Çocukları Dövmeyelim!

hocam mükemmel insanın kalp atışları hızlanıyor şiiri okurken...

öğretmenim bu şiiri okuyunca insan bir hoş oluyor.Teşekkür ederim böyle bir çalışmayı paylaştığınız için.

Gerçekten etkileyici...

Vallaha bu mesleğe başlamadan önce bende öğrenci dövmem diyordum ama işin içine girince durum öyle değil....Valla benim yerimde olupta öğrenci dövmeyecek insan zor. Bende öğrenci dövmeyi hiç istemem ama öğrencilerim o kadar çok zorluyorki sabrımı elden başka birşey gelmiyor valla bu işin başka çözümü yok kim ne derse desin!Yaşayan bilir bunu!

Benim öğrenciler çocuk değil sanki canavar yukarda sayılanlarla hiç bir alakası yok valla çeşke öyle olsalardı

Bir çocuğu döverek adam ettim diyen varsa çıksın söylesin...Dayakla adam ettim diyen öğretmen varsa, büyük bir ihtimalle  adamlığını yitirmiştir...

güzel şiir.Paylaşım için teşekkürler.Öğrencilerin dövülmesine bende karşıyım.Öğrencilerime el kaldıracak olduğumda aklıma dördüncü sınıfa giden kardeşim geliyor.Aynı tokatı o yese ben çok üzülürüm ve öğretmeninden mutlaka hesap sorarım.Öğrencilerimin kardeşimden eksiği olmadığına göre vurduğumda vicdanen çok rahatsız oluyorum.En iyisi yöntemlerle halletmek.

eline sağlık

vallaha buralarda gelip öğretmenlik yapmayan bilmez bunu bende istemiyorum öğrenci dövmeyi ama hiç bir yöntem kar etmiyor.Tabi adam oluyor mu çocuklar tabiki olmuyor ama bazı şeyleri azaltıyoruz ...Ben ne desem boş tabi yaşayan bilir bunu...Türkiye'nin her yerinde eğitim şartları ve öğrenciler(insanlık olarak) aynı değil

Hala öğrenmedin mi?
-Onlar çocuk…
Adı üstünde:
-Çocuk, çocuk!
İlköğretim de, başlanan yolculuk!
Tutamaz,
Yazamaz,
Çizemez.
Dışarı çıksa giremez…
Yaptığını unutur,
Eve gideceğim der tutturur.
Lavaboda su içmez
Oturur ha oturur!
Kalem açamaz,
Kızsan kaçamaz,
Yanında olsan bile
Annesiz yapamaz!
Öyleyse,
Niye bu kızmalar?
Müfredatta yazılı
Daha sekiz ay var!
O da öğrenecek,
Onlarda bize dönecek,
Yaşını alacak,
İyi yazacak, kötü yazacak
Bazen patinaj
Bazen takılacak.
Ama sonunda okuyacak…
O zaman bunlar niye?

Onlar böyle öğrenirse öğretmenim:
Kel olur, kör olur.
Hırsız olur,
Arsız olur.
Dahası öğretmenim;
Gül yerine kül,
Kül yerine helâ,
En acısı da
Memleketin başına bela olur.

Öyleyse:
-Çocukları dövmeyelim ne olur!

ne güzel ne anlamlı bir şiir paylaşmışsınız sayın öğretmenim.hepimizin duygularına da tercüman olmuşsunuz.
ne olur öğrencilerimizi dövmeyelim.geleceğimize kırık kalpler,güvensiz nesiller yetiştirmeyelim.
dayak hiçbir zaman çözüm değildir ki.onun yerine çok güzel çözümler bulabiliriz.çok kızdıysak o tenefüse çıkarmayabiliriz.bu öğrenciye verebileceğimiz en büyük cezadır.bazende  onu kazanmak için  en küçük bir başarısına vereceğimiz ödül dünyalar değerindedir...

ben de çok beğendim şiiri.gereçkten işimiz çok zor ve sabır gerektiriyor.dövmüyorum ama bazen kendimi nasıl tutuyorum ben de bilmiyorum.bir gün çatlayacam diye korkuyorum

şiir çok güzel, sağolun...
şu sabır denilen şey var ya, Allah eksikliğini vermesin sakın. o olmadan ve SEVMEden bu işi asla yapamayız, olmaz... velilerim her geldiğinde Allah sabır versin hocam diyor aaamin diyorum ben de

diğerleri gibi bu şiirinizde çok güzel.
Yüreğinize sağlık....

şiir çok güzel elinize sağlık, bazen biz de önceden çocuk olduğumuzu unutuyoruz,belki de öğretmenlerimiz şimdi düşündüklerimizi zamanında bizim için düşünüyordu, sabır diyordu. şimdi de bizim günlerimiz sabır dilemekle geçiyor.