların türküsü söylenirken ay ışığı altında
Kirlenmiş hassas ruhları düşünür yatağında
Yatak dediğime bakmayın ha…
Eşkıya uyumaz, eşkıya uyuyamaz; çünkü yaralıdır.

Dağlara bahar geldiğinde doruklara çıkar,
Doğanın baş döndürücü sarhoşluğunu içinde yaşar
Gözlerini kapatıp sevdasını haykırır.
Sesi hırçındır…
Deler gökyüzünün sessiz maviliğini,
Aşar yüksek tepeleri, engin denizleri
Ama yâre ulaşmaz; çünkü yaralıdır.

Güneşin doğuşuyla başlar umut yolculuğu,
Silahının namlusunda mermisi değil, yâri vardır.
Namluyu doğrultur kalbine, basar tetiğe
Her güneşin doğuşu, onun son yolculuğudur.
Kalbinde açılan yaraya inat gülümser kahpe dünyaya
Yaralıdır; ama ağlamaz; çünkü eşkıyaya ağlamak yakışmaz…

gerçekten çok güzel şiirler bu konuda yeteneği olanlar daha çok yazsın paylaşımlarınıza teşekkürler

şiirleriniz çok güzel arkadaşlar duyguların yansıması bunları paylaşabilmek teşekkürler

ben hep şiir yazarım Bu site süper

Çok uğraşıyorum ama yazamıyorum 

 Ağlamak istiyorum
Sesimi hiç kimse duymasın
Gizli gizli ağlamak
Bir köşede sessizce

Ağlamak istiyorum
Kuytulardan düzlüğe çıkarcasına
Karanlıklara Güneş doğarcasına
Bir köşede sessizce

Ağlamak istiyorum
Bir fırtına koparcasına
Bir şimşek çakarcasına
Şırıl şırıl akan yağmurun sesiyle
Sel olsun gözyaşlarım
Belki diner yangınlarım

Şiirim fazla ağlamaklı oldu ama arkadaşlar dilerim hiç birimiz üzüntüden ağlamayız.Sadece sevinç gözyaşları olsun akan damlalar

hayatta enson yapacağım şey şiir yazmaktır diye düşünüyorum ama okumayı ve inlemeyi severim şiirleriniz çok güzel tebrik ederim

şiirlerin hepsi birbirinden güzel. paylaşımlar için teşekkürler...

bir şiir de benden olsun. umarım beğenilir...

HAYAT'A DOKUNMAK

Soğuk kış günlerinde titreyen
mum ışığıdır hayat,
Sazının telinden çıkan ezgidir.
Belki sıcak bir çaydır hayat,
Belki de son sigaranı dostunla paylaşmaktır.
Güneşin ilk ışıklarıyla uyanmaktır hayat.
Kaybolmaktır yarin gözlerinde.
Bazen yalnız olmaktır,
kalabalıklar içindeyken bile...
Belki de küçük bir çocuğun
gülüşünde gizlidir hayat...
Bir şehrin ışıklarında,
her şeye tanıklık eden caddelerinde...
Türkü tadında sevdalar yaşamaktır hayat.
Bir tohumun toprakta filizlenmesini izlemektir.
Herkesin başrol oynadığı bir tiyatro sahnesidir.
Bazıları içinse; savaş, kan, işkence,
gözyaşıdır hayat.
Küçük bir çocuğun minicik ellerindeki
silahtır hayat...
Kimileri için sevdiklerinin ölümüne üzülmek
ama sabretmektir...
Ölümü beklemektir...
bazen de hayata inat yaşamaktır hayat...

Hayat zıtlıkları yaşamaktır;acıve tatlı, siyah ve beyaz
iyi ve kötü, gece ve gündüz...

Ne şekilde olursa olsun HAYAT'A DOKUNABİLMEKTİR hayat... 

     28.05.2008
      Saygılar...

çok güzel olmuş hocam valla