20 şubat akşam saatleri dilşad nefes alamıyor zaten gün boyu inlemekler gözleri kanadı gözleri kırmızı yalvarıyorum allaha şafi isminle şifa ver diye bir taraftan biliyorum yolun sonuna geldik saatler ilerliyor her geçen dakika daha kötü ailelerimizi aradık geldiler belki son görüşleri olur dedik gittikçe kötüleşiyor saatler gece yarısına yaklaştı su içti meyve suyu içti daha çok inliyor sakinleştirici verildi ışıkları kapattım uyusun rahatlasın diye olmadı açtık ışıkları kusmaya başladı kan kusuyor midesi boşaltıldı olmadı daha da kötü saat gece yarısını çoktan geçti oksijen maskesini çıkardı beni öptü gözleri karşıda ona sürekli eve gideceğimizi bütün bu acıların biteceğini denize okyanusa dağa gideceğimizi söylüyorum şimdi daha da kötüleşti ANNE BENİ ÇAĞIRIYORLAR dedi kim çağırıyo annecim gitme dedim beni bırakma daha yapacak çok şeyimiz var bensiz gitme dedim cevap alamadım ANNE SENİ ÇOK SEVİYORUM dedi öptü gözlerini tavana dikti nasılsın dedim İYİYİM dedi nereye bakıyosun dedim DIŞARI dedi bir kere daha öptü gözleri kaydı gitti yoğun bakıma çıkardık kendi ellerimle ama çoktan gitmişti 21 şubat saat 2:35 doktorlar öldü dediler girdim yanına öptüm kokladım sarıldım ağladım niye gittin dedim morga kendi ellerimle indirdim öptüm kokladım eve geldim namaz kıldım hastaneye gittim ben yıkayacaktım annem izin vermedi ama kefenledim kendi ellerimle öptüm kokladım melek gibiydi gülüyodu yumuşacıktı öptüm kokladım doyamadım doyamamki değil 6 yıl 60 yıl olsa doyamazdım canım yavrum seni çoook özledim
Şimdi gördüm yazdıklarınızı ve hayatım boyunca hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum. Aslında şimdi buraya da zorla yazıyorum ama bir şekilde yazmalıyım ve içimi boşaltmalıyım.
Küçük Meleğinizin, biricik kızınızın mekanı cennet olsun. Cenab-ı Allah, rahmet eylesin. Hanidir takip edemiyordum kızınızın durumunu ve bilgim de yoktu ama hep aklıma geliyordu. Evladınızın durumu ve yaşadıkları, bir de anne-baba olarak sizin yaşadıklarınız. Çok büyük bir sınav bu... Maalesef ateş hep düştüğü yeri yakıyor ve bizler yani diğerleri hemen sıradan hayatlarımıza dönüyoruz. Şu anda kafam allak bullak ve ne yazacağımı da bilemiyorum. Fakat kalben ve zihnen acınınızı çok iyi paylaşıyorum ve anlıyorum. Yazdıklarınızı okurken bir anda o yaşadıklarınız kafamda canlandı. Öyle kötü oldum ki anlatamam. Hâlâ göz yaşlarımı tutamıyorum. Cenab-ı Allah, kızınızı sizden çok sevmiş. Dualarımız her zaman kızınızla ve sizinle. Ne zormuş yazmak...
