Bir derviş, yıllarca Hızır’ı görmek için dua eder, bekler, sabreder. Günlerden bir gün, dergâhın önüne yaşlı bir adam gelir. Üstü başı toz içinde, yorgun görünmektedir. Derviş, adamı süzer ama ona pek ilgi göstermez. Adam, bir bardak su ister. Derviş de "İçeride çeşme var, kendin alabilirsin" diyerek ilgisizce cevap verir. Yaşlı adam bir süre bekler, sonra sessizce oradan ayrılır.
O gece, dervişin rüyasına Hızır gelir ve ona şöyle der:
"Sen yıllardır beni bekliyordun, ama ben dün senin dergâhına geldim. Bir bardak su bile vermeye tenezzül etmedin."
Derviş, uyanır uyanmaz gözyaşlarına boğulur. O günden sonra her geleni Hızır bilerek, her insana sevgi ve saygıyla yaklaşmaya karar verir.
