EYVALLAH!
Akşamı sırtıma yükledim
Yavaş yavaş gidiyorum…
Başım yerde,
Bıraktım kendimi yere.
Artık kızmıyorum da sana:
Bir çocuk gibi sevin,
Gögsünü gere gere…
-Geldiğim yere gidiyorum.
Beni düşünme:
Kravatım,
Ceketim,
Kalemim,
Aç mı kaldım, tok mu yattım?
Ne yaptım,
Ne ettim?
Gücüm yetmedi kimseye
Sadece kendime yettim.
Düşünmüyorum artık,
Ha olmuş ha olmamış.
Anahtarları da kaldırıp attım
Kapılar açık kalmış, kalmamış…
Merak etmiş komşum,
Evime hırsız damlamış.
Alan almış,
Çalan çalmış,
Velhasıl
Senden başka herkes anlamış:
-Hatırımın olduğu yere gidiyorum.
Sonra;
Halın nedir?
Derdin nedir?
Artık sormasınlar,istemiyorum.
Onüç yıldır aynı şey,
Okul kapısında aynı surat,
Aynı basamaklar.
Aynı ney?
Oynayanlar,
Hep aynı çocuklar.
Oyunda hep aynı:
Kimisi zayıf ,
Kimisi şişman,
Hep aynı boyunlar!
Ne ölçüyorum,
Ne de biçiyorum:
-Anla işte delilere gidiyorum.
Sonra
Kavgalardan,
Sonra
Ağıtlardan,
Şikayet yazılı kağıtlardan,
İsim listesinden,
Karneden,
Yoklamadan…
Aynı veliden,
Aynı laftan.
Doğru sözden
Giften,gaftan.
Herşeyden,
Bıktım,usandım!
Artık
Ah,off da demiyorum:
-Anla işte gönüllere gidiyorum.
Sen mi demiştin,unuttum:
-Sigarayı bırak
-Çayı bırak…
Onlarda senin gibi
Bir yakın bir ırak!
Yakıyorum
Söndürüyorum,
Bir bardak çayda bile ölüyorum!
Bazende kendime bakıp,
Erken gidiyorum nasılsa…
Ona buna övünüyorum!
Ve her adımda ölüme:
-Anla işte terk-i diyar… Ellere gidiyorum…
Hepiniz çok seviliyorsunuz.
Saygılar.
S.ORAK-CİH66
“ADAMINBİRİ”
28MAYIS2006
SARIKAYA
