Eş Mi Aile Mi?????

öncelikle şunu söylemek istiyorum hayatımda seçim yapmak zorunda kalmadım seçmelisin diye zorlandım ve beni zorlayanları değilde mutlu olduğum yerde kaldım bunun için yalnız kaldım dışlandım belki ama uzun vadede ben kazandım çok mutluyum umarım anlatabilmişimdir.
iş aile olunca işler biraz daha değişir gerçek bi sevgi yaşıyorsanız üzülmenizi istemezler eminim sizi sevenler bi şeylerin kötü gittiğini hissettiği için seçime zorluyor oturun ve her şeyin iyi gittiğini anlatın.tatlı dil yılanı bile deliğinden çıkarır..

   Eşim bir tercih yapamadı. Çünkü hangimizden ayrılsa dünyası yıkılacak güzel bir çocuğumuz vardı. Çareyi bizleri biraraya getirmemekte buldu.Artık arada değil. Ama bu defa çocuğum arada kaldı. "Tatilde babamla babaannemlere gitsem sen güceneceksin. Seninle anneannemlere gelsem babam gücenecek. Ben ne yapacağım anne?" diye soruyor. Ben de bilmiyorum inanın. Üzüldüğüm sadece çocuğum. Tek düşünebildiğim eşlerin ailelerinin mutsuzluk kaynağı olmaları. Aramızda minder olacakken, sırtımızda kambur olmaları. Sadece bizleri değil çocuklarımızı da yıpratmaları. Yapıcak bir şey yok. Çözüm yok. Kimse ailesinden vazgeçemez. Böyle devam eder. Çözüm boşanmak mı? Değil elbet. Ama düzelmez de.Herkesin dediği gibi zamana bırakın. Çünkü elinizden birşey gelmez.Taraf olmayın yeter.
     

evet hocam çok haklısınız.bende aynı şeyleri yaşıyorum

Aile içerisinde yer almaz mı eş, yani nasıl ; anne olduğumu düşlüyorum,  merkezde ailem eşim ve çocuklarım ikinci güçlü halkada  eşimin ve benim ailem, penceresinde olduğumu görüyorum. Yanı ben evlenince ailemi artık ailem olmuyor gibi  karıştırdım.  Ben ve benim kararlarıma saygı duyan her konuda katılmasalar da –ki bu dağlara gelmemi istemediler ama geldim diye--- bana dargın değiller. En güçlü yaşam desteğim ailem. Aynı şekilde olur onların ısınamadığı biri  ise sevdiğim onlara kendimi anlatmaya  anlamaya çalışmalarını sağlamaya çalışırım. Ama yine de tıpkı şuan bu görevimi sevgiyle yaptığım gibi sevgiyle yuvamı kurar ve onların zaten beni destekleyeceğini bilirim. Mesafeleri iyi ayarlamaya çalışırım. Gerçi yaşamak ile yaşama ihtimalini konuşmak çok arı şeyler olabildiği gibi aynı şeylerde olabilir.

arkadaşlar derdimi paylaştığınız, yanımda olduğunuz için hepinize teşekkürlerimi sunuyorum. dediğiniz gibi zamana bıraktım... aile büyüklerininde katkısı ile sorun çözüldü... inşallah yaşadığımız son sıkıntı bu olur... allah cümlemize huzur versin... saygılarımla...

arkadaşlar derdimi paylaştığınız, yanımda olduğunuz için hepinize teşekkürlerimi sunuyorum. dediğiniz gibi zamana bıraktım... aile büyüklerininde katkısı ile sorun çözüldü... inşallah yaşadığımız son sıkıntı bu olur... allah cümlemize huzur versin... saygılarımla...

Hocam geçmiş olsun. Allah bir daha göstermesin.

Bundan 6 yıl önce seçim yapmak zorunda kaldım.Benimkisi daha vahimdi.Eşin mi çocukların mı?Ben tabiki çocuklarım olmadan asla dedim.onları yanıma alıp hem eşimin hem benim aile ocaklarımızın bulunduğu diyara tayin istedim.Başlangıçta eşim üzüldü,yıkıldı ama bu konuda soğukkanlı davrandım.Her iki ailelerden sesler geldi,hepsine kulak tıkadım.Bu şekilde davranmamın sebebi aynı evde oturuyorduk ama işinin yoğunluğundan görüşemiyorduk.Böylesi bence en güzel karadı.Sonunda ne oldu biliyor musunuz;bazen ani ve tek başına verilen karaların da olumlu olabileceğini gördük.2 sene içindeAllah'ın izniyle evimizi aldık,çocuklara tüm imkanları fazlası ile karşıladık.En önemlisi eşimin yüzünü daha çok görür olduk.Aile birliğimiz hem eşimle,hem ailelerimizle daha sıkı bağlar oluşturduk.Ön yargılı yaklaşanlar şimdi gıpta ediyor.Allah bozmasın,inşaallah...