Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Yıl 1988..
Seksen sekizin baharı gelmiş,
Kışı gitmemişti.
Bugünkü gibi kıştı.
Yarı yeşil yarı beyaz
Her yanımız nakış nakıştı.
İlk öğretmenliğimiz,
İçimizde ilk heyecan.
Canımızın içinde bir can.
Eski bir kamyon kasasında
Gömikhan'dan Adıyaman'a gidiyorduk...
...
adamın biri
22.03.2015/Sarıkaya

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Aşti'de Akşam...
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

AĞLAR

Hey koca çınar,
Ses veren yüce dağlar,
Gece gündüz çağlayan  pınar
Bilinmez ki neden ağlar...
Meltemler kasırgaya döner
Muştuyu kahırlar böler
Bilmem ki hangisinde hüner
Yılan gibi kıvrılan yollar .
Dün ana kuzusuydu
 Bu gün yağız genç olmuş
Yüzündeki  edep sönmüş
Neye mensup bizim uşaklar
Halleri yürekler dağlar...
Evler han, beyinler dar
Yabancılaşmış bizim olanlar.
Nerede hanım kızlar,mert oğlanlar?
Kitap tutmayan bilekler ağlar...

                    ANNEMİZ
 
Daha biz doğmadan başlar çilesi,
Ne gündüzü bellidir ne de gecesi.
Kızgın güneş altında kalsak;
Hiçbir zaman kaybolmaz gölgesi.

Hayatın her döneminde yanımızda,
Nerede olsak o hep aklımızda.
Canımız yansa adı ağzımızda,
Bir bakmışız hemen yanı başımızda.

Bir kuzucuğum demesi yeter bize,
Duyduğumuz anda oluruz pür neşe.
Neşemize neşe katar her an,
Bizimle mutlu olur her zaman.

Bazen olur bize bir arkadaş,
Bir bakmışsın en yakın sırdaş.
Tüm dertlerine ortak olur,
Çözüm bulamazsa mutsuz olur.

Her zaman her yerde bizi gözetler,
Umutla büyümemizi bekler.
Her yaramazlığımızı genelde affeder,
Affedemediği zaman yine sabreder.

Versek ona dünyanın varlığını,
Ödeyemeyiz hiçbir zaman hakkını.
Onsuz bir hayat tatsız, tuzsuz.
Onsuz bir dünya ise susuz.

Ona verilecek en iyi hediyemiz;
Onu çok sevdiğimizi söylememiz.
Duyduğu zaman bu sözümüzü;
Mutluluktan yaşarır kömür gözü.

                                   Mayıs 2012

                KARA AY
Uyandım ışık gibi fırlayan bir okla,
Zamanın ötesinden gelen bir yorgunlukla.
Neden, Kara Ay'ı gördüm düşümde?
Yeniden kalkmalıydım her düşüşümde.

Akıl ile iman, insana verilmiş bir nimetti,
Dağlarin bile yüklenemediğini, insan seçti.
Neden Kara Ay'ı gördüm düşümde?
Yeniden kalkmalıydım her düşüşümde.

Güneş ve Kara Ay, içimde çelişti,
Yaşam ve ölüm gibi, tam da gerçekti.
Neden Kara Ay'ı gördüm düşümde?
Yeniden kalkmalıydım her düşüşümde.

Ver ne varsa dünyadan ardında,
Ah ölüm, alıver beni bir gün imanımla!
Neden Kara Ay'ı gördüm düşümde?
Neden Kara Ay'ı gördüm düşümde?