Eğitimhaneliler! Sevinçlerimizi Ve Üzüntülerimizi Burada Paylaşalım

hocam eyvallah
çok güzel özetlemişsin

Faranjit ile yaşamayı öğreneceğiz.
Bakın depremle yaşamayı öğrendik.
H1N1, Kırım Kongo, Panamalı bir hasta için çok acele kan aranıyor.
Alışmak sevmekten daha zor geliyor ama alışacağız...
İşte biz o gün tükeneceğiz.
Tükendik be.
Tükendi babaaa!

sınıf büyüdükçe bağırma ihtiyacım da azaldı şükür.

sınıf büyüdükçe bağırma ihtiyacım da azaldı şükür.

haklısınız öğretmenim 1.sınıfta bağırmaktan 2 kez ses kısılması yaşamıştım ama şuan çok rahatım bugünlere şükrolsun. 2yıl daha rahatım..

bu gün çok ilnginç bir olay yaşadım. derste bir öğrencim öğretmenim sizinle tenefüste yenlız görüşebilirmiyiz dedi. bende olur dedim. tenefüs oldu. yanıma geldi sonra anlatmaya başladı:

mahsum, un annesi çok hastaymış. nenem onlara gittiklerinde yemek yiyorlarmış. hasta kadın kocasından yemek istemiş. kocası ona sana bir kaşık çorba bile vermem demiş. kıyamette bütün günahların benim demiş. öğretmenim neden insanlar bu kadar kötü. insan öz karısına nasıl yemek vermez. hiç mi acımıyor karısına zaten hasta.

bunları söylerken ağlamaya başladı. dün nenesi anlatmış olanları. bu arada mahsum sınıfımdaki başka bir öğrenci. öz annesi 6 - 7 sene önce ölmüş. şimdiki annesi pekiyi davranmıyormuş. zaten 4.sınıf öğrencisi ve hala okumaya geçemiyor.. malüm ailesi hiç mi hiç ilgilenmiyor. ama bunlası anlatan öğrencim ne kadar çok ağladı. gözlerinden yaşlar damla damla aktı aşağıya. beni çok üzdü. sonra biraz konuştuk. morali biraz düzeldi. sabah geldiğinde o kadar kötü görünüyordu ki.....

bu gün çok ilnginç bir olay yaşadım. derste bir öğrencim öğretmenim sizinle tenefüste yenlız görüşebilirmiyiz dedi. bende olur dedim. tenefüs oldu. yanıma geldi sonra anlatmaya başladı:

mahsum, un annesi çok hastaymış. nenem onlara gittiklerinde yemek yiyorlarmış. hasta kadın kocasından yemek istemiş. kocası ona sana bir kaşık çorba bile vermem demiş. kıyamette bütün günahların benim demiş. öğretmenim neden insanlar bu kadar kötü. insan öz karısına nasıl yemek vermez. hiç mi acımıyor karısına zaten hasta.

bunları söylerken ağlamaya başladı. dün nenesi anlatmış olanları. bu arada mahsum sınıfımdaki başka bir öğrenci. öz annesi 6 - 7 sene önce ölmüş. şimdiki annesi pekiyi davranmıyormuş. zaten 4.sınıf öğrencisi ve hala okumaya geçemiyor.. malüm ailesi hiç mi hiç ilgilenmiyor. ama bunlası anlatan öğrencim ne kadar çok ağladı. gözlerinden yaşlar damla damla aktı aşağıya. beni çok üzdü. sonra biraz konuştuk. morali biraz düzeldi. sabah geldiğinde o kadar kötü görünüyordu ki.....

Ne yazıkki çocukları bir şekilde eğitmeye çalışıyoruz ama büyüklerkluleri maalesef.Bunlar hep cehaletten ve toplum sistemimizin bozukluğundan ileri geliyor.
Eğer o kadın düşüncelerine uymayan birşey yapsaydı hemen aile meclisi toplanır kadıncağızı bi kaşık suda boğarlardı dışardan duyanlar ne der diye.Ama bu durumda hep övünüp durduğumuz,örflü,adetli,birlik beraberlik içinde olduğumuz değerli aile yapımız sesini bile çıkarmaz bananeci bir yapı içerisine giriverir.Okuyunca tüylerim ürperdi.Bu ne canilik ya!Bizde sosyal hizmetler biraz gelişmiş olsaydı keşke.Peki orada kimse bu aileyi ihbar etmiyor anlamadım...

pattaban  öğretmenim, size dayanma gücü diliyorum, kolay değil hayatımızda olan birinin yokluğuna alışmak bir acıya katlanmak . Yaşamın da  devam ettiği bir dünyada her şey insanlar için. Sizin için gelecek güzel günler diliyorum.

arkadaşlar bu faranjitle nasıl baş edicez zırt pırt faranjit olmaktan bıktım....

Geçmiş olsun öğretmenim, malumunuz faranjit öğretmen hastalığı. Bir kez faranjit oldunuz mu atlatmak da zor. İlk yılımda yakalanmıştım, hala sınıfta birden sesimi kendim bile duyamıyorum. Dönem dönem fazla yoruyoruz galiba, boğazımızı.
Tekrar geçmiş olsun.

Ne yazıkki çocukları bir şekilde eğitmeye çalışıyoruz ama büyüklerkluleri maalesef.Bunlar hep cehaletten ve toplum sistemimizin bozukluğundan ileri geliyor.
Eğer o kadın düşüncelerine uymayan birşey yapsaydı hemen aile meclisi toplanır kadıncağızı bi kaşık suda boğarlardı dışardan duyanlar ne der diye.Ama bu durumda hep övünüp durduğumuz,örflü,adetli,birlik beraberlik içinde olduğumuz değerli aile yapımız sesini bile çıkarmaz bananeci bir yapı içerisine giriverir.Okuyunca tüylerim ürperdi.Bu ne canilik ya!Bizde sosyal hizmetler biraz gelişmiş olsaydı keşke.Peki orada kimse bu aileyi ihbar etmiyor anlamadım...

öğretmenim ihbar mı. kimi nereye ihbar edebiliriz ki şu an o kadar kötü bir durum söz konusu değil. hiç kimse öz anne gibi davranmaz....

bu gün çok mutluyum benim canavarlar coştu teftişte .müfettiş çocuklardaki başarıyı görünce evrağın yüzünü bile açıp bakmadı (ilk kez oluyor böyle bir şey)

bu gün çok mutluyum benim canavarlar coştu teftişte .müfettiş çocuklardaki başarıyı görünce evrağın yüzünü bile açıp bakmadı (ilk kez oluyor böyle bir şey)

kutlarım öğretmenim sizi ve öğrencilerinizi,geçmiş olsun, darısı başımıza...

bu gün çok mutluyum benim canavarlar coştu teftişte .müfettiş çocuklardaki başarıyı görünce evrağın yüzünü bile açıp bakmadı (ilk kez oluyor böyle bir şey)

 

tebrikler öğretmenim.. siz zamanında onları yetiştirdiniz ki onlar da coştular.... coşkularını hiç haybetmezler inşallah...
 

teşekkür eedrim inşallah herkesin teftişi mutlu bitsin

bu gün çok mutluyum benim canavarlar coştu teftişte .müfettiş çocuklardaki başarıyı görünce evrağın yüzünü bile açıp bakmadı (ilk kez oluyor böyle bir şey)

Yürekten tebrikler ve geçmiş olsun öğretmenim.

  teşekkür ederim

bu gün çok ilnginç bir olay yaşadım. derste bir öğrencim öğretmenim sizinle tenefüste yenlız görüşebilirmiyiz dedi. bende olur dedim. tenefüs oldu. yanıma geldi sonra anlatmaya başladı:

mahsum, un annesi çok hastaymış. nenem onlara gittiklerinde yemek yiyorlarmış. hasta kadın kocasından yemek istemiş. kocası ona sana bir kaşık çorba bile vermem demiş. kıyamette bütün günahların benim demiş. öğretmenim neden insanlar bu kadar kötü. insan öz karısına nasıl yemek vermez. hiç mi acımıyor karısına zaten hasta.

bunları söylerken ağlamaya başladı. dün nenesi anlatmış olanları. bu arada mahsum sınıfımdaki başka bir öğrenci. öz annesi 6 - 7 sene önce ölmüş. şimdiki annesi pekiyi davranmıyormuş. zaten 4.sınıf öğrencisi ve hala okumaya geçemiyor.. malüm ailesi hiç mi hiç ilgilenmiyor. ama bunlası anlatan öğrencim ne kadar çok ağladı. gözlerinden yaşlar damla damla aktı aşağıya. beni çok üzdü. sonra biraz konuştuk. morali biraz düzeldi. sabah geldiğinde o kadar kötü görünüyordu ki.....

 öğretmnim, öğrencinize o yakınlığı vermişsiniz ve size açılmış... iyi ki o yakınlığı göstermisiniz... bilmiyoruz ki evlerinde neler yaşıyorlar... içlerinde ne fırtınalar kopuyor...

matrix71 öğretmenim, bu durum gerçekten üzücü.  Böyle aile çocuklarından başarı bekliyoruz, gelecek bekliyoruz. Kimbilir sınıflarımızda benzer örneklerde olan kaç tane çocuk var. Aileleri , velilerimizi tanıdığımızı düşünüyoruz.  Peki bu çocukların hangi psikoloji ile okula geldiklerini ne kadar anlayabiliriz. Bu öğrenciniz için de yapılabilecek birşeyler olmalı. Belki yapıyosunuzdur aile ziyaretleri ama bir de kendiniz durumu tespit ederseniz olayın ne olduğunu, yemek vermeyecek kadar bir insanın nasıl insanlıktan geçtiğini görüp çözüm üretebilisiniz.