İyi akşamlar arkadaşlar. Sayfaları okuyunca hüzünlendim biraz. Sohbetler bam teline vuruyor ağırdan ağırdan. Rahmetli babamdan duymuştum, "Insan tencrede pişmez, yaşadığı acılar pişirir" derdi. Biraz biraz pişiyoruz işte...
Babanızın toprağı bol olsun doğru söylemiş
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim.
"İyi ki geçiyorsun zaman.Ya acının en derinime işlediği bir anda donsaydın.."demiş ya Mevlana.
Buradan da anlaşılacağı üzere hayatı aşkla yoğrulan bir kişi için bile acı bataklıktan başka birşey değildir.
Acıya dayanıklılığımızla övünürken gülmeye mecalimizin kalmadığını farketmeden -ki o Zaman çok geç olacak-ölümün olduğu şu hayatta kafaya fazla takmamayı öğrenmemiz gerek.