Bu sabah okulumuza 6. sınıflardan bir öğrencimizin annesi (müdür beyin yanına) geldi. Ben de odadaydım o sırada. Nasıl söyleyeceğim bilmiyorum dedi üzgün bir suratla. Ben evde bir sorun yaşadı sandım. Bir yandan ağlayıp bir yandan çantasından bir şey çıkardı. Pazartesi günü okulumuzdan çalınan 2 telefonu ve parayı.. Oğlum nasıl şeytana uydu bilmiyorum, yapmazdı benim oğlum dedi. Lütfen arkadaşlarıma söylemesinler beni demiş annesine. Çok utanıyorum dünden beri nasıl yaşıyorum bilmiyorum dedi. Bizler de teselli edip çocuğuna göz kulak olmasını söyledik. Neden çalmış peki sordunuz mu dediğimizde 2 telefonu da çok beğendiğini, bu yüzden aldığını, kendi telefonunun bu kadar güzel olmadığını söylemiş. Bu gün izledim çocuğu. Gayet rahattı. Sanki hiç yaşanmamış gibi. Son dersimiz kulüptü ve o çocuk benim kulübümdeydi. Göz göze gelmek istemedim başta. Ama rahat tavırları beni oldukça rahatsız etti. Bu sefer gözümü ondan dakikalarca ayırmadım. Ben ayırmadıkça o da ayırmadı. 2 hafta önce ortadan kaybolan 100 liramı da bugün 10'a parçalanmış bir şekilde bulduk Bu gün nedendir bilinmez çıkıverdi ortaya puzzle gibi. Birleştirip yapıştırdık. Tabi işe yarar mı orası meçhul
Bu süreçten sonra çocuğu izlemeye alacağız ve konuşacağız. Paramın ve telefonumun gelmesine rağmen üzgünüm.Bu durum beni ne olursa olsun tam anlamıyla mutlu etmedi. Konduramıyorum hala... Umarım bu tür olaylar okullarımızda hiç yaşanmaz...
