maalesef...bende çok üzgünüm...senelerce el bebek gül bebek büyü bir evin bir kızı olarak sonra birden her şey tersine dönsün...kimsede iç dünyasıyla ilgilenmemiş bu çocuğun bence;yalnızlık en büyük meselesiymiş...bir de acaba çocuklarımızı kendimize çok alıştırmamalı mıyız diye düşünüyorum...her şeyden önce bireyselleşmesini mi önemsemeliyiz...çok duyguya da boğmamalı mıyız...
Aynı şeyleri düşündüğümde hep dua ederim.çocuklarımla konuşurum.Fakat kimse acısını yaşamadan bilemez.
Yine de onları ayakta duracak sorumluluk ve duygusuyla yetiştirmek gerek.
Her şeyin aşırısı zarar...