En Etkileyici Kitap Sözleri...

Sevdin mi Dünyalık değil, Ahiretlik Seveceksin..
Mahşer günü sevdiğinin elinden tutup, ALLAH'a Yürüyeceksin..

Elif gibi Sevmek

Ülkemizde henüz insanlara hakaret etmeden, iftiraya, yalana, abartmaya, saptırmaya başvurmadan, din ilimlerine göre böyle olmadığı halde insanları kolayca kâfir ilan etmeden, ağırbaşlı, soğukkanlı, ilmî ve insaflı tartışma öğrenilemedi, uygulanamıyor. Bunun birçok sebebi içinde cehalet, taklit, taassup, çıkar ve tarafgirliğin baş köşelerde yer aldığı kanaatini taşıyorum.

[Hayreddin Karaman'ın Nisan ayında çıkacak yeni kitabından]

Sen Hiç Bir Kalbe Dokundun Mu?
Bir kitaba verilen para onun sadece mürekkebinin, kabının ve hazırlanışının karşılığıdır.
Onun içerisindeki yürek damlatılarına, hüzün yansımalarına, susmalara, bağırmalara, ağlamalara, ve de anlatılamayanlara hiç bir rakamın gücü yetmez çünkü.
Mehmet Deveci

''Çocuğunuza güvenin; onda sınırlar ve sorumluluk bilinci geliştirmenin tek yolu, ona güvenmekten geçer. Ona güvenin ve onunla sürekli iletişim içinde olun.''

- Doğan Cüceloğlu / Başarıya Götüren Aile -

Bizim evin bacasından yalnızlık tütüyorken ,
kestane renginde gözlerin değiyordu arsızlığıma.
Çay demliyordu her zamanki gibi annem odun sobasında ,
seni anıyordum her yudumlayışımda
hani diyorum hani o'da olsa da ...
Neyse işte ben az yazayım sen yine çok anla.

Dilan Öztürk

Hayatta sevmem dedin ya, bunun bir de öteki dünyası var, umutlanıyor işte insan".M.mentes

Bazen susmalı insan.. Tek kelime etmemeli... Bazen sükutu yoldaş, gözyaşını sırdaş edinmeli.. Elini kalbine koyup düşünmeli. Bazen durmalı, durulmalı... Öyle kelimeleri ve cümleleri israf etmemeli. Gereksizce gülmemeli, dağıtmamalı düşüncelerini... Öyle ya ;" öyledir"demeli... Bir kahve serinliğine sığınmalı. Uykusu kaçmalı, kırılmışsa bile kırmamalı... Bazen haklı da olsa sessizce sükutu yoldaş edinip hicret etmeli...

Annem kimseye emanet etmezdi beni.
Ya babam? O da öyle değil miydi? Hafif gözlerinden uzaklarda olsak, aklı oralarda kalırdı... Hastalansam, kederin silik izleri düşse yüzüme, iç dünyamın acılarını bile yüreğinin başında duyardı. Benimle içten ağlar, benim tebessümlerimle mutlu olurdu. Ne annem, ne de babam, şikayet etmezdi bizden. Sırtımıza, midemize ve gözlerimizin nihayetsiz derinliklerine inip, oradan gönlümüze bakarlardı. Ezberledikleri birer kitaptık onların...
Şimdi?.. Şimdi sıra bizde. Onlar zayıf düştü. Dünya ile bağları zayıfladı yaşlanınca. Kader onları bize emanet etti...
O halde, ben neden iç huzursuzluklarımı dış dünyama yansıtıp şikayet etmekteyim?.. Ona gölgesi kadar yakın olup acılarını, bunalımlarını, yalnızlığını paylaşmak, beni mesut etmeli. Onu kimseye emanet etmeden, kendi ellerimle bakmalıyım. Onların şefkatinin kırıntılarını iade edebilsek, saadetle yaşarlardı.
Ahmet Günbay Yıldız - Mavi Gözyaşı

Yâr seni emanetleri kaybolmayan,
Allah'a emanet ediyorum...

Bu kadar güzel bir gökyüzü altında,
bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu...
Dostoyevski

"AŞK bir varlik usaresidir ey As! Onu nefis elinden icenler zehirlenir. Kalp elinden icen ise sevda nehrinde yikanarak sonsuz Kevser'e kavuşur."

Hz.Zeyneb -Nurdan DAMLA

Sen demek, benden vazgeçtim demektir Şah Sultan

güzel kadınların karşısında her erkek biraz çirkindir. egemen olamaz, ne kendine ne kadına. bilemez ne yapacağını, ne söyleyeceğini. parası varsa biraz daha şanslıdır, biraz yakışıklıca bir adamsa yakışabilecekleri ihtimali için rahattır ama en önemlisi biraz anlayabiliyorsa karşısındakinin dilinden, benzer acılar çektilerse, benzer korkular atlattılarsa, dünyaları ilgi çekiciyse, birbirlerini görebilirler yüzlerinde.


 aytuğ akdoğan -  ben hep 17 yaşındayım.

Ben en korkaklarından biriydim, diye devam etti, fakat başkalarına cesaret vermek için, kendimi yürekli gibi göstermeye çalışırken, ben de cesur oldum.


 Genç werther in acıları

Çile insanın her an ölmesi ve dirilmesi demektir.
Çile, hayatla ölümün boğuşması, vuruşması demektir.
Çile çekmeyen insan, bence canlı değildir. Benim ömrümde eskisinde olduğu gibi, yeknesak bir hayat yaşayanlar, hayatın gerçek zevkinden mahrum, kem talih kimselerdir.
Çile sizin dediğiniz gibi sadece bir gözyaşından ibaret olsa, insan döker ve kurtulurdu... O bir ıstırap olsa, yorganı başına çeker uykuya devrederdi. O ne bir gözyaşı ne de bir ıstıraptır. O, tıpkı yanan bir mum gibidir. Sahibini için için yakar ve bitirir.
Benim ki öyle değil. Yandıkça hayat bahşeden bir hali var...
Ahmet Günbay Yıldız - DALLAR MEYVEYE DURDU