duygu sömürüsü gibi olmuş kusura bakma ama öğretmenim.... dediklerine aynen katılıyorum...
"şimdi ben dövmüyorum asla" lar yükselecek.. bazıları dayağı savunacak ve bu konu kapanacak... sen de üzüleceksin biz de gereksiz yere...
dayağı ilke edinmiş öğretmen bile bilir dayağın zararlarını... ama eli kolu bağlı oluyo... çünkü gelen dövmüş giden dövmüş... ben ki dayak atanı öğretmeni şikayet etmiş kişiyim ama bi bakıvermişim ben de onların arasına katılmışım... kendimi uzaklaştırmaya çalışıyorum ama bi bakıyorum çocuğa tek disiplin verme yolunun bu olduğunu görmüşüm.. e yavaş yavaş herşey... sevgiyle de halledilir ama kimse sevgiyle halletmememiş.. inşallah ben de bi yolunu bulacam.. en azından 1. sınıflarıma bunu göstermeyi düşünüyorum.. ama diğer sınıflarım için yapacak bişey yok...
saygılar
Hocam duygu sömürüsü yaptığımın farkındayım ve bunu kasıtlı olarak yaptım. Öğrencilerimize karşı olumlu duygularımızı harekete geçirirsek dayak atmaya ihtiyaç duymayız kanaatindeyim.
Bir de amacım kimseyi suçlamak veya sorgulamak değil. Eğer eğitimde dayağı kullanıyorsak kendimizi bir kere daha sorgulayıp öz eleştiri yapılmasını sağlamak istedim. Belki bir işe yarar diye düşündüm.