Bundan 90 gün önceydi. Dersteydim ve telefon geldi. Baban fenalaştı, hastaneye kaldırdık dediler. O hastane yolunda nasıl dua ediyordum,anlatamam. Allah'ım babamı alma benden diye..Babamı o halde görünce dayanamadım ve ağlamak için dışarı çıktım. Nefes alamıyordum, babam gibi. O koskoca dağ gibi adam, çaresiz yardım isteyen gözlerle bakınıyordu. Babamı gördükten bir saat sonra kaybettim. Bugün acısı hala en derinde ve öyle de kalacak. Onu çok özlüyorum.Bunları yazarken bile canım acıyor. O yüzden baba acısının ne olduğunu çok iyi biliyorum. Başınız sağolsun. Allah tüm eğitimhaneli öğretmenlerimin ailesine uzun hayırlı ömürler versin..
Başınız sağolsun öğretmenim...acınızı yürekten paylaşıyorum... ben de üç yıl önce yaşadım aynı acıyı... kolay değil... Allah herkesin sevdiklerine, yakınlarına , ailesine uzun sağlıklı ömürler versin....
bu derste gelen zamansız ani telefonlar var ya.... benim de yüreğimi yerinden hoplatıyor...