Bugün çok üzüldüm. O kadar heyecanlıydım ki yine ders anlatıcam eskisi gibi diye. Ne bir tek Veli aradı ne de mesaj attı. Bir kişi bile gelmedi. Sabah heyecanda 05:30 da uyandım nasıl anlatıcam ne yapıcam yaptığım plan doğru mu? Yeniden gözden geçirdim ettim. Dün okuluma gittim tüm kaynak kitaplarımı aldım geldim. Ama ne oldu boşa gitti. Zaten ümidim yoktu da bu kadar değil dedim. Bir aydan fazladır her gün ödev verdim kaynak kitaplar alıp gönderdim boş kalmasınlar diye. Saat kaç olursa olsun çözemediği soru olursa sorun ben video çekerek çözer yollarım dedim. Sadece 1 öğrencim verdiğim ödevleri yaptı. Herkeste aynı kelime çocuklarımızın psikolojisi derslerden önemli. Ağlıyorlar yapmak istemiyorlar kıyamıyoruz onlara diye.
Bugün velilerimin duyarsızlığını gördüm ya resmen içimdeki heyecan sevinç herşey öldü.
hocam duyarsızlık değil de psikolojik olarak herkes yıprandı.Özellikle çocuğu olanlar evde oyalamak güçleşti.Benim de çocuğum var üstüne gitmiyorum.Bize bile pek çok şeyi yapmak zor geliyor,vaktimin çoğu boşa gidiyor ,elim bir şeye varmıyor.Bazı günler nefes almakta bile zorlanıyorum.Çocuklarımız için dik durmaya çalışıyoruz.Yani yıpratmayalım çocukları da kendimizi de.
