Bence de böyle bir gün olmamalı. Anne, her zaman hatırlanmalı, sayılmalı, sevilmeli. Sadece bugünde değil.
Annesi ve babası olmayan, ya da evladını kaybedenler için, anne olmak isteyip de olamayanlar için hüzünlü bir gün...
Çocuğumun babası yok mesela ve her babalar günü benim için kabus.Çocuğumun, sadece duruşuna, sessizliğine bakıp, çektiği acıyı iliklerime kadar hissettiğim bir gün...
Anneler gününde de babası ile beraber gidip annesine bir hediye alamadığı için, nasıl hüzünlendiğini küçükken, o bakışlarından anlardım.
Ben de sevmem hiç anneler-babalar gününü.
Öğretmenim, acınızı anlayaman tarif et deseniz edemem...
Tabii ki insanoğlu olarak ölümlü varlıklarız. Bu bazen doğmadan bazen doğun esnasında bazen sonrasın erken ya da geç...
Asıl böyle günler bize şunu yaşatsın. Büyüklerimiz, küçüklerimiz birbirimize olan sevgimizi saygımızı desteğimizi hiçbir zaman eksik etmeyeceğimizi hatırlatsın.
Bizler onları kalbimiz de yaşatıyoruz, ölmedi ölmeyecekler.
Sırf bugünü düşünmeyelim. Ülkesi için canını veren nice şehitleri nice güzel insanlar...andığımız o günleri düşünün.
Böyle günlerde tekrar tekrar bizi kenetlendirir bağlandırır güçlendirir...
Umarım düşüncelerim sizi üzmez, bilakis bizler bir aileyiz bu ülkenin güzel fertleriyiz.
Güzel evladınızı hiçbir şey anne babası yerine koyamaz.. Bilin ki dualarımız göçüp gidenler için en güzel hediyedir.
Olumlu bakmak isterim.. Sizin o güzel ailenizin içten dileklerimi sevgimi göndermek isterim. Onlarla birlikte rabbimin cennetinde buluşturmayı nasip etsin.
Haddimi aştıysam özür dilerim. Böyle günlerde yalnız değilsiniz bilin istedim.
Dualarımız sizinle.... güzel evladınızı gözlerinden öperim. Daha güzel günler sizin olması dileğiyle.
Hep birlikte dualarımızı hediye edelim.
🌸🌺