Bizlerin şimdi "eskiden" diye bahsettiğimiz günlerde bizim şimdiki yaşlarımızda olan büyüklerimizde "eskiden" diye cümleye başladıklarında üç aşağı beş yukarı bizim şimdi kurduğumuz cümleleri kuruyorlardı. Eminim ki, bizim çocuklarımızda büyüdüklerinde 'eskiden ' diye cümleye başladıklarında şimdi bizim kurduğumuz cümlelerin benzerlerini kuracaklar. Sanırım bu insanın eski zamana değil, geçip giden gençlik ve çocukluğuna olan özlemi olsa gerek.
Yoksa ben doğrusu burada yazılanlar kadar çok eski zaman hatırlayamıyorum.( Bundan sonra yazacaklarımın siyasetle hiç bir ilgisi olmayıp, sadece benim kendi yaşamımdan gerçek yaşanmış örneklerdir)
Ben eskiden Anadolu lisesini kazanınca kitaplarını almaya paramız yetmemiş, bazı kitapları üst sınıflardan kullanılmış olarak ikinci el parasına almıştım. Şimdi okula giden her öğrenci ders kitabını ücretsiz alabiliyor.
Eskiden yaşanan bir gerçek olayda, annem bulunduğumuz ilin hastenesinden farklı bir büyük il hastanesine acil sevk edildiğinde, babam tarım bağkur emeklisi olmasına rağmen ambulans için vezneye para yatırmadan hastamız nakledilmemiş, hastaneye apar topar cüzdan almayı unutup giden babacım eve para almak için geri gelip gitmiş, annem de ambulansta yolda vefat etmişti. Şimdi hayati riski bulunan bir hasta aynı olayın olduğu yaşadığım ilden ambulans uçakla farklı bir ile hiç bir ücret alınmadan nakledildi.
Eskiden haberlerde hatalı sollama yüzünden karşı şertten gelen araçla çarpışma haberlerini hemen hemen her gün duyardık, şimdi duymuyoruz çünkü yolların çoğunda sollama yaparken kullanılan şeritte karşımızdan araba gelmiyor. Bu liste ben de uzar gider;
ama şu varki;
Eskiden yukarıdaki yaşam şartlarına rağmen daha samimi ( yani haline şükreden) insanlar çoğunluktayken, şimdiki şartlara rağmen maalesef bırakın şükrü, her şeyden şikayet eden ve memnuniyetsizlik duyan insanlar ve böyle yetişen nesil maalesef çoğunlukta.
Yine belirtmek isterim ki, bunlar kendi yaşam kesitlerimden oluşan düşencelerim. Asla buradaki kimseyi özel olarak kastetme gibi veya yazdıklarıma asla bir siyasi anlam yüklenmemesini rica ederim.
Evet dostlar, bu da benim gözümden eski ve şimdi.
Saygılarımla, kalın sağlıcakla...
Yanlış anlaşılacak bir şey yok sayın hocam. Güzel ifade etmişsiniz. Rahmetli babamın atölyede bir parmağını testere kesmişti ve parmak kopmuştu 78 79 lu yıllardı. Mersin Devlet hastanesinde uyuşturucu vurmadan dikmişler parmağı. Rahmetli acıdan yıkmış hastaneyi.
Hayatta yapmak istediğim şeylerden biri de arşivden babama bu operasyonu yapan sağlık elemanını bulup (eğer sağsa) vicdanı mı bunu gerektiriyordu yoksa hastanede uyuşturucu iğne mi yoktu sormak isterdim. Sadece sormak başka bir şey değil. Hele hele hesap sormak hiç değil. Olay yaşanmış bitmiş. 80 li 90 lı yıllarda da hastanelerle çok işimiz oldu. Neler gördük neler.
