eskiden olsa otogara gider, gördüğüm ilk otobüse atlar giderdim... şimdi kaderime razı oluyorum.
Eğer gerçekten tüm çareleri denediğim halde bir çıkar yol bulamamışsam dua ederim elbette.Bunun yanında da bol bol uyuyp unutmaya çalışırdım herhalde..Çünkü nereye gidersem gideyim düşüncelerim de benimle gelecektir.
çaresizlik,maddi mi yoksa manevi mi? ona göredeğişir.her ikisinde de üstesinden gelirim.birazda arkadaş ve dost desteği elbette gerekli.
Şu an 1.841 kişi ve 114 üye var.