Eğitimde Dayağın Faydaları ( ! )

Öğretmenim verdiğim örneği bilakis yaşamış biriyim tezinizin içeriğinin farkındayım.Amacım polemik üretmek değil.Eğitimde dayak litaratürde ve zihinlerimizde yasak olarak işlenmiştir.Bu durum bizi rahatsız etmemektedir.Dayağa karşı olduğumu deminde ifade ettim.Kast ettiğim ve verilen örnekler olumsuz davranışların küçük yaşlarda kalıplaşarak aile ve çevre eksenli devamlılık arz etmesidir.
yanlış anlaşılmamak ümidiyle

"verilen örnekler olumsuz davranışların küçük yaşlarda kalıplaşarak aile ve çevre eksenli devamlılık arz etmesidir"  sizin de ifade ettiğiniz gibi demek ki eğitim noktasında  bazı sıkıntılarımız var..Verdiğimiz eğitim ve ahlaki terbiye bir birini tamamlamıyor yada ikisinden biri eksik kalıyor demek ki..Tabi bir de aileyi unutmamak gerek..Aile bireyleri de sonuçta  bu süreci yaşıyor..

"verilen örnekler olumsuz davranışların küçük yaşlarda kalıplaşarak aile ve çevre eksenli devamlılık arz etmesidir"  sizin de ifade ettiğiniz gibi demek ki eğitim noktasında  bazı sıkıntılarımız var..Verdiğimiz eğitim ve ahlaki terbiye bir birini tamamlamıyor yada ikisinden biri eksik kalıyor demek ki..Tabi bir de aileyi unutmamak gerek..Aile bireyleri de sonuçta  bu süreci yaşıyor..

Özeleştiri yapmak gerekirse sanırım hep öğretimle ilgilendik.Hiç yada az eğitim faktörünü ele aldık.Derslere ilgi göstermeyen öğrencileri eğitsel yönden ne verebilirm diye düşünmedik.Sanırım işin hep evrak ve test boyutuyla fazla ilgilendik.
Kendi adıma geç kalmış sayılmam.Hedef kitlem üzerinde ütopik de olsa çizdiğim bir ufkum var.Umarım arkada enkaz bırakmamak şartıyla bu ufukta ılerlerım.

İstanbulda araçları kundaklıyan öss şampiyonları ,en iyi üniversitelerde eğitim almış yüksek tahsilli soyguncu,hortumcu bankacılarımız,hırsız bürokratlar,annesini gözünü kırpmadan sevgilisiyle birlikte öldüren hukuk öğrencisi vs.örnekleri çoğaltmak mümkün..Hep  öğretimle,aman görünüşte düzgün olsun diyen şekle takılıp kalan  zihniyet ve sonuç;  ortada her şey..

Sadece eğitim yetmiyor  demek ki..

şule27 hocam ellerinizden öperimm sizin gibiler varsa bu çocuklar şiddetsizz bir hayata adım atar inş.  ben bir veliyimm çocuğuma dayak yerine okuma cezası veriyorumm gayette etkili ve öğretici oluyorr tavsiye ederimm   okulda öğrenciye vuran bi öğretmen o öğrencinin yerine kendi çocuğunu koysunn sonra vuracaksa vursunn diorum

çocuk 3. sınıfa gelmiş
okuma yazma hiç yok
sakız çiğneyerek giriyo sınıfa
attırıyorum sakızı ağzından
2-3 dakika mnüdür odasına gidiyorum
içeri girince tekrar sakız ağzında
tekrar attıyrıyorum
bu sefer deneme amaçlı dışarı çıkıyorum
tekrar sakız ağzında

bu her gün tekrarlıyor
anne babanın umurunda değil
zaten 8-10 tane daha var onun gibi
sonra okul çıkışları küçüklerin azını burnunu kanatıyor
okula şikayet geliyolar veliler
hadi sevgiyle halledin bunu
ya da sabır taşına dönün

walla bi şey deyim..bu tür öğrenciler dayak yeselerde aynılar..Semer aynı Ama bi de şu taraftan bakmak lazım adları üstünde öğrenciler yani öğrenen kişi..doğruyu demekki öğretemiyoruz kolaya kaçıp sopaya sarılıyoruz..Allah çocuk bakıcılarına pardon öğretmenlere sabır versin..

dayak davranış değişikliği yapmaz
bunu biliyoruz hepimiz
ama geçici de olsa söndürür
en azından bu sönme de öğretmeni bi süre rahatlatır.. sahte bi rahatlama ama bazen de ihtiyaç duyulur...

Ödülün olduğu yerde mutlaka ceza da olmalı. Ancak bu ceza dayak olmamalı. Bazen öğrenclerinin kulağını hafifçe çekmemiş hiçbir öğretmen yoktur. Hem ödül de hemde ceza da sınırı iyi belirlemek lazım. Yoksa ikisi de amacına ulaşamaz kanaatindeyim.....

 benim öğrencilerim evlerinde ne yazık ki dayak yemeye o kadar alışmış  ki benim dövmem onlara ödül oluyor.onun yerine eğlenceli etkinliklerden onları muaf tutarak daha fazla verim aldığıma inanıyorum.dayak kesinlikle çözüm olmuyor daha çok çocuk yüzsüzlüğe alısıyor.

bitmez...

mesajların hepsini teker teker okudum ve yazılanların neredeyse tamamına katılıyorum. dayağın insan onuruna ne kadar kötü ve yaralayıcı olduğunu hepimiz biliyoruz. eğitimde dayağın olmayacağını, en azından dayakla eğitim olamayacağını hepimiz biliyoruz. bende biliyorum ama ben dayakçı bir öğretmenim. bir çocuk yanlış yaptığında, beni kızdırdığında dövüyorum ama yüzündeki kırgın, üzgün ifadeyi görünce hem vijdan azabı çekiyorum, hemde çok üzülüyorum. dayağı bırakmayı, hiç atmamayı çok istiyorum. bazen denedim birkaç ay dayaksız gittim ama bir yerde sabrım tükendimi başladım yine dövmeye. gerçekten ama gerçekten dayaksız bir eğitimi arzuluyorum. bazen herşeyin daha iyi olmasını istediğimden ama bunun olmamadığı, çok sevdiğim, sürekli bir şeyler vermeye, eğitmeye çalıştığım öğrencilerimin en ufak bir olumsuzluğu beni delirtiyor. işte o zaman şrakk patlatıyorum tokatı. bazen tvde haberleri izlerken olay çıkaran, ülkeyi karıştırmaya çalışan, polise taş atan vatan hainlerini, televizyonun içine girerek, öldüresiye dövmek, polisin copu ile ense köküne vurup beynini dağıtmak gibi bir sinir harbine giriyorum. ama bunu hep iyilerin olmasını istediğim dünyada kötüleri görünce böyle yapıyorum.

şimdi sizler eğer bu yazımı okuyupta benim ne kadar kötü bir öğretmen olduğumu düşünür ve yazarsanız canınız sağolsun. sadece beni bu yazıyla tanımış ve hakkımda karar vermiş olursunuz. ama tekrar söylüyorum keşke hiç dayağa bulaşmadan eğitim yapan bir eğitimci olabilsem. saygılarımı sunuyorum.

mesajların hepsini teker teker okudum ve yazılanların neredeyse tamamına katılıyorum. dayağın insan onuruna ne kadar kötü ve yaralayıcı olduğunu hepimiz biliyoruz. eğitimde dayağın olmayacağını, en azından dayakla eğitim olamayacağını hepimiz biliyoruz. bende biliyorum ama ben dayakçı bir öğretmenim. bir çocuk yanlış yaptığında, beni kızdırdığında dövüyorum ama yüzündeki kırgın, üzgün ifadeyi görünce hem vijdan azabı çekiyorum, hemde çok üzülüyorum. dayağı bırakmayı, hiç atmamayı çok istiyorum. bazen denedim birkaç ay dayaksız gittim ama bir yerde sabrım tükendimi başladım yine dövmeye. gerçekten ama gerçekten dayaksız bir eğitimi arzuluyorum. bazen herşeyin daha iyi olmasını istediğimden ama bunun olmamadığı, çok sevdiğim, sürekli bir şeyler vermeye, eğitmeye çalıştığım öğrencilerimin en ufak bir olumsuzluğu beni delirtiyor. işte o zaman şrakk patlatıyorum tokatı. bazen tvde haberleri izlerken olay çıkaran, ülkeyi karıştırmaya çalışan, polise taş atan vatan hainlerini, televizyonun içine girerek, öldüresiye dövmek, polisin copu ile ense köküne vurup beynini dağıtmak gibi bir sinir harbine giriyorum. ama bunu hep iyilerin olmasını istediğim dünyada kötüleri görünce böyle yapıyorum.

şimdi sizler eğer bu yazımı okuyupta benim ne kadar kötü bir öğretmen olduğumu düşünür ve yazarsanız canınız sağolsun. sadece beni bu yazıyla tanımış ve hakkımda karar vermiş olursunuz. ama tekrar söylüyorum keşke hiç dayağa bulaşmadan eğitim yapan bir eğitimci olabilsem. saygılarımı sunuyorum.

Olur inşallah öğretmenim..Niyet önemli..Bu iyi niyetinizle bir gün olur inşallah..Kolaylıklar,iyi çalışmalar ...

Kesinlikle Dayak Çözüm Değil.bir Süre Davranışı Söndürüyor.daha Sonra Yine Ortaya Çıkıyor.ben Sınıfta Ceza Vermiyorum 5-6 Kişiden Oluşan Bir Sınıf Meclisi Oluşturdum .bu Meclis Her Ay Değişiyor. Biri Bir Suç İşlediğinde Cezayı Sınıf Meclisi Veriyor. Çocuklar Bizden Daha Acımasızlar.tabiki Cezalar Benim Kontrolümde.işe Yarıyor.tavsiye Ederim.

  Peki dayak konusunu tartışmak bile beni utandırıyor.Ben doğuda çalışıyorum.Burada ailesinden dayak yemeyen çocuk yok. Sınıfta da böyle bir davranış görmeyince çok şımarıyorlar.İşimiz çok zor oluyor.

eğitimin sacayaklarının hepsini öğretmene yıkarsanız, onu boş binalarla ödeneksizlikle yalnız bırakırsanız, botu kabanı olan çocuklara senede beş kez kaban verip kitap vermezseniz,ailelerin eğitimi için milli eğitim olarak kılınızı kıpırdatmazsanız,65 kişi ortalama sınıfları okut diye öğretmene yük bindirirseniz,sınıfta kalmayı kaldırırsanız bu ülkeden dayak kalkmaz.Arkadaşlar hiç osmanlı medreselerinin kapılarına dikkat ettiniz mi gayet küçük kapılar var.Öprenci öğretmenin önünde eğilsin ona saygı duysun diye.Altınızda makam arabası kabarık bir maaş cizdanı yok diye saygı duyulmayan öğretmenlerin bazen dayaktan başka çaresi olmuyor.mesela aylarca uğraş verdiğiniz bir çocuğun saldırganlığını önleyemiyorsanız,arkadaşının gözüne pergelin sivri ucuyla saldırıyorsa bu çocuk bi tokat yemeli.bazı durumlarda kısas şart.ama her gün öğrenci döven bir öğretmende de kesinlikle ruh hastalığı vardır...

eğitimin sacayaklarının hepsini öğretmene yıkarsanız, onu boş binalarla ödeneksizlikle yalnız bırakırsanız, botu kabanı olan çocuklara senede beş kez kaban verip kitap vermezseniz,ailelerin eğitimi için milli eğitim olarak kılınızı kıpırdatmazsanız,65 kişi ortalama sınıfları okut diye öğretmene yük bindirirseniz,sınıfta kalmayı kaldırırsanız bu ülkeden dayak kalkmaz.Arkadaşlar hiç osmanlı medreselerinin kapılarına dikkat ettiniz mi gayet küçük kapılar var.Öprenci öğretmenin önünde eğilsin ona saygı duysun diye.Altınızda makam arabası kabarık bir maaş cizdanı yok diye saygı duyulmayan öğretmenlerin bazen dayaktan başka çaresi olmuyor.mesela aylarca uğraş verdiğiniz bir çocuğun saldırganlığını önleyemiyorsanız,arkadaşının gözüne pergelin sivri ucuyla saldırıyorsa bu çocuk bi tokat yemeli.bazı durumlarda kısas şart.ama her gün öğrenci döven bir öğretmende de kesinlikle ruh hastalığı vardır...

katılıyorum