Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

SOĞUYUNCA BİR ŞEYE BENZEMEYEN

Kaldığımız yerden, çokça muhabbetin
tez elden ayrılık getirmediği yerden
uzaklık bitiminde yepyeni uzağa başlarken
soğuyunca bir şeye benzemezsin hayat da öyle
hem ölümlü hem delil yetersizliğinden
o dirilişin senfonisine beni kattığında tanrım
unutulan  sebebin  dalına dalgınlık oluyorum

 Açılsın istiyorum göğsüne beni unutma çiçeği
Sana düğümlü göğsümün bir yanı paylanmış unutkanlığa
ne kadar günleri kovaladımsa yetişemedim senli zamanlara
Sesin  de belleği varsa düştüğü yerde nefes paramparça

Bana bir şeyler kat ekmeğime katık, sesime  nefes
Issız bir adaya düşersem ya da ıssızlığına hayatın yanıma
alabildiğim üç şeye gerek kalmadan yaşamak ol bana
Sesime heves kat, çoğul cıvıltıları duyur  kuşlara karışayım
Kelimelerin çağıltısında tekil çağrışımı unuttur işte

İnceldiğim yerden kopuyor hayat
var mısın beni yeniden adlandırmaya!

Ne coktum
Nede azdım
Yalınayak sevginin
Derme çatma siirlerimin misralarinda
Serçenin kanadında  çiçekli  kekemeligim
Kimliksiz gözlerim
Üşümüş talihsiz düşler
Düşünde  darağacına düşmüş mavi çocukluğum
Küf tutmuş  yağmuruna dargın nefesim...

Ne çok acılar geçti hayat köprüsünden.
Ne çok ayaklar bastı emin emin..
Kimi hafif yüklü,kimi yerden ağır..
Kimi  kanatlı, Kimi sağır..
Gün ola yığılıp kala,
Gün ola harman olup savrula..
Yürekteki yüktür  bedeni yıkan,
Tam köprüde bacağı büken.
Tükendi ömür, tükendi  güven,
Var mı dünyada geçmişine söven
Cahil ile cahili öven..

Hadi, sen anlat biraz...
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

İçimde kalan dizeleri bir bir yakıyorum
uzun bir kış oluyor kelimeler yakılınca
konuşmak hep kısaltır zamanı ve ömrü
biz seninle zaten hiç konuşmadık bunu

bu kış yeni bir yalnızlık örüyorum kendime
İkili trabzan iki defa bat ve çık tek düze
arkası çorap söküğü gibi gelen günleri
tini kaçmış insanlığı konuşsak olur mu?

yaşamak denilen telaşı her gün sarıp başa
 ucu kaçmış ilmeğini boynuma doladım
büyük beden ayrılık diktirmiş bana dünya
olsun dedim severek seneye de giyebilirim

Bir kez konuşsak geçerdi belki hayat
Sana açılan sokaklarında koşar adım çocukça

Zaman atlı karınca
Çokca,çocukca..
Bir anlık keyf,çok anlık sersemlik
Belkide en güzel beylik..
Salıncak gibi sallanır gerçekler,
Çiçeğe gölge böcekler..
Bir yanda vicdan,diğerinde volkan.
Tattıkların  kefeye minnet..
Ey azap treni,
Gençlik  serüveni.
Tek sen anlarsın ancak;
Yoldaki beni...

      ENGELLİ MİYİZ?

Engelli diyorlar bana,
Dayanamıyorum artık buna.
Anlatacağım birazdan sana,
İnanacaksın engelli olmadığıma.

Kaza sonucu kesilmiş ellerim,
Ayaklarımla yemeğimi yerim.
Onlarla suyumu içerim,
Olmuş bana ayaklarım, ellerim.

Ben de engelli bir insanmışım,
Doğuştan yokmuş ayaklarım.
Dizlerimle yol alırım,
Sonuçta gideceğim yere varırım.

Gözlerim görmüyor benim de,
Kör olmuş onlar, damdan düştüğümde.
Zorlanırdım başlarda yürüdüğümde,
Şimdi kolay artık, kulaklarımla gördüğümde.

Patlayınca bomba yanı başımda,
Sıkıntı var benim de kulaklarımda.
Konuşanların dudaklarını okuduğumda,
Mutlu oluyorum onları anladığımda.

Ben de menenjit geçirince küçükken,
Doktorlar yaşamaz bu demişken.
Kekeme olup, kurtulmuşum o illetten,
Bıkmışım bununla dalga geçen milletten.

Şimdi söyleyin bakalım, biz engelli miyiz?
Siz de birer engelli adayı değil misiniz?
Bizlerle yakından ilgilenirseniz,
Bizleri çok mutlu edersiniz.

                                21.03.2018

        BİR DERS SAATİMİZ

Birkaç öğrenci tartışıyor sınıf ortasında,
Pek çoğu ise oturuyor sıralarında.
Büyük çoğunluk derse hazırlık yapıyor,
Öğretmen sınıfa girmeye hazırlanıyor.

Sınıfa girince öğretmen,
Buyurun oturun çocuklar derken.
Henüz derse geçmeden,
Bir çanta yere düşerken.

Derken yavaş yavaş ders başlıyor,
Öğretmen nerede kalmıştık, diyor.
Ders öğrencilerle beraber işleniyor,
Önemli cümleler anında çiziliyor.

Öğretmen en önemli bilgiyi söylerken,
Bir öğrenci su için izin isterken.
Sinirlenen öğretmen, git çocuğum derken,
Diğer öğrencilerin dikkati dağılırken.

Tam da sınıfın dikkatini toplayan öğretmen,
Su içmeden gelen öğrenci kapıyı çalarken.
Bir kez daha sinirlenen öğretmen,
Sonunda bitirir anlatacağını vakit geçirmeden.

Öğrenciler: “Bum” oynayalım, derse,
Kısa bir mola verilir derse.
Öğretmen öğrencilerini kırmaz genelde,
Eğer planında geride değilse.

Bum oyunu çabuk bitirilir,
Derse devam edilir.
Zil çalmış ama bitmemişse konu,
Sınıfça beklenir cümlenin sonu.

Zilin çalmasına birkaç dakika kalmışsa,
Dersin etkinliği de tamamlanmışsa,
Ya yine bir oyun oynanır,
Ya da ritmik sayma yapılır.

Bu yaşananlar herhangi bir ders saatimizdi,
Yaşadıklarımız bizi mutlu ederdi.
Derslerde her türlü duyguyu yaşardık,
Sınıftan da beraber çıkardık.
                                               
                                           Mayıs 2012

Yumruk kadar bir yürek
Çok ağırmış meğer.
Yaşamış,görmüş geçirmiş
İçi dökmeye değer..
Zahmet yormuş,,taşıması zormuş.
Öyle sıradan değil,
Mevsimlerce uzun
Saatlerce yorgun.
Çapı cebinden  büyük
Kimsenin bilmediği
Taşıdığı tonlarca yük..

Gün doğumu
Cıvıltılarla sofra kurulur
Nasibine  uyanan  alır
Uyanmayan  beyhude kalır.
Gönül dünyasının camını
Aralayanlar
Neler görür, neler anlar..
Her çiçekten bir ibret
Her dertten bir miktar
Gelir konar başına.
Tuzu biberi olur aşına..
Paylaştıkça artan
Merhameti tartan
Dertleri dualarla örten.
Hızla tükenir zaman ve mekan.
Beyinler tutukluysa akımlara
Yormak,yorulmak gönül koymak
Maddeli takımlara..
Doğruysa izin,,sezgin
Kızılca kıyamet kopsa da
Bilirsin
Hep yanındadır Yaradan..

23 Nisan Destanı

23 Nisan Destanı

Ali hocam cok güzel bir oratoryo olur şiiriniz tebrikler ..

Ali hocam cok güzel bir oratoryo olur şiiriniz tebrikler ..

Teşekkür ediyorum kıymetli hocam. İnşallah faydalı olur.

Hasmımı,hısmımı kattım duaya
Avuçlar dolusu yolladım Mevlaya
İbretle  baktıkça engin semaya
Senin aşkın dolar Allah ım..

Yılmadık dertten ,kederden
Ar eyledik küçücük hederden
Yolumuzu çizmiş bizi var eden
Yalnız Senin aşkını ver Allah ım..

Garip kalmamış tefekkürle işleyen
Aç dolaşmaz alınterini  döken.
Yalnız huzurunda boynunu büken
Bizi rızana erdir Allah ım..