Dün sabah tüm okulca aldığımız haber hepimizi derinden sarstı. Kan davası sebebiyle aralarında husumet bulunan, aynı zamanda uzaktan da akraba olan iki aile arasında son cinayet geçtiğimiz işlenmiş ve gencecik bir insan öldürülmüş.
Görev yaptığım köyden olan bu insanların yıllardan beri devam eden husumetinde son yaşanan olay şu an köyün çok gergin olmasına yol açtı.
Öldürülen tarafın ailesinin evinin okula yakın olması da tüm çocukların psikolojisini alt üst etti. Ölenin babası hiçbir şekilde taziyeleri kabul etmezken bizim cenazemiz yok o kan yerden kalkıncaya kadar diye bağırmış..
O soyadı taşıyan yaklaşık 50 çocuğun hiçbirisi okula gönderilmiyor. Benim sınıfımdan da dört eksik var..
Ve şu an herkes katliam beklerken hiç kimsenin bir şey yapamıyor olmasının çaresizliğini yaşıyoruz.
Köyün büyüklerine durum ne olacak diye sorduğumuzda sakın ha sakın karışmayın yoksa hiç uğruna siz de yanarsınız diyorlar ki karışma cesareti gösterebilecek biri henüz çıkmadı.
Çocukların dönem sonuna kadar okula gönderilmeyeceği söylendi..
Hayat ne tuhaf değil mi?
Sayın hocam,
Başkalarının durumu inanın beni hiç ilgilendirmiyor.Bu tür olaylar o bölgelerde dün de vardı bugün de var.Onları bu işlerden vazgeçirecek bir makamın, bir grubun, bir şahsın da olacağına ihtimal vermiyorum, inanmıyorum da.Böyle gelmiş böyle gidecek.
Bir meslektaşınız olarak öncelikle ben sizleri düşünüyorum öğretmenim.Çok zor bir durumdasınız. Allah yardımcınız olsun. Adı üzerinde düşman; birini bırakıp diğerine gitseniz "Hocadan onlardan ya!" damgasını yersiniz.Gitmeseniz insani ihtiyaçlarınız var, konuşmak sohbet etmek lazım. Ama nasıl? Durum çok zor.
Akıl vermek haddimize değil hocam, aman kendinize dikkat edin.
Saygı ve selamlar hocam.
