Hayat Bir Çocuğa Nasıl Anlatılmalı?

bazen hayat çok zor...çocuğun kaldıramayacağı kadar ağır...işte o zaman elinden tutmak gerekiyor...

Bilginin en büyük güç olduğunu öğret. Yapabilirse bunu en büyük fiyata
satmasını, ama kalbini ve ruhunu kendisine saklaması gerektiğini
öğret. Haklı olduğu konuda sonuna kadar diretmesini öğret ve haklıyken
dik durmasını.

Bugün bir çocuğum hayatın nasıl olduğunu zor bir sınav vererek öğrendi.
Onunla birlikte ben de bazı şeyler öğrendim.Öğrencim 3,5 yıldır görmediği babasını gördü bugün.Sabahtan okula gelmişler: kızkardeşi annesi ve bir kişi daha.
Müdür bey beni çağırdı.
-Hoca hanım öğrencinizin velisi gelmiş.
Kendilerini hiç görmemiştim.Onlar da görmedikleri bir kız çocuğu için gelmişler.Araştırarak annesinin kaçırdığı bu yavrucağın okulunu bulmuşlar ve onu görmek istiyorlardı.
Ne yapabilirdim?
Annesi sık sık ziyaret eden bir velim ve her defasında ''kızım senin de kızın,Önce Allah a sonra sana emanet'' der.
Ben de onu duygusallığı ve olgunluğu ile diğer çocuklarımdan farklı görüyorum.Ben de gurbette annem ve babamdan uzak olduğum için onun anne ve baba sevgisi yüreğimi deşer...
Babasına uzaktan bakmasını ve kızının hazır olmadığın,annesinin de geleceği uygun bir zamanda görüşmeleri gerektiğini söyledim.
Halası: ''ben de çocuk gelişimi mezunuyum.Az çok anlarım çocuk psikolojisinden'' dedi.Ben babasıyla konuşurken halası çoktan bulmuş onu ve sarılıyordu.
Az sonra babaanne ve babası...Çocuk ne olduğunu anlayamadan herkes etrafını sarmıştı.Hemen onu bahçeye yolladım.
Daha az önce kızının hassas   olduğunu ve onunla şimdi konuşursa yıkılabileceğini anlattım.Baba hasreti belki,düşünemedi ve benim de elim kolum bağlandı.
Babasının gözleri dolmuştu ve ben de donakalmıştım.
Annesini aramıştım tabi ama telefonu cevap vermiyordu.Defalarca kez aradım,kapalıydı.
Daha sonraki tenefüslerde ona bu durumu izah etmeye çalıştım.Kendisinin büyüdüğünü,konularımızda da işlediğimiz hak ve hürriyetleri olduğunu,Sevdiği insanlarla berabar olmasının değerini vs. anlattım.
Derste bana bir not yollamış:''ÖĞRETMENİM ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.İYİ Kİ VARSIN.BENİ GÜLDÜRDÜN VE İÇİMDEKİ ACIYI UNUTTUM''
Çıkışta beyaz bir araba servis araçlarının önünde bekliyordu.
Kızımı sağ salim servise bindirip şöföre sıkıca tembihledim.bU KIZI MUTLAKA ANNESİNE TESLİM EDECEKSİN.
Daha sonra müdür bey arayıp bir kez de o tembihledi.O dakikadan beri kafam allak bullak.Kızı kaçıracaklarını düşünüyorum.Mahkeme anneye vermişse de anne senelerdir göstermiyormuş.
Neler oldu yarın göreceğim.Elimden gelen bu muydu, bilemiyorum.
Onu yarın görmezsem kendimi affetmeyeceğim...

lütfen sonuçtan bizide haberdar ederseniz seviniriz dualarımız küçük kızımızla ...

yaşına  uygun  bilgileri  en  doğru  ve  en  gerçek  yönleri  ile   verilmeli

Sorgusuz sevmeyi...
El yazısı ile notlar yazmayı...
Lafı dolandırmamayı ....
Sevdiklerinin hiçbir zaman çantada keklik olmadığını, dostluğa yatırım yapması gerektiğini, kıymetini bilmeyenlerden uzaklaşmasını öğret ona.

Dün gece sizlerle bir sıkıntımı paylaşmıştım.
Bugün okula gittim ve gözlerim dün bahsettiğim kızımı aradı.Arkadaşları annesiyle birlikte geldiğini söyleyince GERÇEKTEN İÇİME SU SERPİLDİ.
Annesi servisin indirdiği yerde komsusunda oturuyormuş.Pencereden bakarken baygın bir kız çocuğunun servisten indirilmeye çalışıldığını görmüş.
Hemen koşmuş ve kızı orda.Arkada o beyaz araba...
Babası  çıkmış,sonra diğerleri kızımızı alıp götüreceğiz demişler...
Ne muhtar ne jandarma hiçbir sey engel olamaz demişler.Ama Allahtan götürememişler.
Bugün uzun bir süre konuştuk.Geçmişte çok şiddet görmüş bu kadıncağız.Şimdi mutlu bir yuvası var.Bu kızı gerçekten seven ona değer veren bir üvey babası var.Sık sık okula gelirler ve ellerinden gelen yardımı yaparlar.
kimlikteki babası ise zamanında bu çocuğu reddetmiş.Alkol kullanıyormuş.Ailesini dağıtmış.En önemlisi bu kızımın psikolojisi darmadağın oldu.
Bugün rehberlik öğretmenimiz de ona destek verdi.Müdür bey de konuştu.Bana gelip:
''öğretmenim etrafımda beni seven ve koruyan ne kadar çok kişi varmış'' dedi.Ben de sonuçtan mutlu oldum.Ama uzun bir süre gözetim altında tutacağız davranışlarını.
Annesi çoğu geceler kabuslarla ter içinde uyandığını ve kaçırılma korkusuyla yaşadığını söyledi.Hatta bu yüzden okula bile gelmek istemiyormuş.Onun temiz yüreğine nasıl doğdu bilinmez ama korkuları çıktı ve şimdi bununla yüzleşmek durumunda.Bizler de yardımcı olacağız inşallah...

Sevgi sözcüğünü iyi kavramasını sevgisiz insandan her şey bekleneceğini....kalbinde sevgi olmayan insan her şey yapabilir ondan uzak durmasını.....

çok doğru bir söz bunu öğretmek lazım...

HAYAT BİR ÇOCUĞA NASIL ANLATILMALI
Kazanmaktan mutluluk duyup içine sindirmeyi, ama aynı zamanda kaybetmeyi öğrenmesini. Çünkü bir adım sonrasında görünüşte galip olanları gösterecek hayat ona. Her şeyin bir sonu olduğunu öğret. Sahip olduğu bütün değerlerin bir gün keyif vermeyebileceğini, kazanılan ve harcananın bir sonu olduğunu, gidilen yerlerin zamanla bıkkınlık verebileceğini, her şeyi tüketebileceğini, tüketemeyeceği tek şeyin bilgi olduğunu öğret. Kitaplardan keyif almasını, ders çalışmak istemiyorsa zorlanmamasını , ama okumayı sevmesini öğret ona. Elbet er ya da geç alacaksın biliyorum, ama mümkün olduğunca geç al ona bilgisayarı. Ona kendisi ile kalacağı sakin zamanlar ver, sıkılmayı öğret ona, sıkılıp ta kendini yönlendirmeyi bulmasını.

Doğaya götür onu, hayvanlardan korkmaması gerektiğini öğret. Arıların bizi sokmasından çok, nasıl bal yaptığını anlat. Doğanın kendi içindeki gizemini bulmasına yardımcı ol, yağmurdan sonraki toprak kokusundan keyif almasını sağla. Soğuk kış gecesinde ateş yakmayı öğret, belki büyüdüğünde bir gece sevgilisine ateş yakar ve belki binlerce yıldızın altında birbirlerine sarılırlar, bunu öğretmemiş diğer sevgililerin aksine...

Şartlar çok zor olsa da yalan söylememesi gerektiğini öğret ona. Kazandığı elli milyonun piyangodan çıkan beş yüz milyardan çok daha keyifli olduğunu öğret. Alın terine saygıyı öğret ona. Aşk acısı çekmenin hiç âşık olmamaktan daha güzel bir duygu olduğunu öğret. Kendi doğruları üzerinden kimsenin onu yargılamasına izin vermemesi gerektiğini öğret, başkalarını da kendi doğruları üzerinden yargılamamayı. .. Bunun başkalarını dinlememek olduğunu değil, söylenenleri kendi eleğinden geçirmesi gerektiğini öğret. Kendi fikirlerine inanmanın güzelliklerini anlat.

Hayatı sorgulamayı öğret ona... Bilginin en büyük güç olduğunu öğret. Yapabilirse bunu en büyük fiyata satmasını, ama kalbini ve ruhunu kendisine saklaması gerektiğini öğret. Haklı olduğu konuda sonuna kadar diretmesini öğret ve haklıyken dik durmasını.

Günün birinde yaptıkları değil yapmadıkları için pişmanlık duyabileceğini öğret. Basit yaşaması gerektiğini öğret ona, çay içmekten keyif almayı... "İstemiyorum" , "hayır" demeyi öğret ona, istediğinde ise "istiyorum" demeyi, Sevdiğinde ise "seni seviyorum" diyebilmeyi öğret ona. Bir kot pantolon ve tişörtle üniversiteyi bitirmeyi öğret ona. Temiz kokmasını...

Sorgusuz sevmeyi... El yazısı ile notlar yazmayı... Lafı dolandırmamayı ... Sevdiklerinin hiçbir zaman çantada keklik olmadığını, dostluğa yatırım yapması gerektiğini, kıymetini bilmeyenlerden uzaklaşmasını öğret ona. Müziği sevmesini, sporla barışık yaşamasını, İşlerin hiçbir zaman bitmediğini söyle ona, en yoğun zamanda bile kendine vakit ayırması gerektiğini öğret... Ama en çok da kendini sevmesini öğret... Kendini sevmezse kimsenin onu sevmeyeceğini... Kendine çiçek almazsa kimseden çiçek beklememesi gerektiğini... Kendine özenli yemekler yapıp sofralar kurmazsa kimsenin onun için yemek hazırlamayacağını...

Hayatta her şeyden çok kendisinin önemli olduğunu öğret ona...

DEĞNEKTEN AT

İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler. Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken, çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar. Uzun bir yürüyüşten sonra  oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan gözlerle, 'Babacığım çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşır mısın?' der. Baba; 'Ben de yorgunum oğlum'' der demez çocuk ağlamaya başlar. Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser. Dalı bıçakla biçimlendirip, çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar. Sonra dalı oğluna verir. 'Al oğlum, sana güzel bir at' der. Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar. Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile...
Baba gülerek kızına: 'İşte yaşam budur kızım. Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin. İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et. Bu at, bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir.'
Değnekten atınız hiç eksik olmasın...

yaşayarak öğrenilir hayat. siz ne kadar ona herşeyi öğretmeye çalışsanızda kendi doğrularınızla öğretirsiniz. O ise inatla kendi yanlışlarına doğru koşar adım gider. Tıpkı bizim gibi, yanlışlarla doğruların birleşmesinin hayat olduğunu acı çekerek öğrenir. her acıdan sonra biraz daha güçlenir çocuklar ve öylece büyürler. Yukarıdaki öykü işte böyle zamanlarda yapılması gerekeni özetlemiş. her şeye rağmen değerlerini yitirmeden dik  bir şekilde ayakta kalmak. Bunu öğrettiyseniz. Korkmayın o çocuktan iyi bir yetişkin olacaktır.

Güzel paylaşımınız için teşekkürler canöğrtmn.

değnekten atımız 

hayat anlatılarak öğretılecek birşey degıldır yasanarak öğrenılıyor.acı çekerek toz pembe hayaller hayatın attıgı acı tokatlar karsısında dagılıyor hayat hayat içinde tokatlar yenılenerek öğrenıyor gerıde hiç birsey kalmıyor sadece ilerıye bakıp hayat umut yok mu dıye bır soruyorsun

anne baba çocuğuna temel değerler, sevgiyi saygıyı ve dini bilgilerini de verdikten sonra hayatı öğretmesine gerek yok .ki zaten çocuk bu değerlerle hayat sınavından başarıyla yaşayarak geçecektir...

ona güvendiğini belli etki kendine güveni olan bir insan olsun...her düştüğünde kaldırmaki  kendi işini kendi halletmeyi öğrensin..mum dibine ışık vermez atasözünede dikkat etki...onu değerli insanlrın yetiştiresine çalış...

bir çocuğa hayatı anlatmak zordur ve anlatılmaz.. hayatı yaşarken öğrenir... örnek aldıklarından izlenimleriyle.. kendi yaptığı yanlışlarda... başarılardan... üzntülerinden.. mutluluklarından...
 önemli  olan  bir çocuğun  kendisiyle barışık olması, yere sağlam basması, kendini her ortamda ifade edebilmesi, ezik durmaması, insanları önemsemesi.....kendine önem vermesi.... tüm bunların ardından akademik başarısı da olursa çok güzel yetişmiş olur...
   öğretmenler çocuklarına çok fazla müdahele ederler ve çocuklarını kendi kafalarında çizdikleri modelde yetiştirmeye kalkarlarsa çok sıkıntı yaşarlar...