Eğitimhaneliler, Üzüntülerimizi Burada Paylaşalım

Bu derdimi nereye yazmam gerekir bilemedim. Benim için bir üzüntü olduğundan buraya yazayım dedim. Bu sene atandım, sükür olsun ki atandım. asla şımarıklık yapmak değil niyetim. ama eşimden 1400 ailemden 1700 km uzaktayım. gitsem gidemyorum, eş durumu tam bir hayal. köyde 4 kişiyle lojmanda kalıyorum. böyledir belki usulü bilemem. babam anlatırdı çektiği sıkıntıları o da bir sınıf öğretmeniydi. ama bana böyle köyde kalanların çok güzel dostluklar kurdugundan da bahsederdi. zamanla değerleri de değişir mi insanların? çektigim zorluk sadece ilçeye 40 km uzak olmak, mahrumıyet bolgesınde olmak olsa keske. insanların içinde yalnız olmak daha zor bişeymiş. burda öğrendim. yüzüne gülüp küçücük okulda arkandan iş çevrilmesi daha zormuş. eminim her yerde oluyordur. ama insanın burda öğretmenlerden başka arkadaşı olmayınca bu daha da batıyor insana. tek umudum eş durumuydu. o da bir hayal gibi görünüyor forumda okuduklarıma göre. her gün umutla uyanmaya çalışıyorum, her geçen gün umudumu daha da azaltıyor. tek mutluluğum minik çocuklarım. iyi ki onlar var.

İnşallah tez zamanda kurtulursun.

Bu derdimi nereye yazmam gerekir bilemedim. Benim için bir üzüntü olduğundan buraya yazayım dedim. Bu sene atandım, sükür olsun ki atandım. asla şımarıklık yapmak değil niyetim. ama eşimden 1400 ailemden 1700 km uzaktayım. gitsem gidemyorum, eş durumu tam bir hayal. köyde 4 kişiyle lojmanda kalıyorum. böyledir belki usulü bilemem. babam anlatırdı çektiği sıkıntıları o da bir sınıf öğretmeniydi. ama bana böyle köyde kalanların çok güzel dostluklar kurdugundan da bahsederdi. zamanla değerleri de değişir mi insanların? çektigim zorluk sadece ilçeye 40 km uzak olmak, mahrumıyet bolgesınde olmak olsa keske. insanların içinde yalnız olmak daha zor bişeymiş. burda öğrendim. yüzüne gülüp küçücük okulda arkandan iş çevrilmesi daha zormuş. eminim her yerde oluyordur. ama insanın burda öğretmenlerden başka arkadaşı olmayınca bu daha da batıyor insana. tek umudum eş durumuydu. o da bir hayal gibi görünüyor forumda okuduklarıma göre. her gün umutla uyanmaya çalışıyorum, her geçen gün umudumu daha da azaltıyor. tek mutluluğum minik çocuklarım. iyi ki onlar var.

bakın yorum yapan arkadaşların çoğu bende yaşamıştım demiş,ve bende buna benzer şeyler yaşamıştım öğretmenim.
ama inançlı biri için dua en büyük kalkandır hocam.
bol bol dua ediniz.ve elbet birgün bu ortam değişecek diye telkin ediniz kendinizi.
üzerinden 7 yıl geçti,şimdi dönüp bakıp tebessüm ediyorum sadece,Allah dermansız dert keder vermesin,
geçip gidecek hepsi inş..

Bütün öğretmenlerime çok teşekkür ederim. Şu yazılanları okumak o kadar iyi geldi ki İnşallah geçip gider ve anı olarak hatırlarım bunları =)

Bimer e şikayet edin ve üstüne adının değiştirilmesini isteyin öğretmen hariç her tür insan kalıyor

değerli öğretmenim Bimer öneriniz için teşekkür ederim.Bimer i inceledim. 150 no lu numara şikayet hattı  imiş aradım ama cevap vermediler yarın sabah tekrar arayacağım bakalım kim beni ciddiye alacak sizlerede bilgi vereceğim selam ve saygılarla..

Bu derdimi nereye yazmam gerekir bilemedim. Benim için bir üzüntü olduğundan buraya yazayım dedim. Bu sene atandım, sükür olsun ki atandım. asla şımarıklık yapmak değil niyetim. ama eşimden 1400 ailemden 1700 km uzaktayım. gitsem gidemyorum, eş durumu tam bir hayal. köyde 4 kişiyle lojmanda kalıyorum. böyledir belki usulü bilemem. babam anlatırdı çektiği sıkıntıları o da bir sınıf öğretmeniydi. ama bana böyle köyde kalanların çok güzel dostluklar kurdugundan da bahsederdi. zamanla değerleri de değişir mi insanların? çektigim zorluk sadece ilçeye 40 km uzak olmak, mahrumıyet bolgesınde olmak olsa keske. insanların içinde yalnız olmak daha zor bişeymiş. burda öğrendim. yüzüne gülüp küçücük okulda arkandan iş çevrilmesi daha zormuş. eminim her yerde oluyordur. ama insanın burda öğretmenlerden başka arkadaşı olmayınca bu daha da batıyor insana. tek umudum eş durumuydu. o da bir hayal gibi görünüyor forumda okuduklarıma göre. her gün umutla uyanmaya çalışıyorum, her geçen gün umudumu daha da azaltıyor. tek mutluluğum minik çocuklarım. iyi ki onlar var.

Değerli zümrem,hiç üzülmeyiniz.Hepimiz zaman zaman aynı sıkıntıları yaşadık,yaşayabiliyoruz.İnşallah her şey gönlünüzce olur,rahat edeceğiniz ortamlarda olursunuz.Gerçekten babanız haklı,köylerde öyle güzel dostluklar ve paylaşımlar yaşanıyor ki,inşallah siz de yaşarsınız.Huzurlu günler dilerim.

zek1 öğretmenim haklısınız yazdıklarınızda.İnşallah kalacak yer sorununuz çözülür ve şikayet konusunda da bir sonuç alırsınız.

Dün tayinim çıkmadığını öğrenince çok üzülmüştüm. Bugün tanıştığım bir ablayla sohbet ederken 7 ay önce Suriye'ye yardım için giden 19 yaşındaki oğlunun, savaşırken şehit olduğunu öğrendim. Mezarı bile oradaymış. Abladaki o metanet, o dik duruş, O'ndan gelene razı oluş, çok etkiledi beni. Sonra kendime döndüm dedim ki senin üzüldüğün, dert ettiğin şey ne ki, koca bir hiç.
"Muhakkak ki sizi biraz korku, biraz açlık ve mallardan, canlardan, ürünlerden biraz eksiltmekle deneriz; sabredenleri müjdele. " ayetinin sırrına mazhar olmamız dileğiyle.

Dün tayinim çıkmadığını öğrenince çok üzülmüştüm. Bugün tanıştığım bir ablayla sohbet ederken 7 ay önce Suriye'ye yardım için giden 19 yaşındaki oğlunun, savaşırken şehit olduğunu öğrendim. Mezarı bile oradaymış. Abladaki o metanet, o dik duruş, O'ndan gelene razı oluş, çok etkiledi beni. Sonra kendime döndüm dedim ki senin üzüldüğün, dert ettiğin şey ne ki, koca bir hiç.

Aslına bakarsanız öğretmenim, hergün misafirliğimizin farkında mıyız diye  sorgulamalıyız kendimizi ama; her günü bırak hayatta kaç kez yaptığımı bile hatırlamıyorum.

Bütün öğretmenlerime çok teşekkür ederim. Şu yazılanları okumak o kadar iyi geldi ki İnşallah geçip gider ve anı olarak hatırlarım bunları =)

  Öğretmenim, nasip olursa ileride birgün, mutlaka bu konudan ilginç bir anı olarak bahsedersiniz

Dün tayinim çıkmadığını öğrenince çok üzülmüştüm. Bugün tanıştığım bir ablayla sohbet ederken 7 ay önce Suriye'ye yardım için giden 19 yaşındaki oğlunun, savaşırken şehit olduğunu öğrendim. Mezarı bile oradaymış. Abladaki o metanet, o dik duruş, O'ndan gelene razı oluş, çok etkiledi beni. Sonra kendime döndüm dedim ki senin üzüldüğün, dert ettiğin şey ne ki, koca bir hiç.

Oğlu Suriye'de şehit olan ablanın Türkiye'de ne işi var acaba?

Oğlu Suriye'de şehit olan ablanın Türkiye'de ne işi var acaba?

Sen, ben diye birşey yok ki öğretmenim. Mazlumun yanında yer alan bir evlat yetiştirenin annenin yeri başımın üstü.

     Bugün başkasına yapılan bir haksızlık, zulüm; yarın sana da yapılabilir öğretmenim.

     Bugün başkasına yapılan bir haksızlık, zulüm; yarın sana da yapılabilir öğretmenim.

Ben başıma gelmez demiyorum ama ölürsem kendi ülkem için ölürüm.

Siz de haklısınız öğretmenim.Ben Ümmet-i Muhammed için de ölürüm.

  İkindi sonu ailece bir markete gittik ve akşam için bir şeyler alalım dedik. Marketten alış-verişimizi yaptık çıktık ve arabamıza başka bir arabanın vurduğunu gördük. Tabi vuran arabayı gören yok, markette de bakım olduğu için dışarı kamerası sökükmüş ama işin garip tarafı biz arabayı koyarken bir şahıs servis bekliyordu ve çıktığımızda daha bekliyordu ve arabamız hemen gözünün önünde idi. Bu  kişiye siz görmüşsünüzdür, arabanın plakası veya nasıl bir araba vurdu deyince ben bir şey görmedim dedi yardımcı olmadı. Bu da gösteriyorki hem vurup giden, hemde görüpte söylemeyen halâ duyarsız ve insanlığın öldüğünü gösteren bir örnek bize ama halâ duyarlı insanlar olduğu kesin tabiki. Vuran  bırakıp gidiyor görenlerde söylemiyor. Allah yardımcımız olsun.

C-70öğretmenim geçmiş olsun