17 Aralık 2010 cuma.... her zaman ki gibi gittim okula ve her zaman ki gibi serviste müzik dinleyerek dönüyorum evime. saat 14:45, eşim aradı, "hastaneye bir akrabayı ziyarete gideceğiz hastanenin orada in" dedi. ben müzik dinlemeye devam ediyorum. sonra eşimin abisi aradı; "neredesin, napıyorsun ve hayırdır baban"dedi ama sonunu getirmedi. çünkü benim hiçbir şeyden haberim yoktu.bu nedenle halhatır sorup kapattı telefonu. saat 15:00 hastanenin önünde indim. eşim beni bekliyor. koşarak karşıya geçtim. eşime ne olduğunu ve hastanede kimin yattığını sordum. babamın hastanede yattığını o an öğrendim ve tam benim indiğim saatlerde babam vefat etmiş.
eşim ağlamaya başladı ve başın sağolsun dediğinde ne olduğunu anlamadım. şok oldum. bu nedenle okula gittiğim her cuma günü saat 15 te aynı şeyleri yaşıyorum. her telefonum çalışında kötü bir haber alacakmışım gibi geliyor. yattığı yer nur olsun canım babam.
bugün 17 haziran 2012 ve babamı kaybedeli 1,5 sene oldu. babamın ve tüm babaların babalar günü kutlu olsun. babalarımızın kıymetini bilelim.
